Τα δύσκολα παιδικά χρόνια του Αντώνη Βαρδή: Τα καράβια, το βενζινάδικο και το συγκρότημα

Στα 15 αποφάσισε να πάει στα καράβια με τον πατέρα του: «μ' άρεσε πάντα η θάλασσα και μ' αρέσει. Έτσι λοιπόν, μπαρκάραμε με τον πατέρα μου σ' ένα καράβι 10.000 τόνων, το "Πόρος". Σε αυτό ο πατέρας μου είχε ξανακάνει ταξίδια πριν από 20 - 25 χρόνια, εντελώς σαπιοκάραβο. Καθίσαμε όμως 5 μήνες... Πήγαμε Αμερική, Καναδά... Mέσα στη θάλασσα 33 μέρες, πρώτη φορά ταξίδεψα τόσες μέρες, από τον Καναδά στη Ρωσία. Αφού όταν περάσαμε από την Ελλάδα ήθελα να πηδήξω έξω! Τόσο πολύ δεν άντεχα! Μου είπε ο πατέρας μου ότι δεν αντέχω τη θάλασσα, από την κλεισούρα. Ένα παιδάκι 15 χρονών να βλέπει μόνο θάλασσα για έναν μήνα; Τελικά, παρόλα αυτά, ήξερα ότι μπορεί να βγάλω χρήματα και μετά από 2 - 3 μήνες μπαρκάρισα πάλι, μόνος μου πια. Πήγα καθαριστής σ΄ ένα μεγάλο καράβι, σ΄ ένα γκαζάδικο 33.000 τόνων, πολύ μεγάλο, και είχα και καμπίνα μαζί με τον άλλο τον καθαριστή», είχε πει στο «Έθνος», το 2012.

Και πρόσθεσε: «Όταν πήγα στο τρίτο καράβι που με πήραν σαν θερμαστή, με πιο πολλά χρήματα, έπαθα την πλάκα μου. Μου έδωσαν μια καμπίνα επάνω στη μούρη του πλοίου, το πλοίο ήταν πολύ μικρό 3.500 τόνους, έκανε εμπόριο ξυλείας και έκανε κάτι βουτιές μέσα στα κύματα, δεν μπορείς να φανταστείς. Δεν μπορούσα ούτε να κοιμηθώ, ούτε να ησυχάσω Και μετά από έναν μήνα ακριβώς πιάσαμε Ιτέα. Παίρνω τη βαλίτσα και μου λέει ο καπετάνιος: "Αντωνάκη, για πού το βάλαμε;". Του λέω "πάω να δώσω κάτι άπλυτα στη μάνα μου που θα έρθει για να μου φέρει και το μπουζουκάκι". Είχα πάρει ένα μπουζουκάκι για να παίζουμε εδώ. Α, θα μας παίζεις και μπουζούκι. Όταν το σκάσεις από το καράβι, χάνεις το ναυτικό βιβλιάριο, δεν μπορείς να ξαναταξιδέψεις, στο κρατάνε. Βγήκα έξω, παίρνω το λεωφορείο και κατευθείαν Αθήνα... Το 'σκασα, δεν ξαναταξίδεψα ποτέ πια!».

Στα 17 του, ενώ εργαζόταν σε βενζινάδικο, κάποιοι φίλοι του δημιούργησαν ένα συγκρότημα, τους «Vickings» και έτσι ξεκίνησε.