Σήλια Κριθαριώτη: «Δεν ονειρευόμουν να γίνω σχεδιάστρια»
Η Σήλια Κριθαριώτη προέρχεται από μια οικογένεια με μακρά παράδοση στο χώρο της μόδας. «Ο παππούς μου διατηρούσε από το 1919 εμπορικό κατάστημα στον Πειραιά, το οποίο πουλούσε υφάσματα, χάντρες και προϊόντα για τη γυναίκα, όπως οι περίφημες πούδρες «La Belle Hélène».
Το κατάστημα αυτό, με την πορεία του χρόνου, εξελίχθηκε σε Παιδικά Ενδύματα Κριθαριώτης και Μπόμπιρας και σε Γυναικεία Ενδύματα Benefit, καταστήματα που υπάρχουν ακόμη στον Πειραιά. Τη διαχείριση είχε πλέον αναλάβει ο πατέρας μου, ο οποίος επιδίωκε να επεκτείνει τα καταστήματα και στην Αθήνα. Είχε ήδη γνωρίσει και παντρευτεί τη μητέρα μου, χάρη της οποίας αγόρασε το σπουδαιότερο οίκο υψηλής ραπτικής στην Αθήνα, τον Τσούχλο, που ξεκίνησε το 1906. Η μητέρα μου, Ελισάβετ Μήτσου, είχε δουλέψει στα νεανικά της χρόνια στο λογιστήριο του ατελιέ, μετά από προτροπή του λοχαγού θείου της και επιστήθιου φίλου τού Χάρη Τσούχλου. Από τότε διατηρούσε φιλικές με το προσωπικό του οίκου, με καλύτερες φίλες της το μοντέλο καμπίνας, όπως λεγόταν τότε το μοντέλο που έδειχνε τα ρούχα μέσα στον οίκο, Ντόρα Λειβαδά (είναι ακόμα φίλες), αλλά και την πρεμιέρα Λίλα Βελέτζα, η οποία και με εισήγαγε στη μαγεία της μόδας» διηγείται η Σίλια.
Η Σίλια μεγάλωσε μέσα στη μόδα, η μαγεία της άρχισε να τη συνεπαίρνει, χωρίς όμως η ίδια να το συνειδητοποιεί. Θα σπούδαζε οικονομικά, αυτή ήταν και η επιθυμία του πατέρα της. «Θυμάμαι τον εαυτό μου με τα αδέλφια μου, Λένια και Νίκο, να κυλιόμαστε στις μοκέτες στις μεγάλες εκθέσεις έτοιμων ενδυμάτων στα επαγγελματικά ταξίδια των γονιών μου. Όταν αγοράστηκε ο Τσούχλος, πήγαινα πλέον και στις περισσότερες επιδείξεις υψηλής ραπτικής. Όμως, δεν ονειρευόμουν να γίνω σχεδιάστρια. Ούτε σπούδασα μόδα. Σπούδασα στην ΑΣΟΕΕ. Όλο αυτό μπήκε σταδιακά στη ζωή μου: μια δημιουργική δίνη που άρχισε να με απορροφά ολοένα και περισσότερο» εξηγεί.
