Ο ιατροδικαστής αποκαλύπτει για την Μονρό: «Είχε ψεύτικα δόντια, πλαστικό στήθος και αξύριστα πόδια»

Πενήντα τρία ολόκληρα χρόνια πέρασαν από τον θάνατο της ηθοποιού και ακόμα και σήμερα το όνομά της προκαλεί... δέος.
Το γραφείο τελετών «Άμποτ και Χαστ» που ανέλαβε την κηδεία της, σχεδόν μισό αιώνα μετά τον θάνατο της Μονρό, αποκάλυψε το πως ήταν η... «αληθινή» Μέριλιν Μονρό με βάση αυτά που εκείνοι είδαν όταν ανέλαβαν το άψυχο σώμα της.
«Οι βοηθοί στο γραφείο του ιατροδικαστή με πληροφόρησαν ότι ο Δρ Νογκούτσι μελέτησε σε βάθος το σώμα της σταρ. Πέρασε πολύ χρόνο ψάχνοντας για υποδερμικά σημάδια από βελόνα, τα οποία ο ίδιος είχε ανακαλύψει στο χέρι της, αλλά αυτή η περιοχή χρησιμοποιείται συχνά από τους γιατρούς. Ωστόσο συνέχισε να ψάχνει σε ασυνήθιστα μέρη, όπως μέσα στη μύτη της, ανάμεσα στα δάχτυλα και τις πατούσες της, κάτω από τη γλώσσα της, και τα γεννητικά της όργανα, αλλά δεν ήταν σε θέση να διαπιστώσει άλλα σημάδια από ενέσεις.
Οταν σηκώσαμε το σεντόνι της, ήταν σχεδόν αδύνατο να πιστέψουμε ότι αυτό ήταν το σώμα της Μέριλιν Μονρόε. Φαινόταν σαν μία πολύ μέτρια, γερασμένη γυναίκα που δεν πρόσεχε καθόλου τον εαυτό της. Προφανώς, οι συνθήκες θανάτου της είχαν επιδεινώσει πολύ την ήδη κακή εμφάνιση της και ήταν αγνώριστη.
Οταν κάποιος πεθαίνει, η βαρύτητα αναγκάζει το αίμα να εγκατασταθεί στο χαμηλότερο σημείο του σώματος. Λαμβάνοντας υπόψη ότι πολλοί άνθρωποι πεθαίνουν πέφτοντας στην πλάτη τους, ο αποχρωματισμός που συμβαίνει σπάνια είναι ορατός. Στην περίπτωση της Μέριλιν όμως, η οποία πέθανε με το πρόσωπο προς τα κάτω, υπήρχαν μοβ κηλίδες στο πρόσωπό της, και ο λαιμός της ήταν πολύ πρησμένος.
Την λούσαμε στο γραφείο του ιατροδικαστή, και τα μαλλιά της ήταν κατσαρά και πολύ κοντά, ενώ μάλλον δεν τα είχε βάψει για κάποιο χρονικό διάστημα, αφού οι ρίζες ήταν πολύ πιο σκούρες. Το φυσικό χρώμα των μαλλιών της ήταν καστανό όχι ξανθό. Επίσης τα πόδια της δεν είχαν ξυριστεί για τουλάχιστον μία εβδομάδα, και τα χείλη της ήταν άσχημα σκασμένα και δεν είχε κάνει μανικιούρ και πεντικιούρ για καιρό. Αρχίσαμε να συζητάμε για το τρομερό πρήξιμο στο λαιμό της, και ο ιατροδικαστής αποφάσισε ότι ήταν αναγκαία μια χειρουργική διαδικασία. Δεν ήταν ευχάριστο θέαμα, αλλά τελικά ήταν αρκετά αποτελεσματικό στη μείωση του οιδήματος.
Στο μεταξύ μας είχαν μόλις φέρει τα ρούχα της και έτσι η κα Χόκετ, σύζυγος του διευθυντή του νεκροταφείου, μου τηλεφώνησε για να έρθει στο γραφείο και να παραλάβει το σώμα. Μας ενημέρωσε επίσης ότι η Μέριλιν δεν φορούσε εσώρουχα, και δεν μπορούσε να βρει τίποτα στα συρτάρια της. Παρατήρησα επίσης ότι μεταξύ των αντικειμένων που μας έστειλαν ήταν ένα μικρό πλαστικό στήθος. Είχα δει ψεύτικο στήθος ξανά, αλλά αυτό ήταν πολύ μικρότερο».
«Αυτό δεν μοιάζει με τη Μέριλιν Μονρόε» σχολίασε η κα Χάμοκ μόλις είδε το σώμα. «Πού είναι το στήθος της;»
Ο ιατροδικαστής εξήγησε ότι η κοπή των πλευρών κατά τη διάρκεια της αυτοψίας είχε προκαλέσει αυτή την κατάσταση.
Εκείνη λοιπόν χρησιμοποίησε το ψεύτικο στήθος που παρέλαβε με τα ρούχα της, το έβγαλε και το γέμισε με βαμβάκι: «Ορίστε! τώρα μου μοιάζει με τη Μέριλιν Μονρόε!»
Ο Σίδνεϊ Γκιλάροφ και ο Αλαν Σνάιντερ, έφτασαν στο νεκροτομείο για να τη βάψουν και να της φορέσουν την περούκα της και είπαν ότι τα στήθη της Μέριλιν στην ηλικία των τριάντα είχαν αρχίσει να κρεμάνε κι έτσι φορούσε ένα σουτιέν με ψεύτικο στήθος από πάνω για να φαίνεται στητό.