Οκτώβρης 1992 - Γιάννης Φέρτης: Η αγκαλιά του Παπαμιχαήλ, η εκτίμηση και η σπάνια κοινή φωτό τους

Στα τέλη της δεκαετίας του ΄70, ο Γιάννης Φέρτης -που είχε ήδη χαράξει μια λαμπρή πορεία-, συνεργάστηκε με τα θεατρικά σχήματα «Βουγιουκλάκη – Παπαμιχαήλ» στο «Νυφικό κρεβάτι» του Γ. Χάρντογκ.

Πίσω στο 1999 - Γιάννης Φέρτης: «Οι γονείς μου πέσανε να πεθάνουνε όταν έμαθαν ότι...»

Η εκτίμηση που έτρεφε για τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ αλλά και εκείνος για τον Γιάννη Φέρτη ήταν γνωστή, ωστόσο, δεν υπάρχουν κοινά στιγμιότυπα με αυτούς τους δύο.

Ψάχνοντας, βρήκαμε μια κοινή φωτογραφία τους, από το μακρινό 1992. Ήταν Οκτώβριος όταν πόζαραν στο φακό, στο θέατρο Κάππα, ενώ μαζί τους ήταν και ο Σταμάτης Φασουλής.

Δείτε αυτό το σπάνιο στιγμιότυπο παρακάτω:

Λίγα χρόνια μετά και συγκεκριμένα το 1999, δήλωνε στον Νίκο Χατζηνικολάου:

«Ξέρω ότι λένε καλά για μένα. Νομίζω ότι παίζει μεγάλο ρόλο ότι εγώ δεν λειτουργώ ποτέ ανταγωνιστικά. Αυτό που με ενδιαφέρει σε μια παράσταση, σε ένα σίριαλ, σε μια ταινία, είναι αν είναι δυνατόν να είμαστε όλοι καλοί. Αν είναι δυνατόν να είναι καλύτεροι από εμένα οι άλλοι. Βεβαίως όχι ότι δεν θέλω εγώ να είμαι καλύτερος απ’ όλους, αλλά να είμαι καλύτερος απ’ όλους μέσα από τους πολύ καλούς».

Στο ερώτημα εάν αισθανόταν σταρ είχε απαντήσει: «Όταν δώσω μια συνέντευξη, όταν μιλήσω δηλαδή προσπαθώ να μην πω οτιδήποτε ή να μην κάνω οτιδήποτε που να φτιάξω μια καλύτερη εικόνα. Αισθάνομαι ότι είμαι ίδιος με όλους. Δεν αισθάνομαι καθόλου σταρ. Χαμηλούς τόνους έχω γιατί έτσι αισθάνομαι. Δηλαδή είχα 15 χρόνια θεατρική επιχείρηση, τα πιο πολλά μαζί με την Ξένια Καλογεροπούλου. Εγώ έπαιρνα το χειρότερο καμαρίνι. Έτσι αισθανόμουν. Δεν είναι υπερβολή γιατί δεν το κάνω ψέματα. Δηλαδή δεν με νοιάζει. Ας έχω το χειρότερο καμαρίνι. Δεν έχω πρόβλημα. Όλη λοιπόν η αντιμετώπιση ήταν τέτοια. Έμπαινα έπαιρνα το χειρότερο καμαρίνι γιατί αισθανόμουν ότι πρέπει να τιμήσω τους συναδέλφους μου κι ότι δεν πειράζει. Δεν έχει σημασία. Αφού στο σπίτι μου, στο χωριό του πατέρα μου όταν πήγαινα, ας πούμε, κάποιες εποχές, κοιμόμουνα δεν ξέρω κι εγώ σ’ ένα κρεβάτι οτιδήποτε, γιατί λέει θα έπρεπε στο καμαρίνι να διαλέξω ένα καλό καμαρίνι;».

Αναφερόμενος στην εξουσία είχε σχολιάσει ο Γιάννης Φέρτης: «Ένα πράγμα που απεχθάνομαι είναι η αλαζονεία της εξουσίας. Η αλαζονεία της εξουσίας. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα, που σε παρασύρει. Αισθάνεσαι ότι έχεις μια εξουσία και σε παρασύρει. Ξεχνάς την προηγούμενη ζωή σου. Ξεχνάς τι ήσουνα. Δεν θυμάσαι κι αρχίζεις και φέρεσαι απαίσια».