Αρζόγλου: «Με τον Δημήτρη πίναμε πολύ. Μεθυσμένος πήρε την Αλίκη 5 το πρωί και σε έντονο ύφος...»
Ο Κώστας Αρζόγλου έχει συνεργαστεί με μερικούς από τους πιο σπουδαίους ηθοποιούς των τελευταίων χρόνων στο ελληνικό θέατρο και έχει υπέροχες αναμνήσεις.
Όπως με τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ με τον οποίο ήταν στενοί φίλοι. Μάλιστα αποκαλύπτει σε συνέντευξή του μία άγνωστη πτυχή της ζωής του αξέχαστου ηθοποιού αλλά και της Αλίκης Βουγιουκλάκη. Διαβάστε τι αποκάλυψε ο Κώστας Αρζόγλου...
Μελίνα Μερκούρη, 'Ελλη Λαμπέτη, Δημήτρης Παπαμιχαήλ, Αλίκη Βουγιουκλάκη, Αλέκος Αλεξανδράκης είναι ορισμένα μόνο από το σπουδαία ονόματα με τα οποία έχετε συνεργαστεί. Πώς θυμάστε αυτούς τους θρύλους του ελληνικού κινηματογράφου και θεάτρου;
Από όλους αυτούς τους σπουδαίους ανθρώπους κρατώ στιγμιότυπα. Με τη Μελίνα σε γυρίσματα, όταν κάναμε διάλειμμα (είχα έναν μικρό ρόλο), με έπαιρνε αγκαζέ και καθώς παίρναμε τους δρόμους, με χαιρέταγαν οι περαστικοί, γιατί με γνώριζαν από το Ελεύθερο θέατρο. Εκείνη δεν τη γνώριζαν, μόλις είχε πέσει η χούντα και έλεγε: «Να, αυτό μου λείπει, εμένα δεν με γνωρίζει κανείς».
Από την Έλλη τι να πρωτοθυμηθώ, τη θαύμαζα και την παρακολουθούσα πώς έπαιζε μέχρι να βγω εγώ σε μία παράσταση που παίζαμε μαζί, εκείνη έλεγε έναν μονόλογο προς το κοινό, εγώ την έβλεπα από την κουΐντα. Όταν τέλειωσε τη σκηνή, της είπα ότι το έλεγε διαφορετικά από άλλες φορές. Μου απάντησε: «Το ταλέντο είναι να ξέρεις να κόβεις».
Ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ...
Με τον Δημήτρη πίναμε πολύ. Έπινα κι εγώ τότε. Κάποια στιγμή, ξημερώματα, ερχόμαστε σπίτι μου και μου ζήτησε, όντας μεθυσμένος, να πάρει ένα τηλέφωνο. Πήρε την Αλίκη 5 το πρωί και σε έντονο ύφος της έλεγε διάφορα. Δεν άκουγα τι απαντούσε εκείνη, μόνο τον Δημήτρη άκουγα. Καταλάβαινα από τα συμφραζόμενα, θαύμασα την ετοιμότητά της, την υπομονή της, το μυαλό της.
Όταν, έπειτα από χρόνια, δουλέψαμε με την Αλίκη στις επιχειρήσεις Λεμπέση, της ανέφερα το περιστατικό και μου έλεγε με τις ώρες για τη σχέση της με τον Δημήτρη. Τη θαύμασα πολύ, θυμάμαι, μια βραδιά στην Αλεξανδρούπολη, όταν, προτού βγούμε να παίξουμε, μου είπε να κάνω πίσω, να μη βγω. Φώναζε να έρθει ο ταμίας του θεάτρου και όταν ήρθε τον ρώτησε πόσοι άνθρωποι έμειναν εκτός θεάτρου, γιατί η Αλίκη πάντα είχε ουρές και δεν χώραγε ο κόσμος να μπει. Της είπε «διακόσιοι». Του απάντησε:
«Τότε γιατί είναι κενές δύο θέσεις; Στη δική μου πλάτη δεν θα βγάζεις πουρμπουάρ». Και εννοούσε ότι ο ταμίας έλεγε πως «δεν έχουμε θέσεις, είμαστε γεμάτοι στον κόσμο» για να του δώσουν πουρμπουάρ και να πει με αυτό που έλεγε ότι έμειναν κενές δυο θέσεις και εκείνη το είδε. Τη θαύμασα πολύ.
Πηγή: Espresso