«Είχαμε εμείς τα κότσια να αρνηθούμε για να μην εγκλωβιστούμε» (Ποιος το είπε;)

«Στη ζωή μου ήρθαν εύκολα τα πράγματα και είμαι ευγνώμων γι' αυτό! Την καριέρα μου, παρ' όλο που είμαι 56 ετών, δεν την κυνήγησα ποτέ παρά μόνον τα τελευταία έξι χρόνια. Διότι είχα βολευτεί υπερβολικά για δεκαέξι χρόνια με τις εκφωνήσεις και τα διαφημιστικά, που ήταν πολλά. Δεν παρακαλούσα για δουλειά, δεν ζητούσα και περνούσα καλά. Είμαι κατά βάθος ρηχός άνθρωπος. Η καριέρα μου ουσιαστικά ξεκίνησε όταν για κάποιον λόγο αποφάσισα και έπαιξα στο «Σεσουάρ για δολοφόνους». Μεταξύ αστείου και σοβαρού είχα πει στον παραγωγό «δοκιμάστε με»... Από εκεί και πέρα, τα πράγματα ήταν τυχερά» τόνισε ο Χρήστος Σιμαρδάνης σε καθημερινή εφημερία και συνέχισε αναφορικά με το πότε έγινε γνωστός στον κόσμο: «Από την «Νταντά» και μετά! Αλλά και από το «Σεσουάρ», όταν έπαιζα με την Αβα Γαλανοπούλου. Δεν υπήρχε ήμερα που, ενώ το θέατρο χωρούσε 250 άτομα, εμείς να μην έχουμε 280!». Πιστεύει ότι την ευθύνη για τον εγκλωβισμό των ηθοποιών σε στερεότυπα την έχουν περισσότερο οι σκηνοθέτες που τους προτείνουν συγκεκριμένα είδη; «Η ευθύνη είναι μισή-μισή, ας είχαμε εμείς τα κότσια να αρνηθούμε για να μην εγκλωβιστούμε. Ομως ζούμε σε μια εποχή που δεν είναι στο χέρι μας, δηλαδή εγώ να σχεδιάζω πού θα παίξω. Ούτε τα οράματά μου πραγματοποιώ, τα οράματα των άλλων υπηρετώ! Ζηλεύω κάποιους συνάδελφους μου που με κόστος και με αίμα είναι πολύ ταγμένοι στη δουλειά μας, ενώ εγώ ομολογώ ότι είμαι κακομαθημένος!»