Δείτε τι κάνει σήμερα η ηθοποιός Νικόλ Κοκκίνου

«Τον εαυτό μου έπαιζα, Μεταξουργιώτισσα ήμουν, μαγκάκι ήμουν μια ζωή. Ακόμη και στην προσωπική μου ζωή» λέει σε καθημερινή εφημερίδα για τους ρόλους της.
Η Νικόλ Κοκκίνου είναι μητέρα του ηθοποιού Λαέρτη Μαλκότση, αλλά και του Ερμή Μαλκότση. Σήμερα είναι 70 χρόνων και μένει στο κέντρο, στο Μεταξουργείο.
«Εκτός από το να τρέχω πίσω από τους δύο γιους μου, κάνω διαφημίσεις και διάφορα άλλα. Τώρα στη γειτονιά ετοιμάζουμε μια δράση αλληλεγγύης για τους μη προνομιούχους ανθρώπους» λέει.
Γιατί αποφάσισε να απέχει από το θέατρο; «Δεν θέλω με τίποτα, είμαι συνταξιούχος πια και ύστερα από πενήντα οκτώ χρόνια στο θέατρο δεν μπορώ πια να μπω σε ένα καμαρίνι, τρελαίνομαι! Τώρα πάω μόνο στις πρεμιέρες των παιδιών μου και καμιάς φίλης μου»
Όσο για τις διαφημίσεις με τον Καλφαγιάννη, είπε: «Δεν παίρνω καμιά τεράστια σύνταξη, ευτυχώς που υπάρχουν κι αυτά και συμπληρώνω το εισόδημά μου» λέει και συνεχίζει: «Πέρσι, με τον φόρο που έβαλε η κυβέρνηση, δεν μπόρεσα να πάω διακοπές. Φέτος που βγήκαν αυτές οι διαφημίσεις και πήρα κάποια χρήματα θα μπορέσω να πάρω μια ανάσα».
Αν και είναι 70 χρόνων, εξακολουθεί να γυμνάζεται. «Ύστερα από τόσα χρόνια χορού, δεν μπορώ να μη γυμνάζομαι τουλάχιστον τρία τέταρτα καθημερινά. Κάνω pilates, αλλά βάζω και το ραδιόφωνο κάποιες φορές και χοροπηδάω, γιατί αν δεν το κάνω, μετά είμαι πιασμένη»
Αγαπήθηκε πολύ από τον κόσμο αλλά: «Αν σου πω ότι δεν είχα καταλάβει τίποτα; Δούλευα τόσο πολύ, που όταν κάποια στιγμή άρχισαν να παίζονται οι ταινίες στην τηλεόραση και τις είδαν τα παιδιά μου, μου λέει ο Λαέρτης: "Ρε μαμά, το μανούλι της εποχής ήσουν". Εγώ του απάντησα: "Καλέ, νόστιμη ήμουν". Δεν είχα πάρει χαμπάρι τότε, γιατί ήταν τόση πολλή η δουλειά, πρόβες, θέατρο κινηματογράφος, κέντρα όπου χόρευα, που δεν προλάβαινα να σκεφτώ αν είμαι όμορφη»
Όσο για τον έρωτα; «Δεν υπήρξαν πολλοί έρωτες στη ζωή μου, και όσοι υπήρξαν με παράτησαν γιατί δεν με έβλεπαν. Η μεγαλύτερη σχέση ήταν με τον πατέρα των παιδιών μου».
Ποια ήταν τα μυστικά της για το κορμί της; «Έτρωγα τα πάντα από το πρωί ως το βράδυ, αλλά χόρευα δεκαοκτώ ώρες την ημέρα».
Εδώ και χρόνια η Νικόλ Κοκκίνου αρνείται να παρακολουθήσει τις παλιές ταινίες. «Τις παλιές ταινίες δεν τις βλέπω, γιατί δεν μπορώ να αντικρίζω τον Χρόνη Εξαρχάκο και τον Βαγγέλη Σειληνό, με τους οποίους κάναμε πάρα πολλή παρέα και πηγαίναμε μετά τη δουλειά και τρώγαμε. Έχασα τα φιλαράκια μου, έχασα κάτι από τη γενιά μου και τώρα που έφτασα στα 70 βλέπω ότι είμαστε λίγοι πια, κι αυτό το πράγμα με τρομοκρατεί. Πέρυσι το καλοκαίρι πέθανε η Δήμητρα Σερεμέτη, που έκανε τη μαμά μου στο "Μαριχουάνα Stop", με την οποία δεν είχαμε μεγάλη διαφορά, απλώς εκείνη έπαιζε τέτοιους ρόλους».
Για τον Γιάννη Δαλιανίδη και τον Γιάννη Φλερύ, λέει: «Ο Φλερύ ήταν ο πατέρας, φίλος, δάσκαλός μου, εκείνος με έκανε χορογράφο, ήταν το μεγάλο μου "σχολείο"», ενώ αναφέρεται και στο πόσο αυστηρός ήταν ο Γιάννης Δαλιανίδης στα γυρίσματα. «Δεν σήκωνε μύγα στο σπαθί του, αλλά μετά τη δουλειά μάς κανάκευε όλους. Ήταν αυστηρός όχι μόνο με τους ηθοποιούς, με όλους. Δεν μας τυραννούσε ποτέ, δεν μας παίδεψε ποτέ και μόλις τελειώναμε τα γυρίσματα μας έκανε τραπέζι, γέλαγε, μας πείραζε».
«Δεν ήμουν ούτε μίζερη ούτε κουτσομπόλα, έκανα τη δουλειά μου και περνούσα καλά. Όταν γέννησα τα παιδιά ταλαιπωρήθηκα λίγο παραπάνω, αλλά ήταν και ό,τι πιο ωραίο έχω κάνει στη ζωή μου. Όλα τ' άλλα ήταν απλώς επάγγελμα που μου επέτρεπε να ζω καλά. Ήμουν φίλη με το συνεργείο πιο πολύ. Ήμουν το κορίτσι τους. Κάθε φορά που έμπαινα μέσα έλεγα "Καλημέρα, αγόρια μου" και οι τεχνικοί απαντούσαν "Το κορίτσι μας" και μου άρεσε που έκανα παρέα μαζί τους».
Εκτός από ηθοποιός, η Νικόλ Κοκκίνου ήταν και δασκάλα χορού. «Έπαιρνα τα παιδιά μου μαζί στις σχολές. Ο Ερμής έγινε ένας βραβευμένος χορευτής και χορογράφος, ο Λαέρτης είναι ηθοποιός, αλλά κι αυτός χορεύει πολύ καλά. Και οι δύο παίζουν πολλά μουσικά όργανα, ενώ ο Λαέρτης συνθέτει κιόλας μουσικές για ντοκιμαντέρ και διάφορες θεατρικές ομάδες. Όταν μου είπαν ότι θα ακολουθήσουν καλλιτεχνικό δρόμο τούς είπα πως πρέπει να έχουν εφόδια. Όπως εγώ, που όταν δεν είχα δουλειά ως ηθοποιός δούλευα ως χορεύτρια, δασκάλα χορού ή ως χορογράφος. Αν ήμουν μόνο ηθοποιός, δεν θα έλεγε τίποτα, γι' αυτό κι έμεινα ελάχιστες φορές άνεργη».
«Όταν αρρώσταινε η μητέρα μου που κρατούσε τα αγόρια μου, τα έπαιρνα μαζί μου στο θέατρο. Πιο πολύ μεγάλωσαν στα παρασκήνια παρά στο σπίτι, οπότε τι άλλο επάγγελμα να ακολουθούσαν; Μου έχουν βγει αρκετές φορές στη σκηνή και μια φορά ο Λαέρτης, που ήταν πολύ μικρός και με έβλεπε πρώτη φορά, βγήκε απ' τα παρασκήνια και φώναζε "Μαμά, εδώ είμαι" και ο πατέρας του τον έβγαλε έξω γιατί παραλίγο να σταματήσει την παράσταση»