Το όνειρο με το εγκαταλελειμμένο σπίτι που αποδείχτηκε προφητικό!

Πόσες φορές σου έχει τύχει να ξυπνάς παρασυρμένη από κάποιο περίεργο ή «ολοζώντανο» όνειρο που είδες το προηγούμενο βράδυ στον ύπνο σου; Μπορεί να έχουν περάσει ώρες, μερικές φορές ακόμη και μέρες από όταν το είδες, όμως μπορείς κάθε στιγμή να το επαναφέρεις ξεκάθαρα στο μυαλό σου, σαν να συνέβη μόλις λίγες στιγμές πριν. Ένα τέτοιο όνειρο, δεν μπορεί παρά να σου δημιουργεί σκέψεις, συναισθήματα και αναπάντητα ερωτήματα, τα οποία μόνο ψάχνοντας στον ονειροκρίτη θα μπορέσεις να λύσεις. Άλλωστε, δεν είναι λίγοι εκείνοι που αναζητούν στο «λυσάρι» του υποσυνείδητου, ερμηνείες για όλες αυτές τις παράλογες αλλά συμβολικές εικόνες που έρχονται στον ύπνο τους. Όλα τα παραπάνω σκεφτόμουν εκείνο το πρωί που σηκώθηκα ιδρωμένη και φοβισμένη από το κρεβάτι μου. Το παράξενο όνειρο που είχε δει και θα σου αφηγηθώ παρακάτω, ήξερα πως μόνο τυχαίο δεν ήταν.

Δεν είχα ιδέα πώς, αλλά είχα βρεθεί μαζί με την αδερφή μου σε ένα σπίτι άγνωστο, το οποίο έδειχνε να ανήκει σε μίαν άλλη εποχή. Έχω την εντύπωση πως κάποιος μας είχε οδηγήσει εκεί παρά τη θέλησή μας, γιατί η αδερφή μου αντί να μου μιλάει επέμενε να μου ψιθυρίζει με πολύ χαμηλή φωνή όσα ήθελε να πει. Αρχίσαμε να περιπλανιόμαστε στους χώρους του εγκαταλελειμμένου σπιτιού, ψάχνοντας κάθε τόσο ντουλάπια και συρτάρια, σε μία προσπάθεια να ανακαλύψουμε κάποιο στοιχείο που θα εξηγούσε πώς είχαμε βρεθεί εκεί. Κοιτάξαμε παντού, ακόμη και στο ψυγείο, όμως δεν καταφέραμε να βγάλουμε άκρη. Το οίκημα ήταν παμπάλαιο και έμοιαζε ακατοίκητο, ενώ η ψύχρα μας έκανε να διπλώνουμε χιαστί τα χέρια στα μπράτσα μας για να ζεσταθούμε. Μην ξέροντας τι άλλο να κάνουμε και ανησυχώντας για το πόσο επικίνδυνη ήταν η παραμονή μας εκεί, πήραμε την απόφαση να φύγουμε.

Πριν περάσουμε την εξώπορτα και αφήσουμε πίσω μας αυτό το σχεδόν τρομακτικό σκηνικό, η αδερφή μου έβαλε στην τσέπη του παντελονιού της ένα ψαλίδι για παν ενδεχόμενο. Καθώς αρχίσαμε να απομακρυνόμαστε με γρήγορα βήματα, ακούσαμε μία γνώριμη φωνή πίσω μας. Γυρίσαμε σχεδόν ταυτόχρονα και είδαμε τη μητέρα μας, σε έναν κήπο λίγο πιο δίπλα από το σπίτι μαζί με τον πατέρα, τους θείους, τον παππού και τη γιαγιά, καθισμένους σε ένα μεγάλο ξύλινο τραπέζι με πιατέλες γεμάτες ψάρια, μπολ με σαλάτες και ψωμί.

Διαβάστε περισσότερα στο Astrology.gr