Αστεριάδη: «Όταν ο πατέρας των παιδιών μου ήταν να πάρει το διαζύγιο, γιατί ήταν παντρεμένος, τότε

«Πάρα πολύ, πέρασα μεγάλη φτώχεια. Βοηθούσα πάντα τη μητέρα μου γιατί έβλεπα ότι κουραζόταν. Παρόλο που δεν είχε τελειώσει γυμνάσιο, ήταν τόσο καλλιεργημένο άτομο, που μου διαμόρφωσε ωραία το χαρακτήρα μου. Είμαι καλά με τον εαυτό μου. Πάλι τα ίδια θα έκανα στη ζωή μου» τόνισε στο Λοιπόν.
-Αυτό που λες εμπεριέχει εγωισμό ή «τρέλα»;
«Τρέλα πιο πολύ. Εγωισμό όχι, γιατί από τις φίλες μου πιτσιρίκα, όταν μαλώναμε, εγώ πήγαινα και τους μίλαγα, δεν έρχονταν εκείνες. Εγωισμό έχω όταν μου μιλήσουν άσχημα, με προσβάλουν, εκεί τρελαίνομαι. Είμαι της γειτονιά, είμαι λαϊκή. Άλλοι με περνούν ότι είμαι σνομπ, ίσως επειδή ντρεπόμουν. Δεν είμαι σνομπ, ποτέ μου δεν σνομπάρισα.»
-Στην προσωπική σου ζωή τα κατάφερες τόσο καλά όσο στα επαγγελματικά σου;
«Όχι. Έχω χωρίσει από το 1981 και στην ουσία μόνη μου τα μεγάλωσα τα παιδιά μου. Είμαι χαζομαμά, χαζογιαγιά. Θα μπορούσα να είμαι πολύ πιο καλά στην προσωπική μου ζωή.»
-Αυτό που οφείλεται;
«Πάντα σε ένα χωρισμό φταίνε και οι δύο. Ίσως ήταν η δουλειά τέτοια, οι συνθήκες. Ήταν μεγάλος έρωτας. Μετά δεν ήθελα να κάνω άλλη οικογένεια, να κάνω άλλα παιδιά με άλλο άντρα.»
- Η συντροφικότητα;
«Μέχρι μιας ηλικίας που τη χρειαζόμουν την είχα. Όσο περνάνε τα χρόνια δεν το σκέφτομαι. Στην ηλικία που είμαι, 67 χρονών, δεν μου λείπει να έχω κάποιον δίπλα μου, γιατί και κάποιος που θα έρθει ή χωρισμένος θα είναι ή θα έχει κι εκείνος προβλήματα και δεν το αντέχω. Είμαι καλά. «
- Ζείτε σε ένα σπίτι τρεις γενιές. Εσύ, οι κόρες σου και η εγγονή σου. Πώς είναι η συνύπαρξη;
«Είναι φοβερά. Η Νεφέλη, η εγγονή μου, είναι 15 χρονών, άλλο πράγμα. Είμαι ευχαριστημένη από τα παιδιά μου. Η συνύπαρξη δεν είναι πάντα εύκολη. Τσακωνόμαστε και σε τρία λεπτά μας έχει περάσει. Είναι σπίτι όλων μας. Όταν ζεις σε ένα σπίτι, κάνεις συμβιβασμό. Το ίδιο συμβαίνει και στη ζωή απλά δεν άντεξα στη ζωή μου κάποια πράγματα για να μείνω μαζί με τον πατέρα τους. Συνέβησαν πράγματα που με κούρασαν, στεναχωρήθηκα και μου έφυγε αυτό που είχα οραματιστεί γι αυτόν τον άνθρωπο, στο πώς ήθελα να ζήσω... το έχασα. Μπορεί να μην ξέρω γιατί ήρθε κοντά μου, αν με αγάπησε όπως εγώ. Πολλοί δεν με αγάπησαν, δεν είχα μια μόνο σχέση στη ζωή μου, είχα κάποιες σχέσεις. Πίστευα ότι θα μείνω με κάποιον μέχρι να πεθάνω, δεν μου «έκατσε». Τι να κάνω, να κλαίω;»
-Μου κάνει εντύπωση αυτό που είπες, το ότι πολλοί δεν σε αγάπησαν.
«Να μη σου κάνει, γιατί μπορεί να ήρθαν επειδή είμαι γνωστή και συνήθως έτσι κοκορεύονται, το έχω νιώσει και αυτό. Αγάπησα δύο φορές στη ζωή μου και έφτασα στο όριο... για να κάνω και δύο παιδιά... Δεν παντρεύτηκα ποτέ.»
-Δεν παντρεύτηκες ποτέ;
«Όχι, δεν παντρεύτηκα. Όταν ο πατέρας των παιδιών μου ήταν να πάρει το διαζύγιο, γιατί ήταν παντρεμένος, τότε χώρισα. Μου έτυχε, θα παντρευόμουν σίγουρα αν δεν υπήρχε πρόβλημα. Ούτε έχω τύψεις, γιατί δεν χώρισα εγώ αυτόν τον άνθρωπο για να μείνω μαζί του. Δεν ήμουν εγώ η αιτία. Δεν ονειρευόμουνα ποτέ να παντρευτώ, ούτε στις εηπόμενες σχέσεις που είχα κοίταγα το γάμο.»