Η συγκλονιστική εξομολόγηση μοντέλου για την αυτιστική αδερφή της: «Μας έβριζαν»

«Φυσικά γνώριζα ότι υπάρχουν παιδιά που αντιμετωπίζουν προβλήματα, γι' αυτά και οι παιδικές χαρές και τα πάρκα που έχουμε δημιουργηθεί λειτουργούν χωρίς αποκλεισμούς. Ωστόσο, για να είμαι ειλικρινής, δέκα χρόνια πριν, οε ό,τι αφορούσε εμένα και την Οξάνα, πίστευα ότι εγώ τα είχα βρει δύσκολα. Η Οξάνα ήταν περιτριγυρισμένη με αγάπη από τη μητέρα μου κι εμένα και, όπως κάθε παιδί σε αθώα ηλικία (και παραμένει αθώα, λόγω της ασθένειας της), δε συνειδητοποίησε ποτέ ούτε γνωρίζει τις δυσκολίες που έπρεπε να ξεπεράσουμε. Οπότε, όταν αποφάσισα να ιδρύσω το Naked Heart το έκανα ως φόρο τιμής στην παιδική μου ηλικία. Όλα τα παιδιά χρειάζονται ένα μέρος για να παίζουν, να κάνουν φίλους, να είναι ευτυχισμένα. Είναι σκληρή να σε αγνοούν. Το γνωρίζω καλά, γιατί η Οξάνα είναι διαφορετική και ήμουν δεμένη μαζί της σε όλη την παιδική μου ηλικία. Το να σε αγνοούν, πονάει πολύ» τόνισε στο Hello η Ναταλία Βοντιάνοβα.
-Εννοείς ότι τα άλλα παιδιά αγνοούσαν εσένα και την Οξάνα;
«Γελούσαν μαζί μας. Μας έβριζαν... Έβαζα τα δυνατά μου για να γίνουμε φίλοι. Όταν είχα χρήματα (κέρδιζα μόνη μου το χαρτζιλίκι μου από τα 11 μου) αγόραζα γλυκά ή φρούτα για όλους. Αλλά ως απάντηση άκουγα «Οκ Βοντιάνα, μπορείς να γίνεις φίλη μας αλλά μην μας φέρεις και την αδερφή σου». Φυσικά δεν συμφώνησα ποτέ με αυτό».
Η ίδια εξομολογήθηκε πως η αδερφή της δεν πήγαινε στο σχολείο καθώς στη Ρωσία απαγορεύεται να φοιτούν στα σχολεία παιδιά με το συγκεκριμένο πρόβλημα: «Δεν πήγαινε στο σχολείο και δεν μιλούσε όπως δεν μιλάει και τώρα. Παιδιά σαν εκείνη δεν επιτρέπεται να φοιτούν σε σχολεία στη Ρωσία. Έτσι ήταν τότε και τώρα σε γενικές γραμμές. Όταν γύριζα από το σχολείο πηγαίναμε για περπάτημα. Της άρεσε πολύ και περπατούσαμε έξι ώρες καθημερινά χωρίς παύση. Ήταν δύσκολο να γυρίσουμε γιατί αν δεν είχε ικανοποιηθεί ούρλιαζε και οι γείτονες έκαναν παράπονα. Οι φίλοι και η ομάδα στο Ίδρυμα μου λένε πως είμαι υπομονετικός άνθρωπος και αυτό το οφείλω στην αδερφή μου.»
Η ζωή με την αδερφή της παραδέχτηκε πως αρκετές φορές ήταν δύσκολη: «της αρέσει να ανακατεύει τα πάντα. Σκέψου να γυρνάς σπίτι και να βλέπεις όλα σου τα ρούχα, τα παιχνίδια της, αλεύρι, λάδι, σκουπίδια ανακατεμένα σ' ένα σωρό και εκείνη να κάθεται από πάνω. Μας φαινόταν σα να μας τιμωρεί που την αφήναμε μόνη της. Τώρα σκέφτομαι πως προσπαθούσε να μας πει πως δεν είναι χαζή»
Όσο για τη μέρα που έφυγε από τη Ρωσία και άφησε πίσω της την αδερφή της, είπε «ήταν δύσκολος αποχωρισμός. Θυμάμαι πως όταν επέστρεψα εκείνη ήταν θυμωμένη και χτυπούσε το πάτωμα με τη γροθιά της. Έκλαιγε σπαραχτικά.»
Τα τέσσερα παιδιά της Ναταλία έχουν ιδιαίτερη σχέση με την αδερφής της: «Ξέρουν πως είναι η θεία τους και ο σημαντικός άνθρωπος για μένα. Εκείνη τα αγκαλιάζει και τα φιλάει συνέχεια. Η Οξάνα προσθέτει ανθρώπινα συναισθήματα αλληλεγγύης στις ζωές μας.»