Μαρία Ιωαννίδου: «Ζούσα πιο πολύ με τους πεθαμένους παρά με τους ζωντανούς»

Είχατε πει στο παρελθόν πως επικοινωνείτε, μεταφυσικά, ακόμη με τον Φρέντυ, μέσα από ένα φωτιστικό. Θέλετε να μοιραστείτε μαζί μας αυτή την εμπειρία σας;

«Δεν χρειάζεται να αποδείξω τίποτα, είμαι αρκετά μεγάλη και ώριμη και γι’ αυτό που είπα έχω μάρτυρες. Η επικοινωνία έχει σταματήσει, γιατί ήμουν εγώ που έβαλα τέλος. Δεν είχα πάει τότε σε κάποιον ειδικό, τώρα ωστόσο επισκέπτομαι ψυχολόγο, λόγω της κατάστασης που βιώνω, με τα χρέη και τα προβλήματα. Τότε το πράγμα βάδιζε σε πολύ επικίνδυνα μονοπάτια. Είχα μπει σε ένα τούνελ και δεν έβγαινα με τίποτα»

«Ζούσα πιο πολύ με τους πεθαμένους παρά με τους ζωντανούς. Είχα πλησιάσει πολύ τον Φρέντυ, μέχρι που τον αισθανόμουν και δίπλα μου στον καναπέ. Το φως άναβε μόνο του και ο σημερινός σύντροφός μου, που ήταν μαζί μου, μπορεί να επιβεβαιώσει πως ήμασταν κάποια στιγμή στο διαμέρισμα και άνοιξε μόνη της η τηλεόραση. Άλλη φορά βρισκόμουν στο σπίτι στο Μάτι, το οποίο, αν και ήταν το αγαπημένο του Φρέντυ και μου το χάρισε, αναγκάστηκα να το πουλήσω. Τον είχα δει, λοιπόν, πολύ έντονα στον ύπνο μου και την ίδια στιγμή άναψε το πορτατίφ. Δεν είναι αυτά αποδεικτικά στοιχεία;»

Πώς αντιδράσατε σε αυτή τη μεταφυσική εμπειρία;
«Τότε ήμουν «φευγάτη», είχα πάθει μια εξαΰλωση, γινόμουν πνεύμα. Δεν μπορούσα να επικοινωνήσω με κανέναν, παρά μόνο με τον Φρέντυ και τον κόσμο του. Εκείνον τον φανταζόμουν κανονικό, με τα γυαλάκια του, να έρχεται πάντα από κάπου μακριά, από έναν χώρο με πολλά σύννεφα», εξομολογείται στην εφημερίδα Espresso.