Σπύρος Φωκάς: Αυτή είναι η στιγμή που δεν πρόκειται να ξεχάσει ποτέ
Ο Σπύρος Φωκάς μιλώντας σε πρόσφατη συνέντευξη του για τα πρώτα του βήματα στο χώρο της υποκριτικής αποκάλυψε τη στιγμή εκείνη που έχει χαραχτεί ανεξίτηλα στη μνήμη του.
«Η πρώτη μου ταινία με τον Ανδρέα Λαμπρινό που αντιπροσώπευσε την Ελλάδα στο Φεστιβάλ Καννών και η πρώτη μου ιταλική ταινία. Στην Ιταλία βρέθηκα κατόπιν συμπτώσεων όταν μία φίλη μου με προέτρεπε να πάω για παίξω σε κινηματογραφικές παραγωγές εκεί. Εγώ μάλιστα αρνιόμουν και έλεγα που να τρέχω. Όταν πήγα με γνώρισε σε έναν ατζέντη που με πρότεινε σε μία ταινία τα γυρίσματα της οποίας είχαν ξεκινήσει και ο Ρόσι ο σκηνοθέτης δεν είχε βρει πρωταγωνιστή. Με πήγε στο γύρισμα της ταινίας και τότε ο Ρόσι λέει αυτός είναι! Σκέφτομαι τότε «το είπε αυτό ή εγώ το φαντάστηκα επειδή ήταν αυτό που ήθελα να ακούσω;» τσίμπαγα τον εαυτό μου να δω ότι δεν το ονειρεύομαι! Μετά ήρθε ο διευθυντής παραγωγής και μου λέει «Σε ευχαριστώ πολύ αγόρι μου. Του έχω φέρει τρεις χιλιάδες ηθοποιούς και δεν του έκανε κανένας.».
Μεγάλη ικανοποίηση αν και λέω ότι είναι 70% τύχη. Τότε η Ιταλία ήταν το απόγειο των ταινιών στο σινεμά, έπαιζαν όλα τα σπουδαία ονόματα Φεντερίκο Φελίνι, Μικελάντζελο Αντονιόνι, Φραντσέσκο Ρόσι. Τη Ρώμη την λατρεύω τη θεωρώ δεύτερη πατρίδα μου έζησα δεκαπέντε χρόνια εκεί. Το «Διαμάντι του Νείλου» με τον Μάικλ Ντάγκλας ήταν και αυτό μία τύχη γιατί έλειπαν μόνο δύο ρόλοι και εγώ πήγα στο Μαρόκο που γυριζόταν και με επέλεξαν για το ρόλο του Καντάφι. Ένα βράδυ του είπα «θα έρθεις μαζί μου;» μου λέει «που;» του λέω «με εμπιστεύεσαι;» και πήγαμε σε ένα μαγαζί με φαγητό, ποτό και γυναίκες που χόρευαν. Τότε είχε σχέση με τη συμπρωταγωνίστρια της ταινίας. Από τότε είμαστε φίλοι. Στεναχωρήθηκα όταν έμαθα ότι αρρώστησε. Που και που μιλάμε στο τηλέφωνο», λέει ο ίδιος στην εφημερίδα Καρφί.