Αποστολόπουλος: «Να με ξεγελάσεις, να με γοητεύσεις και μετά να με αφήνεις μετέωρο... Θα σε σκοτώσω»

«Ναι, όταν με απογοητεύει η δουλειά μου, γιατί εκείνη είναι το σημείο αναφοράς μου. Ένα πράγμα που δεν δέχομαι είναι η απόρριψη, τη μισώ. Όταν συνέβησαν διάφορα γεγονότα στη ζωή μου το ένιωσα... Δέχομαι να μην αρέσω σε κάποιον, αλλά να με ξεγελάσεις, να με γοητεύσεις και μετά να με αφήνεις μετέωρο... θα σε σκοτώσω. Έρχομαι απροκάλυπτα μαζί σου, έχω αφήσει εγωισμούς, να παραδοθώ άοπλος, δεν μπορεί να με αφήσεις... Βλακείες όπως «Σ' αγαπώ, αλλά δεν πρέπει, οι καταστάσεις...» Σ' εμένα περισσότερο οι καταστάσεις ήταν στη ζωή μου οι οικογένειες...» τόνισε στο λοιπόν.

-Πότε αισθάνθηκες απροστάτευτος γυμνός, εκτεθειμένος;

«Όταν έγινε η πρώτη πτώχευση στο Παρίσι, τότε ένιωθα απροστάτευτος και δεν προσπάθησα ούτε να χρησιμοποιήσω και δικλίδες ασφαλείας άφησα τον εαυτό μου να πηγαίνει απευθείας στο κενό.»

-Πότε αισθάνθηκες σταρ, υπήρξε τέτοια περίοδος;

«Ναι, υπήρξε, όχι όμως με την έννοια της εξωτερικής προσαρμογής μου. Αισθάνθηκα ότι γινόταν, αυτό από το 1985, για αρκετά χρόνια, αλλά τότε είχα γίνει πιο εσωστρεφής. Όταν συνέβαινε αυτό, κλείστηκα περισσότερο στον εαυτό μου. Έκανα την εξωτερική ζωή που έπρεπε να κάνω, , με διάσημους, επώνυμους, συνεντεύξεις παντού, σε όλη τη γη, αλλά δεν το γλέντησα, παρά μόνο στην πρώτη 5ετία. Ήταν κάτι απρόσμενο. Η υπερέκθεση προς τα έξω με τρόμαξε, έπρεπε να δώσω στον εαυτό μου τη δυνατότητα προσαρμογής. Δεν μπορούσε, ενώ βρισκόμουν στους 10 , βαθμούς Κελσίου, να βρεθώ στους 60 και να μην καώ. θα έπρεπε να προσαρμοστώ ώστε να δεχτώ τη φλόγα των 60 βαθμών. Μισώ τα ξαφνικά πράγματα, μου αρέσουν τα καινούργια, θέλω να ζήσω ενδιαφέροντα χρόνια, που έχουν ζουμί.»