Γιάννης Τσεκλένης: «Άκουσα τη λέξη ακρωτηριασμός και αντέδρασα. Δεν ήθελα να το πιστέψω»

Ο Γιάννης Τσεκλένης μιλά σε πρόσφατη συνέντευξη του για δύσκολες στιγμές που πέρασε όταν οι γιατροί του ανακοίνωσαν πως έπρεπε να ακρωτηριάσουν το χέρι του. Το 1975 σε ηλικία 38 ετών και ενώ βρίσκεται στο απόγειο της δόξας του οι γιατροί διέγνωσαν μελάνωμα στο χέρι του. Τον συμβούλεψαν να κάνει επέμβαση, αλλά εκείνος ήταν διστακτικός. Η πρώτη εγχείρηση απέτυχε και οι γιατροί στην Αμερική έκαναν λόγο για ακρωτηριασμό. «Όταν πρωτόμαθα τι μου συμβαίνει, ήταν σαν να μου μιλούσαν για κάποιον τρίτο. Άκουσα τη λέξη "ακρωτηριασμός '' και αντέδρασα. Δεν ήθελα να το πιστέψω. Επιστρέφοντας όμως από τον γιατρό με το αυτοκίνητο, οδηγούσα με το ένα χέρι. Υποσυνείδητα έκανα μια άτυπη πρόβα για το πώς επρόκειτο να είναι η ζωή μου στη συνέχεια: Έπρεπε να φύγουν τα πάντα :χέρι, ωμοπλάτη, θώρακας. Αισθανόμουν ότι τελειώνει η ζωή μου, ακόμη και ερωτικά. Ήμουν σαν παλαβός μέχρι που ένα άτομο από το περιβάλλον μου μου πρότεινε να πάω να κάνω σκοποβολή με το ένα χέρι. Ήταν σαν να χτύπησε ένα κουδουνάκι μέσα μου. Σκεφτόμουν ότι θα μπορούσα να κάνω κάτι ανταγωνιστικό περισσότερο από τους άλλους, έστω και με ένα χέρι. Η ασθένεια λοιπόν έγινε αφορμή πρωταθλητισμού. Χειρουργήθηκα, σε δέκα ημέρες βγήκα από το νοσοκομείο και επέστρεψα στην Ελλάδα. Μέσα σε είκοσι ημέρες οδηγούσα με ταχύτητες, μετά από σαράντα έκανα σκι στη θάλασσα και σε πενήντα ημέρες διοργάνωσα ένα σόου στην Αθήνα, όπου για πρώτη φορά είχα όλα τα media στο πλευρό μου. Θυμάμαι ότι εκείνη την ημέρα στάθηκα απέναντι από τους δημοσιογράφους λέγοντας τους με χιούμορ: "Είστε μακάβριοι, ήρθατε να δείτε το πτώμα"», διηγείται ο ίδιος μιλώντας στο Πρώτο Θέμα.