Δήμητρα Κωστάκη: «Θα έλεγα ότι ήμουν μάλλον ένα δειλό παιδί»
Η Δήμητρα Κωστάκη λέει ότι έχει μια ακατανίκητη και σίγουρα ακόρεστη πείνα να «καταναλώνει» διαρκώς καινούρια μέρη και να σωρεύει νέες εμπειρίες.
Πώς όμως ένα δειλό, όπως περιγράφει τον εαυτό του, κορίτσι ενηλικιώθηκε και έγινε μια ακάματη globetrotter με «διαγνωσμένη» από την ίδια τάση φυγής;
«Δεν ήμουν πάντα έτσι. Θα έλεγα ότι ήμουν μάλλον ένα δειλό παιδί, μεγαλωμένο σε συντηρητική οικογένεια. Με το μόντελινγκ όμως έφαγα ένα χαστούκι, μια κλοτσιά, δεν ξέρω πώς να το πω, και αναγκάστηκα να πάω σε ξένες χώρες μόνη μου. Αν ήταν δύσκολο; Φυσικά και ήταν. Κλεινόμουν όλη μέρα σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου και έκλαιγα. Αλλά μετά μου είπα "ξύπνα, δεν γίνεται". Η εμπειρία αυτή με σκλήρυνε και μου έβαλε το μικρόβιο της περιπέτειας και της αναζήτησης μέσα μου. Όσο εργαζόμουν ως μοντέλο, ταξίδευα πάρα πολύ. Ήμουν πέντε ημέρες στην Αθήνα και τον υπόλοιπο καιρό έλειπα. Όταν σταμάτησα το μόντελινγκ δεν σοκαρίστηκα που σταμάτησα τη δουλειά, αλλά επειδή τελείωσαν τα ταξίδια», λέει στο περιοδικό Gala.
Απ' ό,τι φαίνεται, όμως, βρήκε τρόπο να συνεχίσει την περιπλάνηση της. «Ταξιδεύω από τότε που έγινα 18 ετών, όταν βγήκα για πρώτη φορά στο εξωτερικό για να εκπροσωπήσω την Ελλάδα σε διεθνή διαγωνισμό ομορφιάς. Ήταν στο Πουέρτο Ρίκο. Από τότε κόλλησα το μικρόβιο. Εκτός από τις δύο περιόδους όπου ήμουν έγκυος δεν έχει υπάρξει έκτοτε άλλη χρονιά που δεν έχω ταξιδέψει κάπου. Δεν ξέρω αν έχω κάποιο αγαπημένο ταξίδι. Μου αρέσει όμως πολύ η Χαβάη, μου άρεσαν η Νότια Αφρική, οι Μαλδίβες, το Μεξικό. Είναι πάρα πολλά τα μέρη. Και ακόμα περισσότερα αυτά που θέλω να επισκεφτώ. Θέλω να ταξιδέψω στην Καμπότζη, στο Λάος, στο Βιετνάμ, στη Νέα Ζηλανδία και τη Νότια Αμερική. Είναι πολύ μεγάλος ο κόσμος», καταλήγει.