Έκκληση Κωνσταντίνου Χριστοφόρου στους Κύπριους καλλιτέχνες

Προτείνει να πραγματοποιηθούν 2 μεγάλες συλλογικές φιλανθρωπικές συναυλίες για να συγκεντρωθούν τα χρήματα για την ανοικοδόμηση των υποδομών που καταστράφηκαν από τη φονική έκρηξη στη Ναυτική Βάση «Ευάγγελος Φλωράκης».

Διαβάστε τα «κατηγορώ» και τις προτάσεις του προς τον καλλιτεχνικό κόσμο της Κύπρου:

Το 2005, ο τυφώνας Κατρίνα έπληξε την πολιτεία της Λουιζιάνα στις Η.Π.Α. Το 2010 ο δολοφονικός σεισμός στην Αιτή έσπειρε το θάνατο και την καταστροφή στο νησί της Ισπανιόλα στην Καραϊβική. Σύσσωμοι τότε οι τραγουδιστές και γενικότερα ο καλλιτεχνικός κόσμος της Αμερικής και όχι μόνο, έσπευσαν να τραγουδήσουν και να στηρίξουν τα θύματα των δύο αυτών μεγάλων καταστροφών, συγκεντρώνοντας πολύ μεγάλα και σημαντικά χρηματικά ποσά, αποδεικνύοντας παράλληλα την ευαισθησία και την ευσυνειδησία τους απέναντι όχι μόνο στους συμπατριώτες τους αλλά και στον συνάνθρωπό τους. Αξιοθαύμαστο!

Στις 11 Ιουλίου του 2011 η πολύπαθη Κύπρος μας δέχτηκε ακόμα ένα τραγικό πλήγμα, το χειρότερο από το 1974, στην χειρότερη μάλιστα στιγμή της οικονομίας της χώρας μας μετά την εισβολή του Αττίλα. Η τραγωδία συγκίνησε, κατέπληξε και εξόργισε το πανελλήνιο και όχι μόνο. Η είδηση ταξίδεψε ανά τον κόσμο και απασχόλησε, ως πρώτο θέμα, όλα τα μεγάλα ειδησεογραφικά πρακτορεία και δίκτυα. Πάνω απ’ όλα κι όλους όμως, ξύπνησε τους ίδιους τους Κύπριους από την ευκολία και τον ύπνο του καναπέ τους, κάνοντάς τους να αντιληφθούν την ανεπάρκεια και την αποδιοργάνωση του κράτους τους και ειδικότερα την πλήρη ανικανότητα της κυβέρνησης Χριστόφια που με απανωτούς και αλυσιδωτούς απαράδεκτους χειρισμούς σε όλα τα θέματα διακυβέρνησης και ειδικά στο θέμα των επικίνδυνων εκρηκτικών, έφερε την Κύπρο στο τραγικό σημείο που βρίσκεται σήμερα.

Και ερωτώ. Που είμαστε εμείς; Που είναι οι Κύπριοι καλλιτέχνες; Σε ποιο πλανήτη κατοικούμε και με ποιο όνειρο ξυπνάμε κάθε μέρα; Θα κάνουμε κάτι επιτέλους για αυτό τον τόπο που μας γέννησε και μας στήριξε παντοιοτρόπως ή θα αρκεστούμε για άλλη μια φορά σε κλισέ κουβέντες και δηλώσεις του τύπου: «Είμαι πολύ συγκινημένος που βρίσκομαι στην πατρίδα μου» ή «Είμαι πάντα δίπλα στους συμπατριώτες μου»;

Και ρωτώ επίσης. Που είναι όλοι αυτοί οι «μεγάλοι» και «τρανοί» παραγωγοί συναυλιών και καλλιτεχνικοί φορείς; Αυτοί που χρόνια θησαυρίζουν από χιλιάδες συναυλίες και εκδηλώσεις;

Που είναι και οι Ελλαδίτες καλλιτέχνες που δεκαετίες τώρα κατεβαίνουν στην Κύπρο για συναυλίες και με μελιστάλακτες δηλώσεις εκφράζουν την αγάπη τους και τον θαυμασμό τους για την Κύπρο; Κύπρος είπα πως λέγεται το νησί ή μηπως η Χώρα της Αρπακτής; Γιατί μάλλον όλοι έτσι τη βλέπουμε και όταν μας έχει πραγματικά ανάγκη κάνουμε τα στραβά μάτια και χανόμαστε στο μικρόκοσμο της ευκολίας και της καλοπέρασής μας, μιας καλοπέρασης της οποίας μέγας χορηγός ήταν και είναι ανέκαθεν το κυπριακό φιλοθεάμον κοινό.

Θα σοβαρευτούμε επιτέλους και θα μαζευτούμε όλοι, πρωτίστως οι Κύπριοι καλλιτέχνες , να κάνουμε κάτι για τον τόπο μας τώρα που μας έχει μεγάλη ανάγκη; Είμαστε πολλοί και μάλιστα οι περισσότεροι ζούμε και διαπρέπουμε στην Αθήνα, μας αγαπάει ο κόσμος και θα μας στηρίξει και μάλιστα θα επικροτήσει μια σπουδαία τέτοια κίνηση.

Δυόμιση δισεκατομμύρια ευρώ ζημιές είναι βέβαια δυσθεώρητο ποσό αλλά πιστεύω ακράδαντα πως , για παράδειγμα, δύο μεγάλες συναυλίες, μία στην Κύπρο και μία στην Αθήνα θα μαζέψουν ένα αρκετά μεγάλο χρηματικό ποσό που θα βοηθήσει στην ανοικοδόμηση των πληγέντων περιοχών και υποδομών και πάνω απ’ όλα θα τονώσει το τραυματισμένο ηθικό αυτού του τόπου και θα δηλώσει περίτρανα την εθνική μας συνείδηση και περηφάνια που χρόνια τώρα παραπαίει μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.

Ο καθένας μόνος του είναι πολύ μικρός μπροστά σε ένα τόσο μεγάλο κακό που βρήκε ξανά αυτό τον τόπο. Όλοι μαζί όμως μπορούμε. Ας παραδειγματιστούμε από τους καλλιτέχνες στην Αμερική που προανέφερα και ας γίνουμε παράδειγμα προς μίμηση σε όλο τον κόσμο. Ας αποδείξουμε πως δεν ζούμε στη χώρα του «φαίνεσθαι» αλλά ζούμε τελικά στη χώρα του «είναι».

Ας ευαισθητοποιηθούν και όλοι οι αρμόδιοι φορείς άμεσα και έγκαιρα και ο καθένας από το πόστο του ας προσφέρει το μέγιστο δυνατό για την πραγματοποίηση αυτής της ιδέας ή και άλλων παρόμοιων που θα βοηθήσουν την Κύπρο μας , τώρα που μας έχει ανάγκη, πιο πολύ από ποτέ. Και μιλώ για κάτι μεγάλο , μαζικό, ανιδιοτελές και συνολικό. Όχι ο καθένας μόνος του και για την πάρτη του.

Έλεγε στα απομνημονεύματά του ο μέγας Μακρυγιάννης ότι «είμαστε στο εμείς και όχι στο Εγώ» . Καιρός να το κάνουμε πράξη. Πηγή: sigmalive