«Δεν είµαι ρεμάλι, είμαι λαμόγιο» (Ποιος το είπε;)
Με αλλαγμένο στυλ στην εξωτερική του εικόνα, ο πολύ γνωστός ηθοποιός υποδύεται έναν κόντρα ρόλο για χάρη του οποίου άφησε μούσια και έγινε… χαρτοπαίκτης.
«Ο Στέλιος διαθέτει κάτι πολύ ελληνικό. Δεν τον θες για πατέρα ή σύζυγο, δεν τον θες σπίτι σου, αλλά σου αρέσει στην παρέα. Είναι χαριτωμένος, έχει χιούμορ αλλά δεν θες να έχει ευθύνες. Δεν είναι ρεµάλι, είναι λαµόγιο. Δεν τον πιστεύεις. Κι αυτό είναι πολύ ελληνικό – το έχουµε όλοι µέσα µας.
Ψάχνω τα χαρακτηριστικά του γύρω µου και τα αναγνωρίζω. Έχει αυτή την τύφλωση. Ψάχνοντας έφτασα ως και τον Κρέοντα. Γιατί θυµώνει ο Κρέων; Για ποια τύφλωση µιλάει; Μιλάει για κάτι πολύ καθηµερινό που καταστρέφει ζωές. Κι εγώ είµαι τυφλός, σε χιλιάδες πράγµατα. Από φόβο. Φοβόµαστε τη γνώµη του άλλου, φοβόµαστε και να αλλάξουµε. Ο Στέλιος είναι αυτό, ακριβώς αυτό: ένα τραγικό πρόσωπο µέσα στις αντιφάσεις του» δήλωσε στο Βήμα ο Νίκος Κουρής και συνέχισε αναφορικά με το τι νιώθει για την κρίση και την ημέρες που διανύουμε:
«Νιώθω ότι κάτι έχει πάει στραβά, κάτι µπήκε σε λάθος δρόµο. Νιώθω µέσα µου και γύρω µου τη µαταίωση. Προσωπικά την κρίση την αισθάνοµαι εδώ και πολλά χρόνια, από τότε που µε θυµάµαι να αναρωτιέµαι για το µέλλον. Για µένα η ξεφτίλα του Χρηµατιστηρίου ήταν µεγαλύτερη κρίση από την τωρινή. Ίσως γιατί τώρα υπάρχει µια συστολή. Δεν µπορεί το χρήµα να έχει πάρει τη θέση νοήµατος, να ζει κανείς γι’ αυτό.
Σήµερα νοµίζω ότι κάτι θα γίνει. Σαν κάτι να αλλάζει. Τώρα η αγωνία είναι να κρατήσω το τζιπ χωρίς να το δείχνω πια. Είναι υπαρξιακό το θέµα, βαθύ. Να γεµίζεις το κενό. Το χρήµα είναι το µόνο πράγµα που δεν τελειώνει ποτέ, γιατί είναι ανταλλάξιµο. Ο έρωτας τελειώνει, οι φαντασιώσεις, τα όνειρα, όλα, εκτός από το χρήµα. Το λέει ο Μούζιλ, στο βιβλίο του «Άνθρωπος χωρίς ιδιότητες».