Έλλη Λαμπέτη: Η συγκλονιστική ιστορία με την υιοθεσία της μικρής Ελίζας, η εμμονή και η κατάθλιψη
Δύο μάνες. Δύο υποθέσεις που συγκλόνισαν το πανελλήνιο. Και οι δύο είχαν τραγική κατάληξη.
Για την υπόθεση των παιδιών της Πάτρας γνωρίζουμε όλοι ότι μιλάμε για την πιο τραγική ιστορία στα ελληνικά δεδομένα μιας και χάθηκαν τρία κοριτσάκια μέσα σε μόλις τρία χρόνια. Για μία άλλη υπόθεση που "ξεθάψαμε" από το παρελθόν, η κατάληξη ήταν εξίσου τραγική αλλά είχε για θύμα της μία διάσημη γυναίκα που ποθούσε όσο τίποτα στη ζωή να γίνει μάνα, μέσω υιοθεσίας.
Ήταν η Έλλη Λαμπέτη, μία από τις πιο επιτυχημένες ηθοποιούς της χώρας μας τις δεκαετίες του '50 και του '60, η οποία όμως δεν είχε κάτι που ποθούσε πιο πολύ απ' όλα. Τη μητρότητα.
Η ζωή της σπουδαίας ηθοποιού, τα είχε όλα σε υπερθετικό βαθμό: επιτυχία, δόξα, φήμη, αναγνώριση, ταλέντο, ομορφιά, καταξίωση, αγάπη, λατρεία, έρωτα, πάθος, αλλά και πόνο. Πολύ πόνο σε προσωπικό επίπεδο, που θαρρείς ότι το σενάριο της ζωής της το έγραψε ένας αρχαίος τραγωδός.
Παρ' όλα αυτά, η ίδια έδειχνε αποφασισμένη να πηγαίνει κόντρα σε όλες τις αναποδιές και αντιξοότητες. Γι' αυτό και όταν την Άνοιξη του 1970, σύμφωνα με δημοσιεύματα της εποχής, εμφανίστηκε ξαφνικά στη ζωή της η μικρή Ελίζα, αποφάσισε να παλέψει για να ζήσει το μεγαλύτερο όνειρό της. Ο καλός της φίλος Παύλος Πισσάνος, ο οποίος ήταν διαφημιστής στο επάγγελμα, της ζήτησε τότε βοήθεια για τη μέριμνα του παιδιού που είχε αποκτήσει από σχέση εκτός γάμου με το τότε πασίγνωστο μοντέλο της εποχής, την Καρολάιν.
Ο Πισσάνος ζήτησε από τη 44χρονη -ήδη- ηθοποιό να φιλοξενήσει τη μικρή του κόρη ή να της προσφέρει "ασυλία". Αυτό ήταν! Η Λαμπέτη πείστηκε ότι ήταν η ευκαιρία ζωής που έψαχνε για να γίνει μάνα και στις 2 Μαΐου εκείνης της χρονιάς ανέλαβε την ευθύνη και την ανατροφή της μικρής Ελίζας μαζί με τον τότε σύζυγό της, τον Αμερικανό συγγραφέα Φρέντερικ Γουέικμαν με τον οποίο είχαν παντρευτεί το 1960.
Μεγαλώνουν την Ελίζα σαν να είναι δικό τους παιδί. Την αποκαλεί "μητέρα" και η Έλλη Λαμπέτη νιώθει πως επιτέλους είναι πραγματικά ευτυχισμένη. Αφήνει στην άκρη την καριέρα της στο θέατρο και αφοσιώνεται στη μικρή Ελίζα. Μέχρι που εμφανίζεται ο εφιάλτης...
Τέσσερα χρόνια μετά, η ευτυχία γκρεμίζεται
1974. Οι βιολογικοί γονείς της Ελίζας, ζητούν πίσω το παιδί. Η Έλλη Λαμπέτη είναι "γυμνή" μπροστά στους νόμους της εποχής. Ξέρει ότι δεν μπορεί να κρατήσει το παιδί και το δίνει εκεί που ανήκει. Όμως, δεν αντέχει για πολύ μακριά από τη μικρή. Προσλαμβάνει δικηγόρους και ιδιωτικούς ντεντέκτιβ να βρουν τη μικρή και να της την επιστρέψουν. Έχει πλέον πάθει εμμονή με την Ελίζα. Καταφέρνει πράγματι να την ξαναδεί, μόνο που έναν χρόνο μετά οι βιολογικοί γονείς στήνουν ολόκληρη... απαγωγή για να φύγουν μαζί της. Τη μικρή και τους γονείς βρίσκει η εφημερίδα Ακρόπολις στις 14 Φεβρουαρίου 1975 και οι δύο πλευρές ρίχνονται στη μάχη της διεκδίκησης της Ελίζας, αυτή τη φορά μέσω ενός ανελέητου δικαστικού αγώνα που όμως είχε για θύμα της την Έλλη Λαμπέτη η οποία φθείρεται ψυχικά και συναισθηματικά μέρα με τη μέρα. Η Έλλη Λαμπέτη χάνει τα δικαστήρια, άρα και την Ελίζα και αυτή η απώλεια την οδηγεί τελικά σε βαθιά κατάθλιψη. Παράλληλα, η Έλλη Λαμπέτη παλεύει με τον καρκίνο ο οποίος της εμφανίστηκε το 1969. Με την περιπέτεια της Ελίζας όμως, έχει επιστρέψει πιο σφοδρός και ακόμα πιο επιθετικός. Η σπουδαία ηθοποιός δίνει ξανά άνισες μάχες. Η Έλλη Λαμπέτη χάνει σταδιακά τη φωνή της, μέχρι που στις 3 Σεπτεμβρίου του 1983 φεύγει από τη ζωή στα 58 της χρόνια.
Διαβάστε επίσης:
