Αυτά που δεν πρόλαβα να σου πω, μαμά...

Προσπαθώντας να γράψω δυο σειρές παρατηρώ πόσο δύσκολο μου φαίνεται για να εκφράσω όλα αυτά που έχω μέσα μου για σένα. Αυτές τις μέρες που κλείνεις 5 χρόνια από την αναχώρησή σου για άλλους κόσμους πιο όμορφους και μακρινούς, κάνω τον απολογισμό μου και θέλω να σου πω όλα εκείνα που ίσως να μην στα είπα ποτέ, γιατί πιστεύω ότι από κάποιο μικρό παραθυράκι θα με βλέπεις, μου το είχες άλλωστε υποσχεθεί. Αυτή η μοιραία σχέση μάνας-κόρης που με καθόρισε και σαν κόρη αλλά και μετά σαν μαμά είναι η σφραγίδα που πέφτει βαριά πάνω μου γιατί αναγκαστικά και με ένα ακατάλυτο τρόπο ακολουθώ τα χνάρια σου και ας κτυπιόμουν ότι δεν θα σου μοιάσω ποτέ γιατί εγώ είμαι διαφορετική.
Ελπίδα, σε λένε και τελικά συνεχίζεις με τον τρόπο σου να μου δίνει αυτή την αισιόδοξη νότα που ανταποκρίνεται στο όνομά σου και ο λόγος είναι ότι μου έμαθες να αγαπάω βαθιά και αληθινά. Ακόμα θυμάμαι τα μάτια σου που με κοίταζες και εγώ νόμιζα ότι ήσουν επικριτική αλλά εσύ προσπαθούσες να με προστατέψεις. Ακόμα θυμάμαι τα λόγια σου «άκου και λιγάκι την μάνα σου θέλω μόνο το καλό σου». Διαβάστε περισσότερα στο astrology.gr