Πίσω στο 1999 - Γιάννης Φέρτης: «Οι γονείς μου πέσανε να πεθάνουνε όταν έμαθαν ότι...»

Στη συνέντευξη αυτή που ήρθε στο φως από το προσωπικό αρχείο του Νίκου Χατζηνικολάου, ο σπουδαίος ηθοποιός είχε αναφερθεί στην πρώτη επαφή του με το θέατρο και την σχέση του με την Ξένια Καλογεροπούλου.

«Ξέρω ότι λένε καλά για μένα. Νομίζω ότι παίζει μεγάλο ρόλο ότι εγώ δεν λειτουργώ ποτέ ανταγωνιστικά. Αυτό που με ενδιαφέρει σε μια παράσταση, σε ένα σίριαλ, σε μια ταινία, είναι αν είναι δυνατόν να είμαστε όλοι καλοί. Αν είναι δυνατόν να είναι καλύτεροι από εμένα οι άλλοι. Βεβαίως όχι ότι δεν θέλω εγώ να είμαι καλύτερος απ’ όλους, αλλά να είμαι καλύτερος απ’ όλους μέσα από τους πολύ καλούς», είχε αναφέρει ο ηθοποιός.

Φέρτης–Ντενίση: Το αδημοσίευτο καρέ από τον γάμο τους που έγινε το κοσμικό γεγονός της χρονιάς

Στο ερώτημα εάν αισθανόταν σταρ είχε απαντήσει: «Όταν δώσω μια συνέντευξη, όταν μιλήσω δηλαδή προσπαθώ να μην πω οτιδήποτε ή να μην κάνω οτιδήποτε που να φτιάξω μια καλύτερη εικόνα. Αισθάνομαι ότι είμαι ίδιος με όλους. Δεν αισθάνομαι καθόλου σταρ. Χαμηλούς τόνους έχω γιατί έτσι αισθάνομαι. Δηλαδή είχα 15 χρόνια θεατρική επιχείρηση, τα πιο πολλά μαζί με την Ξένια Καλογεροπούλου. Εγώ έπαιρνα το χειρότερο καμαρίνι. Έτσι αισθανόμουν. Δεν είναι υπερβολή γιατί δεν το κάνω ψέματα. Δηλαδή δεν με νοιάζει. Ας έχω το χειρότερο καμαρίνι. Δεν έχω πρόβλημα. Όλη λοιπόν η αντιμετώπιση ήταν τέτοια. Έμπαινα έπαιρνα το χειρότερο καμαρίνι γιατί αισθανόμουν ότι πρέπει να τιμήσω τους συναδέλφους μου κι ότι δεν πειράζει. Δεν έχει σημασία. Αφού στο σπίτι μου, στο χωριό του πατέρα μου όταν πήγαινα, ας πούμε, κάποιες εποχές, κοιμόμουνα δεν ξέρω κι εγώ σ’ ένα κρεβάτι οτιδήποτε, γιατί λέει θα έπρεπε στο καμαρίνι να διαλέξω ένα καλό καμαρίνι;».

Κηδεία Γιάννη Φέρτη: Συντετριμμένη η σύζυγός του, Μαρίνα Ψάλτη αγκαλιάζει την Ξένια Καλογεροπούλου

Αναφερόμενος στην εξουσία είχε σχολιάσει ο Γιάννης Φέρτης: «Ένα πράγμα που απεχθάνομαι είναι η αλαζονεία της εξουσίας. Η αλαζονεία της εξουσίας. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα, που σε παρασύρει. Αισθάνεσαι ότι έχεις μια εξουσία και σε παρασύρει. Ξεχνάς την προηγούμενη ζωή σου. Ξεχνάς τι ήσουνα. Δεν θυμάσαι κι αρχίζεις και φέρεσαι απαίσια».

Μιλώντας για τη σχέση του με την Ξένια Καλογεροπούλου είχε εξομολογηθεί: «Πρώτα – πρώτα ήταν μια ανθρώπινη σχέση, μια σχέση ζωής. Δεν υπήρχε περίπτωση να μην νιώθουμε έτσι ο ένας για τον άλλον, πρώτα πρώτα γιατί έχουμε βαθύτατη εκτίμηση ο ένας προς τον άλλον».

Όσον αφορά στην καταγωγή του είχε σημειώσει: «Στην Αθήνα γεννηθήκαμε, αλλά αισθανόμαστε – εγώ ίσως και πιο πολύ – βλάχοι. Με την έννοια του ότι.. κι ο πατέρας και η μητέρα μου από τα μέρη της Λαμίας, ένα ορεινό χωριό ο πατέρας μου της Φθιώτιδας και η μητέρα μου απ’ τον Κάμπο, έξω από τη Λαμία, όπου τα καλοκαίρια μας, τα Χριστούγεννα, το Πάσχα τα περνάγαμε εκεί, ήμασταν πάρα πολύ δεμένοι με τους συγγενείς και είμαστε ακόμα. Να σκεφτείτε ότι τα ανίψια μου, καταλαβαίνετε αφού εμείς έχουμε γεννηθεί στην Αθήνα και τα ανίψια μου είναι πάρα πολύ δεμένοι με τα μέρη εκείνα, με τους ανθρώπους του χωριού και βλέπεις παιδιά, ας πούμε, 22 – 23 χρονών που έχουν τελειώσει τα κολλέγια κι αυτά κλπ και νιώθουν απόλυτα ότι είναι η πατρίδα τους».

Για το θέατρο είχε πει: «Δεκατεσσάρων χρονών ήμουνα. Ο αδελφός μου ο μεγάλος με περνάει τέσσερα χρόνια. Έβλεπε θέατρο και με πήρε και με πήγε στο θέατρο Κοτοπούλη, στον εξώστη τον επάνω – επάνω. Ε, από ‘κει πια δεν άφησα παράσταση για παράσταση. Στο Εθνικό Θέατρο, μετά στο Θέατρο Τέχνης, ζούσα για το θέατρο… Εγώ θυμάμαι στα 16 μου, στα 17 το γεγονός ότι θα πήγαινα στο θέατρο, για μένα, δηλαδή είχα μια προετοιμασία ημερών, όπως προετοιμάζεται ο πιστός που θα μεταλάβει ή θα εξομολογηθεί. Κάποιες μέρες πριν δηλαδή. Έτσι αισθανόμουνα».

Καλογεροπούλου για Φέρτη: «Όταν του είπαν ότι θα έχανε το μυαλό του, ήρθε να με αποχαιρετήσει»

Όταν οι δικοί του έμαθαν ότι θα ασχοληθεί με το θέατρο: «Πέσανε να πεθάνουνε. Ήτανε λαϊκοί άνθρωποι. Ο πατέρας μου με τα αδέρφια του είχανε χασάπικο στην αγορά. Η μητέρα μου ονειρευόταν, όπως όλες οι μητέρες που είχανε τελειώσει το δημοτικό μόνο. Πανεπιστήμιο, να σπουδάσω, πολιτικός μηχανικός, γιατρός κ.λπ. Εγώ ήμουν αποφασισμένος, δηλαδή αποφασισμένος μέχρι θανάτου, που λέει ο λόγος και την εκβίαζα. Τους εκβίαζα ότι ή θα γίνω ηθοποιός ή θα μείνω στο χασάπικο. Αυτό η μάνα μου δεν μπορούσε βέβαια να το δεχτεί με τίποτα. Κι όντως, στην τελευταία τάξη του γυμνασίου – τότε ήταν γυμνάσιο όλες οι τάξεις – πήγα σε νυχτερινό σχολείο το βράδυ και το πρωί πήγαινα στο χασάπικο, γιατί μου είπε ο πατέρας μου: ‘Εντάξει, έλα στο χασάπικο’. Ελπίζοντας βέβαια ότι δεν θα μείνω στο χασάπικο. Έδωσα μάχη γι’ αυτό. Είχα τσακωθεί ένα διάστημα. Έφυγα στο χωριό. Πήγα στη γιαγιά, στη μητέρα της μητέρας μου κι εν πάση περιπτώσει πήγα στη σχολή του Κουν».

Για τους σημαντικούς ανθρώπους που γνώρισε στη διάρκεια της καριέρας του, είχε τονίσει: «Οπωσδήποτε η Μελίνα ήταν μια πάρα πολύ σημαντική συνάντηση, πρώτα πρώτα γιατί ήτανε μια μεγάλη προσωπικότητα. Την εποχή που γνωριστήκαμε, που παίξαμε μαζί , ήτανε το ’60. Η Μελίνα ήτανε η γυναικάρα. Ήδη είχε κάνει επιτυχία στο εξωτερικό γιατί μόλις είχε τελειώσει το “Ποτέ την Κυριακή”. Κάναμε και πάρα πολύ παρέα. Θυμάμαι μετά την παράσταση μαζευόταν ο Χατζιδάκις, κόσμος, φίλοι της Μελίνας και μας έπαιρνε η Μελίνα και ξενυχτάγαμε και περνάγαμε καταπληκτικά. Και βεβαίως πάνω στη σκηνή ήταν πάρα πολύ γοητευτική και ένα πολύ σημαντικό, που νομίζω ότι πρέπει να έχουμε οι ηθοποιοί για τους νεότερους: χαιρότανε και με έσπρωχνε να κάνω επιτυχία».

Διαβάστε επίσης:

Γιάννης Φέρτης: Βαρύ πένθος στο ορεινό χωριό της Φθιώτιδας από όπου καταγόταν - Το «τελευταίο αντίο»

Γιάννης Φέρτης: Επίδαυρος 2017 - Η τελευταία συγκλονιστική εμφάνισή του

Καλογεροπούλου για Φέρτη: «Όταν έχασα την όρασή μου, μου είπε ότι σε λίγο θα έχανε το μυαλό του»