Γνωστός Έλληνας ηθοποιός: «Παράτησα τις σπουδές στην ιατρική στο 5ο έτος»

Ο Θωμάς Παλιούρας σε συνέντευξή του μίλησε για τις σπουδές του στην ιατρική που άφησε για να ασχοληθεί με την υποκριτική.

Από την ημέρα που γεννήθηκες μέχρι σήμερα ζεις με τη μητέρα σου;

Ναι, δεν έχω μείνει ποτέ μόνος μου, ζω ακόμα με τη μητέρα μου και περνάω όμορφα, έχω «χάσει» τον πατέρα μου. Δεν έχω ζήσει άσχημες καταστάσεις για να έχω ανασφάλειες και να μου βγαίνει κάτι ατή δουλειά μου. Με τη μητέρα μου δεν έχω χωρίσει από την ημέρα της γέννησης μου, είμαστε μαζί και μένουμε μαζί. Με προστάτευε μέχρι πριν κάποια χρόνια, τώρα την προστατεύω εγώ, έχει την ανάγκη μου, είναι ένας δοτικός άνθρωπος, της χρωστάω πάρα πολλά, όπως και στον πατέρα μου. Μου έδωσαν ό,τι καλύτερο μπορούσαν, όχι μόνο υλικά αγαθά, αλλά πράγματα που είναι πολύ σημαντικότερα για μένα. Δύο απλοί άνθρωποι, δημόσιοι υπάλληλοι, δεν ήταν επιστήμονες ή πολύ μορφωμένοι. Πάντα μου έλεγε ο πατέρας μου: "Πρώτα θα γίνεις άνθρωπος και μετά επιστήμονας. Αν γίνεις επιστήμονας και δεν γίνεις άνθρωπος, είσαι αποτυχημένος", ειδικά όταν ξεκίνησα την ιατρική».

Πότε σταμάτησες τις σπουδές σου στην ιατρική;

Στο 5ο έτος τα παράτησα. Ήταν κάτι που δεν. μου έβγαινε, δεν μου πήγαινε, το έκανα για τους γονείς μου που το ήθελαν. Ή μου ν αριστούχος, πολύ καλός μαθητής, αλλά στην πορεία είδα ότι αυτό το πράγμα δεν με αντιπροσώπευε. Το μικρόβιο το είχα από μικρός, όχι για να γίνω διάσημος, αλλά γιατί αγαπούσα το θέατρο και όχι τη δημοσιότητα. Με πήγαιναν οι γονείς μου κι έβλεπα παραστάσεις από μικρός, έτσι μου μπήκε το μικρόβιο και θέλησα να το ακολουθήσω. Δεν μετάνιωσα ποτέ που άφησα την ιατρική για να ακολουθήσω το επάγγελμα του ηθοποιού, ούτε μια στιγμή, ακόμα και σε δύσκολες καταστάσεις. Αν ήμουν γιατρός, ίσως είχα περισσότερα χρήματα, αλλά δεν είναι κάτι που με απασχόλησε ποτέ. Μου αρέσει να περνάω καλά, να μη στερούμαι, τίποτε άλλο, ούτε οι επιστήμες ούτε τα μεγαλεία. Πάντα κοιτούσα τη θετική πλευρά της ζωής, δεν θέλω αγαπημένα μου πρόσωπα να αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας, αυτό με ρίχνει πολύ».

Πηγή: Λοιπόν