Η εξομολόγηση της Miss Hellas:«Μου πήραν το μωρό μου στον 5ο μήνα της εγκυμοσύνης. Διέγνωσαν πάρεση»
Η Σύλβια Αντωνάρου δεκαπέντε χρόνια μετά την περιπέτεια με την υγεία της «σπάει» την σιωπή της και μιλάει για τον Γολγοθά που ανέβηκε.
Όλα ξεκίνησαν όταν ήταν 29 χρονών και ετοιμαζόταν να γίνει μανούλα για δεύτερη φορά από τον δεύτερο γάμο της. Έντονοι πόνοι στην πλάτη και με το σώμα της να γέρνει προς τη δεξιά πλευρά το μοντέλο αποφάσισε να πάει στον γιατρό όπου διέγνωσε πάρεση με αποτέλεσμα να της πάρουν το μωρό της στον πέμπτο μήνα προκειμένου να γλιτώσουν την σπονδυλική της στήλη. «Πάρεση. Ήταν μια άγνωστη λέξη για μένα. Αφορά τη μερική ή πλήρη απώλεια της εκούσιας κίνησης της αντίστοιχης μυϊκής ομάδας που καλύπτει το νεύρο, μου εξήγησαν στο νοσοκομείο. Άντε να καταλάβω τι ήθελαν να πουν» εξήγησε στην espresso και συνέχισε για το σοβαρό πρόβλημα που κλήθηκε ν’ αντιμετωπίσει.
«Αναγκάστηκα να μείνω στο κρεβάτι, στην αρχή για λίγες μέρες, μετά για πολλές, χάνοντας την καθημερινότητά μου και τις στιγμές με την κόρη μου. Δεν την πήγαινα σχολείο, δεν της μαγείρευα, δεν την έντυνα, δεν της χτένιζα τα μαλλιά. Η μικρή ήταν επτά χρόνων, έτρωγε και διάβαζε δίπλα μου στο κρεβάτι, και με κοίταζε με απορία και με ένα “γιατί;”. Ακίνητη, απελπισμένη και με φρικτούς πόνους, δεν μπορούσα ούτε να την αγκαλιάσω. Μόνο της έλεγα γλυκόλογα και πόσο την αγαπούσα. Το πρόσωπό μου είχε πια στραβώσει, είχε πάρει κλίση προς τα δεξιά και το κορμί μου έγερνε επικίνδυνα. Μετατοπίστηκε η λεκάνη μου και μέσα σε λίγες εβδομάδες παρέλυσε ολόκληρη η πλευρά».
Η ίδια έδωσε μεγάλο αγώνα και δεν έχανε την πίστη της στον Θεό αφού ήθελε να σταθεί και πάλι στα πόδια της. «Την πρώτη μέρα που πήγα στο κέντρο αποκατάστασης, σοκαρίστηκα! Κάθε μέρα, ένας αγώνας! Νεύρα, ένταση, 19 φάρμακα τη μέρα, αναπηρικό καροτσάκι. Το τελευταίο με διέλυσε. Αρνήθηκα πολλές φορές να καθίσω σε αυτό . Τα χέρια του πατέρα μου, αλλά και του άνδρα μου είχαν γίνει τα... πόδια μου. Με έπαιρναν αγκαλιά και με μετέφεραν όπου έπρεπε. Στη ζωή μου πίστευα ότι μπορούσα να κάνω τα πάντα μόνη μου. Πίστευα, πίστευα... μόνο πίστευα, μέχρι που αρρώστησα και τελικά δεν ήμουν τίποτα Οι μήνες που ακολούθησαν ήταν δραματικοί. Είχα κουραστεί να πονάω, είχα κουραστεί να βασανίζω τους δικούς μου ανθρώπους. Αθελά μου! Το έκανα, όμως! Εκείνοι ήλπιζαν, εγώ όχι. Υστερα από έναν χρόνο αποτυχημένων προσπαθειών να επανέλθω, μίλησα στους γιατρούς για το επόμενο στάδιο, το χειρουργείο. Πενήντα πενήντα οι πιθανότητες να πετύχει. Ηθελα, όμως, να ζήσω, όχι να πεθάνω. Κι αν ήταν να ζω καθηλωμένη στο καροτσάκι, αλλά ζωντανή, θα το δεχόμουν».
Έναν χρόνο μετά κατάφερε να σταθεί στα πόδια και δυο χρόνια μετά μένει έγκυος. Μπορεί το πρώην μοντέλο και ο σύζυγός της να έχουν χωρίσει, αλλά εκείνη έχει να θυμάται μόνο καλά από εκείνον.