«Όσο πετυχημένος άντρας κι αν γίνεις, μέσα σου θα είσαι το παιδί που του κάνουν bullying» (Ποιος το είπε;)

Ο Στράτος Τζώρτζογλου εξομολογήθηκε τα δύσκολα χρόνια που πέρασε ως παιδί.
«Τα παιδικά μου χρόνια συνέπεσαν με την εποχή της ανοικοδόμησης του Πειραιά. Τα χαμόσπιτα της "Αυλής των θαυμάτων" του Ιάκωβου Καμπανέλλη έδιναν τη θέση τους σε πολυκατοικίες. Κάθε χρόνο αλλάζαμε σπίτι, γειτονιά, σχολείο. Ήμουν πάντοτε για όλους τους συμμαθητές μου ο "ξένος". Έπρεπε κάθε φορά να περάσω από τη φοβερή "ιερά εξέταση" των παλαιότερων. Ποιος είναι ο καινούργιος; Είναι καλός μαθητής; Ο ξένος δεν είναι ό,τι καλύτερο ούτε για ένα δάσκαλο. Έπρεπε να περάσω τριών ειδών εξετάσεις. Η πρώτη ήταν από τις κοπέλες του σχολείου, η δεύτερη από τα αγόρια που ήταν πολύ δεμένα μεταξύ τους και μπορούσαν να γίνουν πολύ σκληρά βγάζοντας, μεταξύ άλλων, διάφορα παρατσούκλια και η τρίτη από τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς. Βίωνα τη γέννηση και το θάνατο κατά τις αρχές και το τέλος της χρονιάς. Όταν αποχαιρετούσα τους συμμαθητές μου εν όψει των θερινών διακοπών, ήξερα κατά έναν περίεργο τρόπο ότι θα φύγουμε από τη γειτονιά και ήταν σαν ία τους έλεγα ένα οριστικό αντίο. Αυτοί οι μικροί θάνατοι στα μάτια και στην ψυχή ενός παιδιού είναι τεράστιοι. Αισθανόμουν πάντοτε ξένος .Ήταν φοβερός ο φόβος. Δεν ανήκα πουθενά. Ήταν σαν να μην είχα πατρίδα. Οπότε αργότερα, όταν έγινα ηθοποιός, δεν ήταν για μένα άγνωστο το συναίσθημα της απώλειας που συνεπάγεται το να αλλάζεις θιάσους ανά έξι μήνες, όπως και τώρα που ζω πλέον σε μία άλλη χώρα. Νομίζω ότι ήταν σήμα κατατεθέν της ζωής μου η αίσθηση του να είμαι ξένος. Αντιμετωπίζεσαι ως παιδί ενός κατώτατου θεού. Όταν ως πιτσιρικάς έχεις αυτές τις προσλαμβάνουσες, ακόμα και αν μεγαλώνοντας γίνεις ο πιο όμορφος, επιτυχημένος, πλούσιος, γεμάτος χαρίσματα άντρας, μέσα σου θα είσαι πάντα το παιδί που του κάνουν bullying», δήλωσε στο περιοδικό «ΕΓΩ».