Τι λένε τα άστρα...για την Ανάσταση του Χριστού

Πάντα είχα την πεποίθηση ότι, ανεξάρτητα από την ιστορικότητα τους, τα γεγονότα της ζωής του Ιησού έχουν ένα συμβολικό νόημα. Πολλοί και κορυφαίοι διανοητές έχουν διατυπώσει ανάλογες απόψεις θεωρώντας τον Ιησού ένα εξελιγμένο Ηλιακό σύμβολο, αντίστοιχο με τους θεούς των αρχαιότερων θρησκειών, που πέθαιναν και ξαναγεννιόντουσαν όπως ο Ήλιος το σούρουπο και την αυγή.

Οι καλυμμένες αστρολογικές αναφορές των Ευαγγελίων

Η βασική πηγή για τη ζωή και το έργο του Ιησού είναι βέβαια τα Ευαγγέλια, που για τους πιστούς Χριστιανούς είναι …τα πάντα, ενώ για τους σκεπτικιστές αποτελούν στην καλύτερη περίπτωση φιλοσοφικά δοκίμια.
Χωρίς να ανήκω σε κάποια από τις δύο κατηγορίες, εκτιμώ ότι στα πλαίσια μιας Χριστιανικής μυθολογίας, κάποια από τα αναγραφόμενα στα Ευαγγέλια, δεν είναι ακριβώς πραγματικά γεγονότα.

Κατ’ αρχάς δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι μία τόσο αποτρόπαια πράξη, όπως η σφαγή των αρσενικών νηπίων από τον Ηρώδη, θα μπορούσε να μείνει απαρατήρητη από -έστω- έναν ιστορικό της εποχής.
Αναζητώντας μία απάντηση, κατέληξα στο συμπέρασμα, ότι με μια αστρολογική ματιά, λαμβάνοντας υπόψη την χρονική παράμετρο, που αναφέρεται («τα νήπια κάτω των 2 ετών»), τα στοιχεία υποδεικνύουν ότι πίσω από τον Ηρώδη βρίσκεται ένας …άλλος ένοχος, ο πλανήτης Άρης. Κι αυτό γιατί ο χρόνος περιφοράς του Άρη γύρω από τον Ήλιο είναι κάτι λιγότερο από 2 χρόνια (1,881).
Το ίδιο αναλογικά συμβαίνει και με τους δύο επόμενους πλανήτες.
Ο Ιησούς συνομίλησε με τους σοφούς στο Ναό όταν «ήταν δώδεκα ετών» χρόνο που χρειάζεται ο Δίας για να ολοκληρώσει μια περιστροφή γύρω από τον Ήλιο και βαπτίστηκε «περίπου τριάντα ετών», όσο κάνει ο Κρόνος για τη δική του περιστροφή.

Η «κρυφή» αναφορά των Ευαγγελίων σε πλανήτες δεν έχει μόνο αστρονομικό χαρακτήρα, αφού τα συγκεκριμένα περιστατικά σχετίζονται με τις παραδοσιακές αστρολογικές ιδιότητες των τριών πλανητών: Η βία με τον Άρη, η γνώση με το Δία και η ανάληψη έργου η καθηκόντων με τον Κρόνο.
Πάνω σε αυτή τη λογική η γέννηση του Ιησού -η αφετηρία της συμβολικής χρονομέτρησης- αντιπροσωπεύει τον Ήλιο, δικαιώνοντας εκείνους που υποστηρίζουν την εκδοχή του αρχετυπικού συμβόλου.

Από τα χειρόγραφα της Νεκρής Θάλασσας, γνωρίζουμε, ήδη, ότι οι Εσσαίοι, που η φιλοσοφία και τα κείμενα τους ήταν πάρα πολύ κοντά στις διδασκαλίες του Ιησού, χρησιμοποιούσαν ευρύτατα την αστρολογία.
Από ότι φαίνεται, το πνεύμα αυτό εισχώρησε και στα Ευαγγέλια.
Και από αυτήν την άποψη, η -αυθόρμητη- συσχέτιση των 12 μαθητών με τα ζώδια δεν είναι μετέωρη, ούτε αποκύημα μιας αιρετικής φαντασίας. Αντίθετα διαφαίνεται ο αναβαθμισμένος ρόλος που καλούνται να αναλάβουν τα ζώδια κάτω από την επαναστατική επίδραση του Ηλιακού Λόγου, στην νέα Εποχή των Ιχθύων.
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται, ο Ιησούς ήρθε για να συμπληρώσει τον Νόμο. Με τη δύναμη της Αγάπης και την απεμπλοκή από την καρμική …μέγγενη, τα 12 ζώδια μεταμορφώνονται από μοιραίους φορείς σε πηγή δημιουργίας.

Η μεγάλη σύνοδος στους Ιχθύες

Όμως, πέρα από τους συμβολισμούς και κόντρα σε όλα τα θεολογικά ταμπού, τον κοινό νου-και το δικό μου-τον τριβελίζει μια …δαιμονική απορία. Ποιο μπορεί να είναι το ωροσκόπιο του Ιησού;

Πολλοί ερευνητές έχουν προτείνει διάφορες πιθανές ημερομηνίες γέννησης του Χριστού, ταυτίζοντας συνήθως το άστρο της Βηθλεέμ με τη σύνοδο Δία-Κρόνου στο ζώδιο των Ιχθύων, το έτος 6 π Χ. Μάλιστα, μια απλή ματιά στους χάρτες εκείνης της περιόδου αποκαλύπτει ότι και ο Ουρανός βρισκόταν στο ίδιο ζώδιο, συνηγορώντας ακόμη περισσότερο στη γέννηση ενός θρησκευτικού (τουλάχιστον) μεταρρυθμιστή.

Η σχεδόν ενστικτώδης διάθεση των αναλυτών να βρεθεί μια ημερομηνία, που να αντικατοπτρίζει τη μέγιστη δυνατή Ιχθυακή επιρροή, «επιβραβεύτηκε» με την παρουσία 6 πλανητών στο ζώδιο, το Μάρτιο του 6 π Χ.
Δύο από τα ωροσκόπια, που γνωρίζω να έχουν προταθεί είναι για τις 2 και τις 23 του μήνα αλλά πραγματικά ο χάρτης της Νέας Σελήνης στους Ιχθύες, στις 1/3 του ίδιου χρόνου, με 8 πλανήτες στον άξονα Ιχθύων-Παρθένου, είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακός.
Τα πολύ ιδιαίτερα χαρακτηριστικά αυτού του χάρτη είναι η ακριβής σύνοδος του Δία με τον Ουρανό, στην 7η μοίρα των Ιχθύων και η αντίθεση του Πλούτωνα με τον Ήλιο, τη Σελήνη και τον Κρόνο.
Μάλιστα ο Ποσειδώνας από το Σκορπιό διευκολύνει αυτές τις αντιθέσεις και ο υπερβατικός του χαρακτήρας αναδεικνύεται ως ένα όχημα για την ενεργειακή διεκπεραίωση τους.

Η Βάπτιση
Από το 19ο αιώνα η Ε.Π. Μπλαβάτσκυ έβαλε μια διαφορετική παράμετρο επισημαίνοντας ότι το πραγματικό ωροσκόπιο ενός Μεσσία-Οδηγητή είναι εκείνης της ώρας και της στιγμής, που ανέλαβε την αποστολή του.
Και σε αυτήν την περίπτωση μάλλον πρέπει να ψάξουμε για το ωροσκόπιο της Βάπτισης του Ιησού.
Ερευνώντας τον ουρανό εκείνης της περιόδου με βάση την Θεοσοφική άποψη έπεσα πάνω σε μια …ας πούμε σύμπτωση.

Το καλοκαίρι του 25 μ Χ (στις 24/8) υπήρξε ένας πολύ ενδιαφέρων σταυρός στα παρορμητικά ζώδια με τη συμμετοχή του Άρη στον Καρκίνο, του Δία στο Ζυγό, του Κρόνου στον Κριό και της Σελήνης στον Αιγόκερω.

Σήμερα πια, γνωρίζοντας επιπλέον τρεις πλανήτες, μπορούμε να σημειώσουμε ότι δύο ακόμη-ο Ουρανός και ο Ποσειδώνας-συμμετείχαν με μια αντίθεση, κάτι που συνάδει στη λογική μιας θρησκευτικής «επανάστασης».
Κατά τη γνώμη μου και το τετράγωνο του Ήλιου στο Λέοντα με τον Πλούτωνα στο Σκορπιό, αποδίδει άριστα την πάλη ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι, το θάνατο και την αναγέννηση, ειδικά αν θεωρήσουμε τον Ήλιο σύμβολο του Ιησού.
Από τη στιγμή λοιπόν που τα Ευαγγέλια περιέχουν αστρολογικούς συμβολισμούς γιατί να μην «επεσήμαναν» αυτήν την εξαιρετικά σπάνια διάταξη, συνδέοντας την με τη ζωή του Ιησού;
Και βέβαια σε μια τέτοια περίπτωση κάποιες από τις θέσεις των πλανητών θα πρέπει να συνδέονται με τη φύση της Χριστιανικής διδασκαλίας αλλά και με άλλες αναφορές των Ευαγγελίων.
Με βάση την παραδοσιακή αστρολογική θεώρηση ο Άρης στον Καρκίνο σχετίζεται άμεσα με την παθητικότητα και το αμυντικό πνεύμα του Χριστιανισμού, ενώ η Σελήνη στον Αιγόκερω με τα «πρέπει», τους κανόνες και τους περιορισμούς ενός «ηθικού βίου».
Η θέση του Κρόνου στον Κριό, με δεδομένη την ουσιαστική συμβολική σχέση του πλανήτη με το «σταυρό του μαρτυρίου», δίνει ιδιαίτερο νόημα στην ονομασία «Γολγοθάς» (δηλαδή κρανίου τόπος), αφού όλοι γνωρίζουν την παραδοσιακή συσχέτιση του Κριού με το κεφάλι.
Και ο ίδιος ο πλανητικός σχηματισμός του «σταυρού» παραπέμπει συμβολικά στη Σταύρωση.
Όσο για τη σύνοδο του Ήλιου με το Βόρειο Δεσμό της Σελήνης θα μπορούσε να αναφέρεται στο Άγιο Πνεύμα που με τη μορφή περιστεράς επικάθησε στο κεφάλι του Ιησού.

Η Ανάσταση

Πηγαίνοντας τρεισήμισι περίπου χρόνια μπροστά-όσα ήταν και τα χρόνια της διδασκαλίας του Χριστού-βρίσκουμε μια άλλη πολυαστρία, αυτή τη φορά στους Διδύμους. Τα μεσάνυχτα της 1/6/29 έγινε μια Ηλιακή έκλειψη και πέντε από τους γνωστούς πλανήτες της εποχής-και ο Βόρειος Δεσμός της Σελήνης-ήταν στο ζώδιο.
Ο Δίας τετραγώνιζε από τους Ιχθείς και μόνον ο Ερμής δεν είχε κάποια συμμετοχή (ήταν στον Ταύρο).
Μήπως αυτή η μεγάλη σύνοδος μπορεί να συσχετισθεί με το Άγιο Πνεύμα, που φώτισε τους Αποστόλους κι άρχισαν να μιλούν άγνωστες σε αυτούς γλώσσες;
Αν είναι έτσι, ακολουθώντας τους χρόνους των Ευαγγελίων, πενήντα ημέρες πριν, στις 12/4 …πέφτουμε πάνω στην Ανάσταση του Ιησού, με τρία τετράγωνα να δεσπόζουν, του Ήλιου και της Αφροδίτης στον Κριό με τον Ποσειδώνα στον Αιγόκερω και του Δία στο τέλος του Υδροχόου με τον Κρόνο στον Ταύρο.
Ακολουθώντας το νήμα των αστρολογικών συμβολισμών, η παρουσία του Άρη και του Ερμή στον Ταύρο (σε σύνοδο) παραπέμπει σε μια δύναμη που κύλησε το βράχο μπροστά από τον Άγιο Τάφο.

Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο όμως προκύπτει από τη χρήση των συστημάτων πρόβλεψης και πιο συγκεκριμένα του Ηλιακού Τόξου, πάνω στον «γενέθλιο» χάρτη της 24/8/25.
Ο «προχωρημένος» Ήλιος, που εκφράζει τον ίδιο τον Ιησού κάνει ακριβή σύνοδο με το Βόρειο Δεσμό της Σελήνης (συμβολικά το Άγιο Πνεύμα) στην Παρθένο, ενεργοποιώντας το πέρασμα σε μια νέα πραγματικότητα σύνδεσης του φυσικού και του μεταφυσικού.
Επίσης, ο «προχωρημένος» Κρόνος βρίσκεται πλέον ακριβώς απέναντι από το Δία, ενώ παράλληλα κλείνει με ακρίβεια και το τετράγωνο του με τον Ουρανό.
Φυσικά με τα δεδομένα της τότε εποχής μόνον οι δύο πρώτες ενδείξεις έχουν αξία, αφού οι έξω-Κρόνιοι πλανήτες δεν ήταν ακόμη γνωστοί.
Μάλιστα, κάθε σχέση ανάμεσα στο Δία και τον Κρόνο ήταν ότι πιο αξιοσημείωτο από αστρολογικής πλευράς και δεν είναι καθόλου τυχαίο το ότι σε όλα τα επεισόδια της ζωής του Ιησού αυτοί οι δύο πλανήτες συνδέονται πάντα με κάποια όψη.

Από την άλλη πλευρά και με τα σημερινά δεδομένα, η συμμετοχή του Ουρανού στο ωροσκόπιο της Γέννησης, της Βάπτισης αλλά και της Ανάστασης του Ιησού, δίνει μια πληρέστερη εικόνα για τον επαναστατικό χαρακτήρα της διδασκαλίας Του.
Και βέβαια σε σχέση με τη Σταύρωση και την Ανάσταση αναδεικνύεται η αναγεννητική δύναμη του Πλούτωνα, που στο χάρτη του Ηλιακού Τόξου κλείνει και αυτός με ακρίβεια το τετράγωνο του με τον Ήλιο.

Στο διπλό χάρτη που σας παραθέτω, στον εσωτερικό κύκλο είναι οι θέσεις των πλανητών για τις 24/8/25 και στον εξωτερικό οι προχωρημένες θέσεις του Ηλιακού Τόξου για τις 12/4/29 μ Χ.
Αξίζει να σημειωθεί ότι οι χάρτες είναι αστρικοί, καταγράφουν δηλαδή τις πλανητικές θέσεις στους πραγματικούς αστερισμούς, αφού εκείνη την περίοδο η έννοια του τροπικού ζωδιακού δεν υφίστατο καν...

Γιάννης Ριζόπουλος