Μαρία Κάλλας: 47 χρόνια από το θάνατό της-Η βασανισμένη ζωή, η δόξα και το θλιβερό τέλος

Σαν σήμερα στις 16 Σεπτεμβρίου 1977 έφυγε από τη ζωή από καρδιακή προσβολή στο διαμέρισμά της στο Παρίσι σε ηλικία 53 ετών.

Η φωνητική τέχνη της και οι ιδιάζουσες υποκριτικές της ικανότητες επαινέθηκαν από πλήθος κριτικών, ενώ το οπερατικό κοινό τής χάρισε το προσωνύμιο La Divina («Η Θεϊκή»). Το εξαιρετικά εκτενές ρεπερτόριό της περιελάμβανε μελοδράματα του Βάγκνερ, έργα της κλασικής όπερα σέρια, όπερες μπελ κάντο των Ντονιτσέτι, Μπελίνι και Ροσίνι και πιο σύγχρονα οπερατικά έργα των Βέρντι και Πουτσίνι. Η σταδιοδρομία της συνέπεσε με την ανάπτυξη των τεχνολογιών καταγραφής και αναπαραγωγής του ήχου μετά το 1940 και η μονωδός κατέστη μία εκ των πρώτων τραγουδιστών των οποίων η φωνή διαδόθηκε μαζικά μέσω ηχογραφήσεων.

Γεννήθηκε στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης από Έλληνες μετανάστες στην Αμερική. Έλαβε τη μουσική της εκπαίδευση στην Ελλάδα σε ηλικία δεκατριών ετών. Τα πρώτα πέντε έτη της επαγγελματικής της πορείας εκτυλίχθηκαν στην Ελλάδα κατά την περίοδο της Κατοχής, ωστόσο η Κάλλας εδραιώθηκε στο διεθνές οπερατικό στερέωμα στην Ιταλία, όπου γνώρισε τον μέντορά της, μαέστρο Τούλιο Σεραφίν και τον πρώτο της σύζυγο, Τζοβάννι Μπατίστα Μενεγκίνι. Συνέδεσε το όνομά της με τις διασημότερες λυρικές σκηνές της Ευρώπης και της Αμερικής και πρωταγωνίστησε στην πρώτη παραγωγή όπερας στο αρχαίο θέατρο Επιδαύρου. Εν συνόλω, ερμήνευσε 47 πλήρεις οπερατικούς ρόλους, πρωταγωνιστώντας σε αρκετές αναβιώσεις οπερατικών έργων και αναζωπυρώνοντας το ενδιαφέρον για αυτά, με αποτέλεσμα την πάγια ένταξή τους στο σύγχρονο ρεπερτόριο της όπερας.

Ερμήνευσε τον τελευταίο της πλήρη οπερατικό ρόλο επί σκηνής το 1965. Στο επακόλουθο οκταετές διάλειμμά της από το τραγούδι, ασχολήθηκε άπαξ με την οπερατική σκηνοθεσία, πρωταγωνίστησε ως Μήδεια στην ομώνυμη ταινία του Πιερ Πάολο Παζολίνι και παρέδωσε ειδικά μαθήματα οπερατικής τέχνης στη Σχολή Τζούλιαρντ. Επανήλθε ως μονωδός το 1973, συμπρωταγωνιστώντας με τον επί σειρά ετών συνεργάτη της Τζουζέπε Ντι Στέφανο σε μια αμφιλεγόμενης επιτυχίας παγκόσμια περιοδεία που ολοκληρώθηκε στο Σαππόρο της Ιαπωνίας ένα έτος αργότερα. Έκτοτε δεν τραγούδησε ξανά, συν τοις άλλοις εξαιτίας μιας σειράς προβλημάτων που αντιμετώπιζε η φωνή της, ενώ περιόρισε και τις κοσμικές εμφανίσεις της, ζώντας σε σχετική απομόνωση στο Παρίσι. Πέθανε εκεί στις 16 Σεπτεμβρίου 1977, από έμφραγμα του μυοκαρδίου· αποτεφρώθηκε και οι στάχτες της διασκορπίστηκαν στο Αιγαίο Πέλαγος.

Η Diva του 20ού αιώνα, η σοπράνο Μαρία Κάλλας λατρεύτηκε από το κοινό σε όλο τον κόσμο, αλλά ποτέ δεν γνώρισε την πραγματική αγάπη, πίσω από τα φώτα και η ζωή της ήταν ακόμη πιο τραγική από ό, τι η ίδια είχε συνειδητοποιήσει., Γράφοντας μια νέα βιογραφία, η Lyndsy Spence είχε πρόσβαση στην αδημοσίευτη αλληλογραφία της Κάλλας και σε άλλο ανέκδοτο υλικό, το οποίο ρίχνει φως στα βασανιστήρια που υπέστη στον γάμο της με τον Μενεγκίνι, την κακοποίηση από τον Ωνάση και τη σεξουαλική παρενόχληση από τον διευθυντή ενός από τα σημαντικότερα Ωδεία του κόσμου.
Η συγγραφέας, δήλωσε ότι οι επιστολές που σχετίζονται με τον Ωνάση και τη θυελλώδη σχέση του με την Κάλλας, αποκαλύπτουν την τρομακτική δοκιμασία που υπέστη η Diva, ειδικά το 1966, όταν η σωματική του βία που ασκούσε ο Έλληνας κροίσος πάνω της, απειλούσε ακόμα και τη ζωή της: «Υπάρχουν επίσης οι τρομακτικές πληροφορίες που προκύπτουν από το ημερολόγιο ενός από τους στενούς φίλους της, όπου περιγράφεται λεπτομερώς πώς ο Ωνάσης την οδήγησε στο να κάνει χρήση ναρκωτικών, κυρίως για σεξουαλικούς λόγους. Σε μια επιστολή προς τη γραμματέα της, η Κάλλας γράφει: “Δεν θα ήθελα ο Ωνάσης να μου τηλεφωνήσει και να αρχίσει ξανά να με βασανίζει”».

Σχετικά με την πονεμένη ιστορία του γάμου της με τον Μενεγκίνι, η Κάλλας γράφει με ύφος απελπισμένο: «Ο σύζυγός μου με απειλεί ακόμα και με ληστεύει. Μου παίρνει περισσότερα από τα μισά χρήματά μου καταθέτοντας τα πάντα στο όνομά του από τότε που παντρευτήκαμε... ήμουν ανόητη... που τον εμπιστεύτηκα».
Ένα γράμμα, επίσης, αναφέρεται στον τότε πρόεδρο της Μουσικής Σχολής «Juilliard» στη Νέα Υόρκη, έναν παντρεμένο άντρα, που έστρεψε τη σχολή εναντίον της και της αρνήθηκε μια δεύτερη θητεία αφού τρόχισε τις προόδους της. Έγραφε τότε στον νονό της: «Ο Πέτερ Μενίν μ’ ερωτεύτηκε. Κι επειδή δεν ένιωθα τα ίδια αισθήματα με αυτόν, στράφηκε εναντίον μου». Η Κάλλας, που γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη από φτωχούς Έλληνες μετανάστες το 1923, ήταν μια από τις πιο διάσημες και λαμπερές τραγουδιστές της όπερας. Οι παραστάσεις της «Tosca» στο Covent Garden έχουν χαρακτηριστεί ως από τις σπουδαιότερες παραστάσεις όπερας όλων των εποχών.

Ο πόλεμος από τη μητέρα της

Οι άγνωστες πτυχές της ζωής της Κάλλας περιλαμβάνουν την αλήθεια για τη σκληρή παιδική ηλικία της στην Ευρώπη: «Η Κάλλας ήταν δυσαρεστημένη από τη μητέρα της, Ευαγγελία Δημητριάδη, η οποία εργάστηκε ως πόρνη κατά τη διάρκεια του πολέμου, συνεργαζόμενη με ναζί στρατιώτες, στους οποίους προσπάθησε να προωθήσει και την ίδια την κόρη της», δήλωσε η Spence. Αργότερα, η μητέρα της Κάλλας παραχώρησε συνεντεύξεις και πούλησε τις ιστορίες της στον Τύπο, προσπαθώντας να εκβιάσει την κόρη της: «Ξέρεις τι κάνουν οι καλλιτέχνες ταπεινής καταγωγής μόλις γίνουν πλούσιοι; Στην αρχή ξοδεύουν τα πρώτα τους χρήματα για να φτιάξουν ένα σπίτι για τους γονείς τους και τους κακομαθαίνουν με δώρα και πολυτέλειας... Τι έχεις να πεις, Μαρία;», της έγραφε! Η Κάλλας είχε δηλώσει κάποτε: «Αν είχε σταθεί για μένα μια πραγματική μητέρα, θα την αγαπούσα...». Ούτε ο πατέρας της, Γιώργος Καλογερόπουλος, ήταν καλύτερος, λέει η συγγραφέας: «Της έγραψε ένα γράμμα, προσποιούμενος ότι πέθαινε σε ένα νοσοκομείο απόρων, στην προσπάθεια να της αποσπάσει χρήματα. Στην πραγματικότητα, είχε μια ελαφρά ασθένεια».

Η Κάλλας έγραψε: «Έχω βαρεθεί τον εγωισμό και την αδιαφορία των γονιών μου απέναντι μου... Δεν θέλω άλλη σχέση. Ελπίζω οι εφημερίδες να μην τους ανακαλύψουν. Τότε θα μετανιώσω πραγματικά, που τους είχα γονείς».

Το θλιβερό τέλος

Το υλικό της συγγραφέως ρίχνει επίσης φως στη μεγάλη σοπράνο αντίπαλό της Κάλλας, Ρενάτα Τεμπάλντι, την οποία η Diva είχε υποτιμήσει παρομοιάζοντας τις φωνές τους με τη σαμπάνια και την Coca-Cola, ενώ η Τεμπάλντι είχε κατηγόρησε την Κάλλας ότι δεν είχε συναίσθημα. Οι σχέσεις των δύο ήταν το θέμα κουτσομπολιού της δεκαετίας του 1950, στο χώρο της Όπερας, όμως δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ένα δημιούργημα των ΜΜΕ. Η Κάλλας είχε παραδεχτεί αργότερα, ότι είχε συγκρίνει την αντίπαλο της με το κονιάκ και όχι την Coca-Cola, καταλήγοντας σε μια συνέντευξη ότι θα ήθελε να έχει τη φωνή της Τεμπάλντι και η Τεμπάλντι είχε περιγράφει τη φωνή της Κάλλας ως «η καλύτερη του κόσμου». Οι επιστολές που ήρθαν στην κατοχή της συγγραφέως αποκαλύπτουν ότι πραγματικά υπήρχε μίσος ανάμεσα στις δυο τραγουδίστριες.
Η Κάλλας πέθανε το 1977 σε ηλικία 53 ετών στο Παρίσι. Η κηδεία της έγινε στις 20 Σεπτεμβρίου στον Ελληνορθόδοξο Καθεδρικό του Αγίου Στεφάνου στο Παρίσι και, αφού το σώμα της αποτεφρώθηκε όπως επιθυμούσε, την άνοιξη του 1979 η τέφρα της σκορπίστηκε στο Αιγαίο Πέλαγος. Το αδημοσίευτο υλικό που χρησιμοποίησε η συγγραφέας της πρόσφατης βιογραφίας της, δίνει επίσης νέες πληροφορίες για τα προβλήματα υγείας της, τα οποία επηρέασαν τις παραστάσεις της στη δεκαετία του 1960 και αποκαλύπτουν την εξάρτησή της από τα φάρμακα και την απώλεια της φωνής της αρκετές φορές.

Με πληροφορίες από wikipedia.org