Αποκλειστική συνέντευξη: Άννα Βίσση: «Σε κλίμακα 1 ως 10 ανάμεσα σε πουριτανές και που@@@ες, είμαι…»
Ο Τάσος (ΤΑΖ) Θεοδωρόπουλος, πιάνει κουβέντα με την Άννα Βίσση για το GΟSSIP-TV ...
λίγο πριν την έναρξη του LAV στο Κέντρο Αθηνών, και αλλάζει αμορτισέρ, σε μια συνέντευξη που θα συζητηθεί. Σιγά το δύσκολο δηλαδή. Και βλακείες να λέγαμε, πάλι θα συζητιόταν. Μία είναι η Βίσση.
Είχα να τη δω πολύ καιρό. Τόσο που να μη σου πω της είχα θυμώσει και λίγο. Ήθελα παρ' όλα αυτά να τη συναντήσω για ένα λόγο που θα τον καταλάβαινα μετά. Με τις πρόβες της για το Κέντρο Αθηνών-Πριν σου κάνω οποιαδήποτε ερώτηση σαν γνωστός βδελυρός και βδέλυγμος δημοσιογράφος πες μου εσύ τι θες να μου πεις για να ξεμπερδεύουμε με αυτό.
ΑΝΝΑ ΒΙΣΣΗ: (Γελάει). Είμαι πολύ κουρασμένη σωματικά και φωνητικά.
-Δε θα έλεγα ότι άκουσα κάτι τέτοιο δυο ώρες που σε βλέπω στην πρόβα.
« Δεν μπορώ να στο εξηγήσω ούτε κι εγώ. Ακόμα και τώρα μετά από ένα ολόκληρο βράδυ πρόβας, που δεν ονειρεύομαι τίποτα άλλο παρά το κρεβάτι μου, αν μου πεις τώρα ανέβα και κάνε μια παράσταση τριών ωρών θα το κάνω και θα το κάνω με χαρά. Σήμερα καθόμασταν με τον Καρβέλα και μετράγαμε πόσα χρόνια είμαι στη σκηνή. Είναι 40 χρόνια Τάσο. Μια ολόκληρη ζωή, η ίδια μου η ζωή. Ξεκίνησα το 1973. Κοιτώντας όλο αυτό το διάστημα, το μόνο που σκέφτομαι είναι πως ποτέ δε θα έκανα ή δε θα κάνω κάποια δουλειά που να μην τη γουστάρω.»
-Δεν υπήρξε ποτέ σε αυτή την πορεία κάτι που να έκανες το οποίο δεν το πολυγούσταρες αλλά στο επέβαλλαν οι εταιρείες ή οι καταστάσεις;
«Εταιρεία δεν μου επέβαλλε ποτέ τίποτα. Υπάρχουν όμως τραγούδια που έχω πει τα οποία δεν μου άρεσαν πάρα πολύ. Παρ' όλα αυτά μέσα σε τέτοιο χρονικό διάστημα μπορώ να πω ότι ως προς την επιλογή τραγουδιών ήταν λίγα τα λάθη μου. Απ' την άλλη υπήρξαν δουλειές, συνεργασίες με ανθρώπους που τελικά δεν γούσταρα. Που τις είχα φανταστεί αλλιώς στο στήσιμο τους και δεν απέδωσαν κάτι καλλιτεχνικό σαν αποτέλεσμα.»
-Σου έχει δώσει ποτέ ο Καρβέλας τραγούδι που να του πεις, «παρ' το πίσω όπως είναι»;
«Πάρα πολλές φορές. Όταν μου είχε δώσει το «Ψεύτικα τα δάκρυά σου» εγώ τότε τραγουδούσα pop. Moυ το είχε πρωτοπαίξει στο πιάνο και δεν είχα ιδέα ότι το πήγαινε για ethnic. Αλλά τελικά είχε, όπως συνήθως γίνεται με την περίπτωση του Νίκου, δίκιο.»
-Σε ένα άλμπουμ με το χειρότερο μάλλον εξώφυλλο σου. Τη «Φωτιά» με σένα σε κατάσταση οδαλίσκης εξαρτημένης από τη φλεγόμενη λακ.
«Αυτό δεν ήταν εξώφυλλο, ήταν καρικατούρα (γελάει). Ελπίζω να το έβγαλα Φεβρουάριο που είναι οι Απόκριες. Μόνο έτσι δικαιολογούμαι.»
-Γιατί πιστεύεις πως οι «έντεχνοι» και οι κριτικοί είναι τόσο αυστηροί απέναντι στη μουσική και τη στιχουργική του Καρβέλα; Σε ρωτάω γνωρίζοντας εκ των προτέρων τον απεριόριστο θαυμασμό σου για το ταλέντο του.
«Θεωρώ "κότες" καλλιτεχνικά, όσους ανθρώπους δεν έχουν τη μαγκιά να παραδεχτούν ότι ο Νίκος είναι ένας πάρα πολύ ταλαντούχος άνθρωπος ο οποίος μπορεί να γράψει από το απλούστερο τραγούδι μέχρι μια ολόκληρη ροκ όπερα. Τους μπλοκάρει πιστεύω το «παιχνίδι» του, η επιθυμία του και η ικανότητά του να περιπλανιέται στο τεράστιο φορτίο μουσικών ερεθισμάτων και αναφορών που κουβαλάει μέσα του, με την αθωότητα ενός παιδιού. Το αποτέλεσμα είναι να επιλέγουν τους εύκολους στόχους από το «οπλοστάσιο» του Νίκου, προκειμένου να επιτεθούν σε ένα ηφαίστειο όπως είναι δημιουργικά ο Καρβέλας.»
-Γιατί ξανά φέτος οι «Δαίμονες» την άνοιξη στο Παλλάς;
«Γιατί είναι κάτι που και οι δύο μας το αγαπάμε όσο δεν φαντάζεσαι, όπως και ο κόσμος από ότι καταλαβαίνω, και είναι υπέροχο να μπορείς να δεις κάτι με το οποίο συνδέεσαι τόσο άμεσα, από μια άλλη ματιά και να επιχειρήσεις να το κάνεις ακόμα καλύτερο 22 χρόνια μετά. Και για μια ολόκληρη γενιά ανθρώπων που δεν το έχει δει και μου το ζητάνε συνέχεια.»
-Πόσο LAVική γυναίκα είσαι;
«Και LAVωμένη επίσης (γελάει).»
-Oπότε για να μη σε πηγαίνω δια της πλαγίου, γκόμενο βρήκες επιτέλους; Γιατί πέρσι δήλωνες σε μακροχρόνια αποχή από ερωτικές περιπέτειες.
«Ευτυχώς όχι. Δεν έχω γκόμενο. Και θα σου το πω ειλικρινά. Πέρσι μπορεί να με πείραζε. Μετά αναρωτήθηκα, «θέλω τελικά γκόμενο;». Όχι. Μου έχει λείψει η αρσενική συντροφιά και θα ήθελα να βρω κάτι αλλά όχι ντε και καλά με γκομενική έκφραση αλλά με ουσιαστική. Θέλω να ξαναερωτευτώ βαθιά έναν άντρα.»
-Αισθάνθηκες ποτέ ότι μέσα στην επιθυμία σου να έχεις μια συντροφιά, μπορεί να μείωσες κάποια στιγμή τα στάνταρ σου;
«Δε νομίζω ότι υπάρχουν στάνταρ στον έρωτα. Υπάρχει το παράλογό του. Δεν ερωτεύεσαι ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ αλλά ερωτεύεσαι ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ. Εκείνη την ώρα δεν υπάρχουν στάνταρ, μπορείς να τα ρίξεις μπορείς και να τα ανεβάσεις. Ο έρωτας σε πάει και σε φέρνει με τη δική του (παρα)λογική οπότε παίρνεις το ρίσκο και είτε θα σκάσεις με το κεφάλι είτε θα απογειωθείς στα ουράνια. Αργότερα είναι, που όντας αποστασιοποιημένος και όχι άμεσα αναμεμιγμένος έχεις την πολυτέλεια να κρίνεις και να πεις «α ναι, το είχα ρίξει λίγο το στάνταρ μου». Και καλά.»
-Αισθάνομαι ότι ο μεγάλος σου αντίπαλος τη φετινή χρονιά είναι ο εαυτός σου την περσινή χρονιά.
«Μακάρι να μου συμβαίνει πάντα αυτό και να μη χάσω ποτέ μου αυτήν την αντιπαλότητα. Αν χρειαστεί να αντιπαλέψω κάποιον άλλο πέρα από τον εαυτό μου, σημαίνει πως τέλειωσα.»
- Πώς εξηγείς ότι νοιώθω ερωτική τη σχέση μας, μολονότι είμαι ένας φιλήσυχος gay άνθρωπος;
«Πιστεύω ότι όλοι οι άνθρωποι αν είναι ειλικρινείς με το εαυτό τους, θα αποδεχτούν πως είναι bisexual. Δεν είναι απαραίτητα σωματική η έλξη. Όπως ανάμεσα μας για παράδειγμα. Πιθανότατα δεν είναι το κορμί μου που ερωτεύεσαι αλλά αυτό που εισπράττεις σαν ενέργεια ότι μπορεί να αισθάνομαι την ώρα που τραγουδάω. Μπορεί να αισθάνεσαι αυτό που αισθάνομαι κι αυτό να μας ενώνει.»
-Σήμερα που είχα την ευκαιρία να σε δω σε ώρα πρόβας, για πρώτη φορά, ομολογώ πως έπαθα την πλάκα μου. Καθόμουνα σαν χάνος και έλεγα μέσα μου, «τι κάνει το άτομο; Αν κάνει αυτό το πράγμα στην πρόβα της τι θα κάνει όταν βγει κανονικά;»
«Σε πληροφορώ ότι καμία φορά μπορεί στο κανονικό μου πρόγραμμα να μην είμαι τόσο καλή όσο είμαι στην πρόβα μου. Όλο αυτό που είδες είναι ζωή για μένα. Γι αυτό ζω. Δεν είναι τόσο απλό το να στήσεις ένα πρόγραμμα. Εδώ και ένα μήνα δεν κάνω τίποτα άλλο. Στο κρεβάτι μου, στην κουζίνα μου, στο αμάξι μου βρίσκονται cd's με τραγούδια που θα πω και τα ακούω συνέχεια. Τραγουδάω για παράδειγμα ένα κομμάτι της Ελένης Βιτάλη. Δε θα αντιγράψω τη Βιτάλη αλλά θέλω να αισθανθώ το πάθος της, το τι αισθάνθηκε και το έκανε δικό της το τραγούδι όταν το ερμήνευε προκειμένου να το μετουσιώσω. Δεν αναφέρω τυχαία την Ελένη Βιτάλη. Είναι κάποιοι καλλιτέχνες που σέβομαι απόλυτα. Όπως η Βιτάλη και η Τζάνις Τζόπλιν. Ή κάποια τραγούδια, όπως το «Wild World» του Cat Stevens που γνωρίζω ότι αρχικά μπορεί κάποιος από κάτω να ξινίσει και πει, τι δουλειά έχει τώρα αυτό το τραγούδι; Γιατί το λέει; Γιατί το αισθάνομαι, γιατί όταν το λέω με εκφράζει, εκφράζει την εποχή που ζω και θέλω να μοιραστώ τις δονήσεις του με τον κόσμο από κάτω. Αυτό είναι το πρόγραμμα, ένα μοίρασμα ενέργειας και συναισθημάτων. Και για κάθε έναν που πιθανότατα να μη γουστάρει το «Wild World" θα υπάρχουν από κάτω άλλοι 100 που θα τραγουδάνε μαζί μου όπως έκανες εσύ στην πρόβα πριν λίγο και θα παρασύρουν αυτόν τον ένα. Αυτό που είδες να κάνουμε με την Μυρτώ Κοντοβά πέρσι στο REX, ήταν απλώς μια πρόβα για αυτό που κάνουμε φέτος στο ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ. Φέτος το τραβάμε στη νιοστή.»
-Μια και αναφέρθηκες στον «Άγριο Κόσμο», πως αντιμετωπίζεις φαινόμενα των καιρών όπως η άνοδος της Χρυσής Αυγής και της βίας που αντιπροσωπεύει;
«Η βία έχει πάρα πολλά πρόσωπα. Αυτό που με φοβίζει περισσότερο δεν είναι η αναγνωρίσιμη βία, η εξωστρεφής. Χωρίς να την υποτιμώ βέβαια, έτσι; Με φοβίζει όμως περισσότερο η μουλωχτή βία, η εγκεφαλική, αυτό που επιβάλλεται ύπουλα στον κόσμο από κάποιους κρατούντες προκειμένου η μάζα να παραμείνει χαζή και υποχείριό τους. Από κει και πέρα, το μόνο που έχω να προσθέσω είναι πως σιχαίνομαι τους ρατσιστές και τους φασίστες πάσης μορφής, φυλής, κόμματος, χρώματος και ιδεολογίας.»
-Πέρσι σχολιάστηκε αρνητικά από μέρος του τύπου η αναφορά σου στο τηλεοπτικό σου rockumentary της αισθηματικής σου περιπέτειας με τον Αντώνη Σαμαρά.
«Δε βγήκα ποτέ μου να υπερθεματίσω πάνω στο συγκεκριμένο θέμα όμως. Από κει και πέρα, εφ' όσον είχαμε αποφασίσει να κάνουμε μια εκπομπή που θα έλεγε την ιστορία της ζωής μου δεν καταλαβαίνω γιατί το κομμάτι που αφορά την προσωπική μου ζωή, της Άννας Βίσση σαν γυναίκα, το οποίο χειριστήκαμε με πολύ διακριτικό τρόπο, θα έπρεπε να είναι κάτι κρυφό. Ειδικά από τη στιγμή που δεν ήταν και ποτέ κρυφό. Δε θα ήταν υποκριτικό κάτι τέτοιο; Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να αναλύουμε τα πάντα. Πολλές φορές κάνω κάτι απλά επειδή έτσι μου ήρθε.»
-Και πόσες φορές μετανιώνεις μετά γι αυτόν τον παρορμητισμό σου;
«Γιατί τι θα πάθω με το να είμαι παρορμητική; Ακόμα κι αν έχω κάνει λάθος. Σημασία έχει ο παρορμητισμός σου να μην προκαλέσει κάτι μη αναστρέψιμο, μια ηθική η σωματική βλάβη σε σένα ή σε κάποιον άλλον. Το να κάνω λάθος πάνω στον παρορμητισμό μου και να μπορώ να ζητήσω μετά συγγνώμη γι' αυτά, είναι κάτι με το οποίο αισθάνομαι μια χαρά.»
-Έχεις δει κάποια διαφορά στο πολιτικό σκηνικό με τη νέα κυβέρνηση της οποίας πρωθυπουργός είναι ο Αντώνης Σαμαράς;
«Δεν θα στο παίξω ειδήμων όσον αφορά τις πολιτικές εξελίξεις για να έχω με το ζόρι μια άποψη. Μαθαίνω, γνωρίζω και βιώνω ότι όλοι μας, περιμένοντας και παρατηρώντας. Απλά νοιώθω σαν και τονίζω το σαν, να άνοιξε μια πορτούλα ελπίδας.»
-Ένα από τα πράγματα που με ερεθίζουν ερωτικά πάνω σου, είναι το ότι μπορείς να είσαι μια αυτοφλεγόμενη, παθιασμένη γυναίκα η οποία όμως σε συγκεκριμένες στιγμές επιδεικνύει μαθηματική ψυχραιμία. Πώς το καταφέρνεις αυτό;
«Σίγουρα δεν είναι γραψαρχιδισμός. Είναι μια ανάγκη να οδηγώ τη ζωή μου και τη συνύπαρξη μου με τις ζωές των άλλων, μέσα από δοτικότητα, αγάπη, ανταλλαγή, σεβασμό.»
-Παρ' όλα αυτά, ο παρορμητισμός σου θα μπορούσε εύκολα να σε ωθήσει σε δηλώσεις ή πράξεις που θα σε καθιστούσαν γραφική, κάτι το οποίο όμως δεν έχω παρατηρήσει να συμβαίνει εκ μέρους σου.
« Ίσως γιατί αυτό είναι και ένας από τους μεγάλους μου φόβους. Το να μη γίνω γραφική. Και απέναντι σε αυτό με βοηθάει το ότι είμαι αυτοσαρκαστική. Και κει που νοιώθω ότι μπορεί να το παράκανα, το τραβάω πίσω και το κοροϊδεύω. Δε θέλω να πω τη φράση «δεν παίρνω τον εαυτό μου στα σοβαρά», γιατί τον παίρνω τον εαυτό μου στα σοβαρά. Όχι την Άννα Βίσση, τον εαυτό μου.
-Γιατί, η Άννα Βίσση και ο εαυτός σου είναι δύο διαφορετικά πράγματα;
«Εξυπνάδες Τασούλη; Εννοώ τη Βίσση σαν δημόσια περσόνα. Επιδιώκω να διατηρώ μια ψυχραιμία κι ένα μέτρο απέναντι σε οτιδήποτε μπορεί να με κακομάθει ή να με ξιπάσει. Αυτό είναι το μεγαλύτερο λάθος που μπορεί να πάθει ένας άνθρωπος ειδικά στη δουλειά μου. Χάνουν την επαφή και το ξέρω γιατί τους έχω δει, έχω αναγνωρίσει τα συμπτώματα και ελπίζω να μην αποκτήσω το ελάχιστο από αυτά τα συμπτώματα ποτέ μου. Σιχαίνομαι το ύφος και την πόζα. Εκτός από τους ρατσιστές σιχαίνομαι και τους ποζάτους.»
-Στην ηλικία των 53 σου ετών...
«54 είμαι. Στο κατώφλι.»
-Σκάσε επιτέλους. Μπορεί εσύ να είσαι άνετη με αυτό, υπάρχω κι εγώ εδώ που έχω χοντρά προβλήματα με το χρόνο που περνάει.
«Πάω πάσο αλλά να το κοιτάξεις αυτό.»
-Λοιπόν αυτό που ήθελα να πω, είναι πως και δεν έχεις πέσει στην παγίδα που έχει πέσει πχ, η Μadonna ειδικά στη φετινή της τουρ, του πόσο γκομενάρα είσαι μετά τα 50 σου, πετώντας στήθος και κώ....ς προς τα έξω;
«Και ποιος σου είπε ότι η Madonna δεν το κάνει για φτιάχνει τον γκόμενό της και το βράδυ που γυρίζει σπίτι να τον βρίσκει «ετοιμοπόλεμο»; Παιχνίδι είναι όλα. Δεν πιστεύω ότι η Madonna το κάνει από ανασφάλεια πάντως. Πιστεύω αντιθέτως πως το κάνει από ασφάλεια. Και είναι και λίγο σαν αντίδραση, το σηκωμένο μεσαίο της δάχτυλο. Το «Fuck You. Θέλετε να με συζητάτε? Παρ' τε κι άλλο να 'χετε.» Επιχειρηματική κίνηση είναι και αποδίδει, οπότε είναι και απόλυτα επιτυχημένη. Μου έχουν συμβεί και μένα εμφανίσεις ή φωτογραφήσεις λίγο «παραπάνω» που δεν ήταν «προμελετημένο έγκλημα», απλά μου τις πρότειναν, είδα το αποτέλεσμα, μου άρεσε και το άφησα να βγει.»
-Σε μία κλίμακα από το 1 ως το 10, που στο 1 είναι η απόλυτη πουριτανή και στο 10 η που@@@α, που βάζεις τον εαυτό σου σαν γυναίκα;
«Από το πουριτανή ως το που@@νί δεν υπάρχει και μεγάλη διαφορά, μόνο δυο γράμματα (γελάει). Λοιπόν θα σου απαντήσω, είμαι αγκιστρωμένη στο 5, με μια απορία να με τρώει: Να πάω αριστερά ή να πάω δεξιά; Κι έτσι παραμένω ισορροπημένη γιατί ούτε το 1 λέει, ούτε το 10 λέει για μένα. Όλοι οι τύποι των ανθρώπων υπάρχουν κι αυτό είναι η ομορφιά του κόσμου. Για να καταλάβεις αυτήν την ομορφιά, πρέπει να μπορείς να κάτσεις χωρίς προκατάληψη, και με την πουριτανή, και με την που@@νί, και να κατανοήσεις το τι ανάγκες τους εξυπηρετεί ο ρόλος που έχουν επιλέξει. Χωρίς να κρίνεις.»
-Τι περιθώρια συγχώρεσης έχεις απέναντι σε όσους σε έχουν βλάψει;
«Θεωρώ υπέροχη στιγμή τόσο αυτή που μπορείς να πεις συγγνώμη όσο και αυτή που μπορείς να συγχωρέσεις.»
-Δεν έχεις μίσος μέσα σου;
«Διαπιστώνω με το πέρασμα του χρόνου και τις συζητήσεις που κάνω με τον εαυτό μου ότι μάλλον δεν έχω. Είναι κακό αυτό;»
-Εννοείται. Είσαι ηλίθια.
«Μα νοιώθω μίζερα με το μίσος, νοιώθω άσχημα, σαν να χάνω κάτι από τον εαυτό μου την ώρα που μισώ. Υποσημείωση, αυτό το «ηλίθια» που με είπες πάντως, θα το πληρώσεις.»
-Πώς καλμάρεις τον εαυτό σου, 40 χρόνια μέσα σε έναν τόσο ανταγωνιστικό χώρο, ώστε να μη σου προκύψει κακία απέναντι στους μιμητές σου;
«Οι μιμητές μου με κολακεύουν. Αν υπάρχουν φυσικά και αν τους βλέπεις όπως μου το λες. Και δεν ασχολούμαι παραπάνω γιατί δεν είμαι κουτσομπόλα. Είμαι κουτσομπόλα με τους φίλους μου, πάρε με τηλέφωνο και κάτσε να μιλάμε για γκομενικά και βλακείες 3 ώρες μετά τα μεσάνυχτα. Αλλά ως εκεί. Αν κάτσω να ασχοληθώ με αυτόν που με μιμείται, σημαίνει πως δεν αξίζω που με μιμείται. Με αυτοακυρώνω.»
-Για ποιο λόγο ενώ είναι της μόδας οι συνεργασίες πρώτων ονομάτων στην πίστα, εσύ πέρσι και φέτος επιλέγεις έναν πιο μοναχικό δρόμο;
«Γιατί ψάχνομαι και διαλέγω ανθρώπους από άλλες «μαγιές» και «μαγείες» που στο είδος τους, είναι πρωτοκλασάτοι. Η Demy ένα καθαρόαιμα pop κορίτσι, είναι a list όλη τη χρονιά. Την έψαξα, τη γνώρισα τη λάτρεψα. Ένα υπέροχο αθώο γλυκό κορίτσι που σπουδάζει Νομική και αφιερώνεται ταυτόχρονα σε αυτό που κάνει με πάθος. Την κοιτάζω on stage και έχει μια αθωότητα που τη ζηλεύω. Λέω «κάποτε ήμουν έτσι κι εγώ». Είχα το απωθημένο για την κρητική νότα. A list o Nίκος Ζωιδάκης στο είδος του, έκανε την κρητική LAVa μέσα μου να εκφραστεί με έκρηξη ρακής (θεϊκό ποτό, πιο πολύ κι από την αγαπημένη μου τεκίλα). Γούσταρα νεανικό συγκρότημα που να μην είναι δημιούργημα των εταιρειών. 5 το πρωί στο Angel's του Aντώνη Κανάκη στη Θεσαλονίκη, βρίσκω αυτά τα καταπληκτικά παιδιά, τους Μy Excuse, που ταγουδούσανε από Oasis μέχρι Rihanna. Αυτό το χαρούμενο σμίξιμο διαφορετικών μουσικών , τραγουδιών, χαράς και αγάπης ονειρευόμασταν με τη Μυρτώ Κοντοβά κι αυτό είμαστε σίγουρες πως πετύχαμε.»
-Επειδή ανέφερες τον Αντώνη Κανάκη, που τον βρίσκω κούκλο, τι έχεις να μου πεις για τα δημοσιεύματα που σε θέλουν να έχεις πιο στενές σχέσεις μαζί του;
«Είμαστε πολύ φίλοι. Κι εγώ τον βρίσκω ωραίο άντρα. Κάναμε λίγη παρέα. Δεν προλάβαμε να κάνουμε παραπάνω (γέλια)»
-Γιατί σε αγαπάω;
«Γιατί είσαι «μαλάκας»; (πέφτει κάτω απ' τα γέλια). Δεν με είπες «ηλίθια» πριν; Στο χρώσταγα.»
***Παρακολουθήστε καθημερινά, με δική σας ευθύνη τον Τάσο Θεοδωρόπουλο στο blog του GOSSIP-TV, ΤV ΠΙΝΕΙΣ ΚΑΙ ΔΕ ΜΑΣ ΔΙΝΕΙΣ.
.jpg?t=HzOlBnqpy1iRWkzwstJ9kw)
.jpg?t=y_SW8ddm-_wjexvBUuDCGA)
