Τι λένε τα άστρα… για τους νέους ψηφοφόρους

Σε κάθε εκλογική αναμέτρηση το μεγάλο ζητούμενο είναι τι θα ψηφίσουν οι νέοι ψηφοφόροι, τα σημερινά 18χρονα, η νέα γενιά που αρχίζει να μπαίνει ενεργά στην πολιτική. Θα προσπαθήσουμε λοιπόν να δώσουμε μια αστρολογική ερμηνεία των τάσεων της νέας γενιάς.Είναι αποδεκτό από πολιτικούς επιστήμονες, κοινωνιολόγους και στατιστικούς, ότι έχουμε εμφάνιση μιας νέας γενιάς κάθε 15 χρόνια. Παλαιότερα οι αστρολόγοι έπαιρναν σαν αστρολογικό δείκτη της γενιάς τον πλανήτη Πλούτωνα. Αυτό φυσικά δεν είναι λάθος αλλά επειδή ο Πλούτωνας έχει μία πολύ ελλειπτική τροχιά και μπορεί να μείνει σε ένα ζώδιο από 30 χρόνια μέχρι 12 χρόνια, δεν αποτελεί έναν ασφαλή γραμμικό αστρολογικό δείκτη για τη διάκριση σε γενιές. Αντίθετα ο πλανήτης Ποσειδώνας παραμένει σε κάθε ζώδιο 14 χρόνια, κάτι που τον κάνει να είναι ένας πιο αξιόπιστος αστρολογικός δείκτης για τα οράματα κάθε γενιάς. Το ίδιο και ο Ουρανός που έχει επίσης μια σταθερή διάρκεια παραμονής σε κάθε ζώδιο (7 χρόνια).

Η εξουσίαΣτην ηγεσία των δύο κομμάτων εξουσίας, βρίσκονται σήμερα δύο αρχηγοί που έχουν γεννηθεί με τον Ποσειδώνα στον Ζυγό και τον Ουρανό στον Καρκίνο. Η γενιά αυτή είχε το όραμα της συλλογικότητας και την προώθηση των δημοκρατικών δεσμών, ενώ παράλληλα βίωσε νέα δεδομένα σε εθνικό επίπεδο και ραγδαίες αλλαγές στον κοινωνικό ιστό. Αυτή ήταν η γενιά που Πολυτεχνείου, που στην πλάτη και την ιδεολογία της πάτησαν οι εκάστοτε κυβερνώντες μετά τη Μεταπολίτευση. Στην δεκαετία του 1980 η γενιά αυτή συνέχισε να προσφέρει νερό στο μύλο όσων νέμονταν την εξουσία, μέχρι που αντιλήφθηκε ότι οι ιδεολογίες και τα οράματα με τα οποία είχε γαλουχηθεί ήταν πλέον άνευ αντικειμένου. Όταν λοιπόν ήρθε αυτή στα πράγματα βρέθηκε σε ένα τεράστιο ιδεολογικό κενό, βιώνοντας πρακτικά τις προδιαγραφές του γενέθλιου Ποσειδώνα της. Μετά τη διαπλοκή και τα σκάνδαλα που μέχρι σήμερα βασανίζουν την πολιτική ζωή αλλά και τις τσέπες μας, το μόνο που έμενε πλέον στον Ουρανό της ήταν μια ανατροπή και αμφισβήτηση των παραδοσιακών δομών, με μόνο κριτήριο την ανεπάρκεια των προηγούμενων διαχειριστών. Ένα όσο να’ ναι δύσκολο καθήκον αν αναλογιστούμε ότι οι παγκόσμιες ισορροπίες έχουν πλέον αλλάξει δραματικά και οι εκπρόσωποι αυτής της γενιάς καλούνται να συνταχθούν στο πλευρό των «παγκοσμιοποιητών», διαφορετικά θα βρεθούν στο ...πυρ το εξώτερον. Δηλαδή οι όποιες αλλαγές θα πρέπει να γίνουν κυρίως σε εκσυγχρονιστικό επίπεδο και στην κατεύθυνση της απεμπόλησης των όποιων εθνικών συμφερόντων. Και βέβαια σε μια τέτοια πολιτική βρίσκουν απέναντι τους συνομήλικους της «άλλης πλευράς» που δεν δεσμεύονται από συμβόλαια και καρέκλες αλλά και τη σημερινή νεολαία που δικαιούται να μην έχει τις αγκυλώσεις του παρελθόντος.

Η νέα γενιάΟι σημερινοί 18χρονοι έχουν γεννηθεί με τον Ποσειδώνα στον Αιγόκερω, που σε σύνοδο με τον πλανήτη Ουρανό, τους κάνει να έχουν κάποιες ...εκτός προδιαγραφών ιδέες για τις πολιτικές και κοινωνικές δομές, γι αυτό και η στάση τους είναι μάλλον απρόβλεπτη και σίγουρα δεν χωράει στα συνήθη μέτρα αξιολόγησης των απανταχού αναλυτών. Η ριζοσπαστική πτέρυγα τα θέλει όλα εδώ και τώρα, ενώ τα οράματά της δεν θυμίζουν σε τίποτε τα παλαιά και φθαρμένα πρότυπα.Μάλιστα επειδή οι Ποσειδώνες αυτής της γενιάς και της τωρινής πολιτικής εξουσίας τετραγωνίζονται (Ζυγός-Αιγόκερως), ενώ πιθανότατα κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με τους Ουρανούς που ...χαιρετιούνται αντικριστά (Καρκίνος-Αιγόκερως) είναι σχεδόν βέβαιο ότι όσα παιδιά δεν θα απέχουν- νοιώθοντας ουσιαστικά ξένα με το όλο σκηνικό-θα καταψηφίσουν όλους τους δημάρχους και περιφερειάρχες που υποστηρίζονται επίσημα από διάφορα πολιτικά κόμματα και κάτι ανάλογο θα πράξουν στις εθνικές εκλογές, όποτε κι αν γίνουν. Μόνον οι ανεξάρτητοι και αυτοί που φέρνουν κάτι νέο μπορούν να ελπίζουν στην ψήφο τους. Και βέβαια σε καμία περίπτωση η ψήφος δεν θα έχει δεσμευτικό χαρακτήρα. Κάθε εκλεγμένος αξιωματούχος θα «την ακούσει» με το πρώτο παραστράτημα και οι δυναμικές κινητοποιήσεις θα του θυμίσουν ότι δεν μπορεί να επαναπαύεται αναπαυτικά στις δάφνες του. Η αδυναμία χειραγώγησης είναι τελικά το βασικό χαρακτηριστικό του κομματιού αυτής της γενιάς που έχει μάθει να κινείται με e-ταχύτητες (διαδικτυακές) και δεν ...μασάει στις συνήθεις συνταγές.Όμως κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις. Η γενιά αυτή που ουσιαστικά βιώνει και θα βιώσει στο πετσί της την ανατροπή των δομών της εξουσίας είναι πρακτικά χωρισμένη σε δύο στρατόπεδα. Οι μεν θα πολεμήσουν την παγκοσμιοποίηση και οι δε θα την υπηρετήσουν. Και η συντηρητική πτέρυγα έχει επίσης «προχωρημένες» αντιλήψεις για την άσκηση της εξουσίας και σίγουρα δεν καλύπτεται από το ...χάος της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Πρόκειται με άλλα λόγια για εκκολαπτόμενους δικτατορίσκους, λάτρεις της real politic και επιρρεπείς σε «απόλυτα« μοντέλα εξουσίας, που προτιμούν επίσης να απέχουν από τις σχετικές δημοκρατικές διαδικασίες και να περιμένουν ...καλύτερες ημέρες.

Το σενάριο λοιπόν είναι έτοιμο κι αυτό που απλά απομένει είναι να στηθεί το εκάστοτε σκηνικό που θα ενεργοποιήσει τόσο τη μια όσο και την άλλη τάση. Η δραστική συμμετοχή αυτής της γενιάς στα πολιτικά πράγματα της Ελλάδας-αλλά και παγκόσμια-αναμένεται να γίνει πολύ πιο συγκεκριμένη το 2015 όταν θα έχουμε τη διέλευση του Πλούτωνα, πάνω από την σύνοδο Ουρανού-Ποσειδώνα, του 1993. Και φυσικά οι δύο τάσεις θα τεθούν αντιμέτωπες δίνοντας το έναυσμα για μια μάλλον ακραία κοινωνικοπολιτική σύγκρουση σε όλα τα επίπεδα.

Συμπερασματικά η άρνηση και η αποχή δείχνει να είναι η κύρια τάση στη γενιά των 18άρηδων, σε όποια τάση κι αν ανήκουν. Και σίγουρα με τη συνδρομή τους το ζήτημα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας «δυτικού τύπου» θα μας απασχολήσει πολύ έντονα τα επόμενα χρόνια. Ελευθερία η θάνατος που έλεγαν και το 21....