Απίστευτο! Τσιγγάνα είχε προβλέψει τον θάνατο του Billy Bo

«Καλοκαίρι 1979, ετών 16. Προορισμός Μύκονος! Το πλοίο φτάνει στο λιμάνι μετά από 7 ή 8 ώρες... και έρχεται μια βάρκα να mας παραλάβει. Είχε αέρα και κύμα αλλά ποιος νοιαζόταν τότε για λίγη ή πολλή ταλαιπωρία; Ο στόχος ήταν το νησί που έπρεπε, οπωσδήποτε να φτάσεις.

Ξενοδοχεία ελάχιστα τότε και η αναζήτηση δωματίου μόλις είχε αρχίσει να γίνεται δύσκολη υπόθεση. Οι Μυκονιάτες άνοιγαν τα σπίτια τους στους τουρίστες και έτσι έκαναν και με μας, που μείναμε σε μια γιαγιούλα μαζί με κάποιους Ιταλούς. Αλλοι κοιμόντουσαν στους καναπέδες στο σαλόνι και άλλοι στρωματσάδα στην κουζίνα ή στην αυλή. Το πρωινό ήταν ζεστό κατσικίσιο γάλα και αυγά με τυρί και ελληνικοί καφές από τα χέρια της γιαγιούλας που δεν μιλούσε καμιά άλλη γλώσσα πέρα από τη γλώσσα της καρδίας. Στις παράλιες πηγαίναμε είτε με το καϊκάκι απ' τον Πλατύ Γυαλό που έφτανε μέχρι και την Ελιά, που τότε είχε και ένα μικρό ταβερνάκι, είτε με το λεωφορείο που έλεγες "θα φτάσω, δεν θα φτάσω", αφού οι δρόμοι ήταν ακόμη εντελώς άφτιαχτοι. Εννοείται ότι δεν υπήρχαν πουθενά ομπρέλες, ξαπλώστρες κ,τ.λ., αλλά ποιος φοβόταν τον ήλιο τότε; Σίγουρα οχι εμείς που είχαμε έρθει να καούμε... Στην κυριολεξία όμως.

Το πρώτο που έκανα ήταν να πάω να ψωνίσω από το "Billy Bo" ένα φαρδύ βαμβακερό πουλόβερ με χοντρή πλέξη σε χρώμα χακί best seller της εποχής-, ένα κίτρινο παντελόνι από ύφασμα αερόστατου, ασορτί κίτρινο μακό χωρίς μανίκια και κίτρινα πλαστικά πέδιλα! Πού να φανταζόμουν τότε ότι την επόμενη χρονιά και για τρία συνεχή χρόνια θα δούλευα σ'αυτό το μαγαζί, περνώντας τα πιο όμορφα και ξέγνοιαστα καλοκαιριά της ζωής μου, συναντώντας όλες τις λαμπερές προσωπικό-τητες που περνούσαν από το νησί και τη θρυλική μπουτίκ... από τον Βαλεντίνο και τον Τζιανφράνκο Φέρε μέχρι πριγκίπισσες και τοπ μόντελ της εποχής, όπως η Ποτ Κλίβελαντ και ποιος δεν κάθισε σε αυτά τα θρυλικά σκαλάκια του "Billy Bo", που αν μίλαγαν γι' αυτά που άκουγαν, θα γράφονταν δέκα βιβλία...

Θυμάμαι ένα από αυτά τα ατέλειωτα βράδια στα σκαλάκια πέρασε μια τσιγγάνα και λέει στον Βασίλη: "Εσύ, όμορφο αγόρι, να σου πω τη μοίρα σου, να σου πω το ριζικό σου". Ο Βασίλης της απάντησε με το χαρακτηριστικό του ύφος "άσε μας, κυρά μου!" Τότε αυτή νευριασμένη γυρνά φεύγοντας και του λέει: "θα πεθάνεις στην ηλικία του Χριστού, με τα μαρτύρια τον Χριστού". Κι έτσι ακριβώς έγινε. Ο Billy Βο ήταν από τα πρώτα θύματα του AIDS στην Ελλάδα και έφυγε μαρτυρικά 33 ετών, όπως ακριβώς είπε εκείνη η τσιγγάνα μερικά χρόνια πριν...» είπε στο Πρώτο Θέμα ο Βασίλης Ζούλιας.