Κατερίνα Γκαγκάκη: «Η μόνη γυναίκα στην οποία θα ήθελα να έχω μοιάσει ήταν η δική μου η μαμά»
Αποκλειστικό: Βρεθήκαμε στη συνέντευξη τύπου των τρίτων Greek International Women Awards, με την Κατερίνα Γκαγκάκη, μιας εκ των κριτών της σπουδαίας διοργάνωσης να μας παραχωρεί μια συνέντευξη εκ βαθέων και να υμνεί την γυναίκα, που πλέον ο ρόλος της είναι ιδιαίτερα ενεργός και ίσως πρωταγωνιστικός στην ελληνική κοινωνία.
Λίγα μόνο λεπτά ήταν αρκετά για να αντιληφθώ ότι είχα να κάνω με μια γυναίκα που αγαπάει τις γυναίκες όλων των ηλικιών, με όλες τους τις ιδιαιτερότητες, αγκαλιάζοντας τις ανάγκες, αλλά και τα προβλήματα που μπορεί να αντιμετωπίζουν στην καθημερινότητά και τη ζωή τους.
Η Κατερίνα Γκαγκάκη είναι μια γυναίκα πετυχημένη και το μόνο σίγουρο είναι ότι έχει να πει πολλά. Σε μια κοινωνία που διαρκώς αλλάζει και βλέπουμε ότι η γυναίκα, παρά το όσα προσφέρει, αλλά και τους πολλαπλούς ρόλους που καθημερινά έχει κληθεί να ανταποκριθεί, αντιμετωπίζει πολλές δυσκολίες και τραγικά γεγονότα, εκείνη έρχεται με μια νότα αισιοδοξίας και με ένα γεμάτο χαμόγελο, να μας συμβουλέψει για το πώς εμείς οι ίδιες μπορούμε να προχωρήσουμε παρακάτω, με ασφάλεια, με ανεξαρτησία και γεμάτο χαρακτήρα.
Την Κατερίνα Γκαγκάκη την συνάντησα πριν από μερικές ημέρες στην συνέντευξη τύπου των τρίτων Greek International Women Awards, μιας εξαιρετικής διοργάνωσης, που είναι αφιερωμένη και υμνεί το γυναικείο φύλο, με την βράβευση 12 συνολικά γυναικών, που η κάθε μια στον τομέα της έχει διαπρέψει σε Ελλάδα αλλά και εκτός συνόρων, με το έργο της.
Η Κατερίνα Γκαγκάκη κλήθηκε από τις υπεύθυνες της διοργάνωσης να είναι μια από τους κριτές στην κατηγορία Media, Marketing & Communications, γεγονός που κάνει την ίδια να νιώθει πολύ περήφανη και αυτός μάλιστα είναι ένας από τους λόγους που την έκαναν αμέσως να πει το «ναι» και να είναι και εκείνη ένα κομμάτι αυτής της υπέροχης ενέργειας.
Μετά από την λήξη της συνέντευξης τύπου, την πλησίασα και η συζήτηση που κάναμε με γέμισε μαθήματα. Η Κατερίνα Γκαγκάκη μου περιέγραψε με λίγα λόγια την θέση της γυναίκας στην σύγχρονη κοινωνία, το πόσες ευκαιρίες μπορεί να έχει καθημερινά, αλλά και το πόσο απαιτητική και δύσκολη είναι η ισορροπία μεταξύ της καριέρας και της οικογένειας. Mε μεγάλη συγκίνηση μοιράστηκε μαζί μου το ποιά είναι εκείνη η γυναίκα που αποτελεί το πιο σπουδαίο και σημαντικό πρότυπο για εκείνη και που εύχεται να έχει στον χαρακτήρα της κάποια από το κομμάτια της δικής της προσωπικότητας.
Θέλω να μου πείτε δυο λόγια για την διοργάνωση των Greek International Women Awards. Σας είδαμε να είστε και συγκινημένη. Το μήνυμα είναι «γυναίκες ενωμένες, ποτέ νικημένες;»
Αυτήν την διοργάνωση θέλω να σας πω ότι την ζήλευα, γιατί την έβλεπα τα τελευταία χρόνια κατά κύριο λόγο στο Instagram. Έβλεπα κάτι εντυπωσιακά και μεγαλειώδη βραβεία, τα οποία και οργανώνονταν από νέες γυναίκες, πολύ δυναμικές και πολύ σύγχρονες και έλεγα εξ αρχής ότι είναι μια πολύ όμορφη προσπάθεια και είναι μακριά από εμάς και είναι κρίμα που δεν μπορώ να είμαι εκεί δίπλα. Κατά συνέπεια πρέπει να σας πω ότι είμαι πολύ χαρούμενη που τα GIWA ήρθαν στο «σπιτι τους» και εξεπλάγην, για να είμαι ειλικρινής, όταν δέχτηκα ένα μήνυμα και μου είπανε το αν θέλω να είμαι μέρος αυτής της διαδικασίας. Έχουμε δει τα τελευταία χρόνια παρα πολλές προσπάθειες που έχουν να κάνουν με τις γυναίκες.
Τις αγκαλιάζω όλες, τις σέβομαι όλες και τις ακολουθώ. Πολλές σβήνουν με τον καιρό, πολλές χάνουν τον δυναμισμό τους. Αυτή είναι μια προσπάθεια που δείχνει να μεγεθύνεται με τον καιρό και δεν έχει να κάνει ούτε με στερεότυπα ούτε με τις γυναίκες, τις οποία βραβεύουνε αποκλειστικά και μόνο επειδή είναι γυναίκες. Εγώ δεν πιστεύω ότι βραβεύουνε τους ανθρώπους για το φύλο, αλλά για τις ικανότητες. Αυτό είναι και εκείνο που εκτιμώ στην συγκεκριμένη περίπτωση: τον τρόπο και την διαδικασία, με την οποία επιλέγονται αυτές οι γυναίκες και ύστερα ψηφίζονται μέχρι να δούμε και το τελικό αποτέλεσμα. Είναι πολύ μεγάλη χαρα μου.
Πιστεύετε ότι οι γυναίκες έχουμε πλέον περισσότερες ευκαιρίες. Αν ναι πως μπορούμε να διεκδικήσουμε περισσότερα; Είναι σημαντικό για μια γυναίκα να μιλάει και να λέει αυτό που θέλει, αυτό που την εκφράζει;
Και αυτό δεν είχε να κάνει με μια ευκαιρία που δεν μου δώσανε, είχε να κάνει με το δικό μου αρκετά στενό μυαλό τότε να θεωρώ ότι υπάρχει χρόνος και ότι όλα μπορούν να γίνουν και αργότερα. Άρα, οι ευκαιρίες θεωρώ, ότι σταδιακά υπάρχουνε και έχουν ανοίξει ξεκάθαρα όλα τα πεδία. Παρ’ όλα αυτά, είναι πολλά ακόμα, τα οποία και κρατάνε τις γυναίκες πίσω. Δεν είναι τόσο απλό, ούτε όταν έχεις μια οικογένεια με μικρά παιδιά να προχωρήσεις, να αφιερώσεις χρόνο, να διεκδικήσεις μεγαλύτερες θέσεις, οι οποίες εξ ορισμού θα απαιτήσουν περισσότερες ώρες και ούτω καθεξής.
Πάνω σε όλα αυτά, για εσάς είναι εύκολο να συνδυαστεί η καριέρα με την οικογένεια και τελικά μια γυναίκα είναι οι επιλογές της;
Θα απαντήσω ειλικρινά λέγοντας πως όχι, δεν είναι εύκολο να συνδυάσουμε την καριέρα και την οικογένεια. Δεν θεωρώ πως όσοι λένε ότι είναι εύκολος αυτός ο συνδυασμός και ότι είναι κάτι απλό και καθημερινό, δεν είναι σίγουρα. Εγώ ας πούμε δεν έχω οικογένεια και αν γυρίσω πολύ αργά στο σπίτι, έχω ένα σπίτι να ασχοληθώ και καταλήγω να κοιμάμαι μετά τα μεσάνυχτα. Άρα απλό δεν είναι. Δεν έχουμε στην Ελλάδα τόσο ευρύ κοινωνικό σύστημα ίσως που να μπορεί να στηρίζει τις εργαζόμενες γυναίκες.
Έχουμε όμως ένα πολύ ευρύ οικογενειακό σύστημα και περιβάλλον, το οποίο είναι μοναδικό και βοηθάει και στηρίζει. Αν υπάρχουν γυναίκες που προφανέστατα δεν έχουν την βοήθεια για να το κάνουν, ναι υπάρχουν. Ευελπιστούμε, βέβαια, ότι υπάρχουν λιγότερες. Αλλά ακούμε καθημερινά ότι υπάρχουν π.χ. παιδικοί σταθμοί και το απόγευμα, υπάρχουν πολλά που δείχνουν να αλλάζουν. Φυσικά πρέπει να υπάρχει ένας σύντροφος, τον οποίο και θα έχουν επιλέξει να έχουν δίπλα τους και να βοηθάει. Ένας άνθρωπος μόνος του δεν μπορεί ποτέ να συνδυάσει και τα δυο.
Θα ήθελα να μου δώσετε μια συμβουλή για τις νέες γυναίκες. Βλέπουμε τα τελευταία χρόνια την έξαρση της βίας κατά του γυναικείου φύλου και τα πράγματα τείνουν να γίνονται χειρότερα διαρκώς…
Νομίζω ότι αυτά δεν γίνονται τα τελευταία χρόνια, απλά τα ανακαλύψαμε τώρα και βγήκαν στο φως. Δυστυχώς. Σε αυτήν την περίπτωση δεν είναι θέμα συμβουλής, νομίζω ότι το να μπορέσουν οι νέες γυναίκες οι οποίες αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες τις οποίες περιγράφετε, οι οποίες είναι πραγματικά αποτρόπαιες και δημιουργούν αληθινές πληγές, προφανέστατα πρέπει να μιλάμε και νομίζω ότι πλέον είναι ιδανικό το περιβάλλον. Ποτέ στο παρελθόν δεν είχαμε συζητήσει για το να είμαστε ανοιχτοί και να φωνάζουμε ότι αυτό το θέμα συμβαίνει.
Παράλληλα, δεν σας κρύβω ότι αυτό που θα συμβούλευα είναι να προσπαθήσουμε να ενδυναμώνουμε τον εαυτό μας: είτε αυτό είναι εκπαίδευση, είτε αυτό είναι το να έχουμε ανθρώπους δίπλα μας που μας κάνουν να αισθανόμαστε ασφαλείς, είτε αυτό είναι μια θεραπεία, μια δουλειά στην οποία αισθανόμαστε χαρούμενοι. Με λίγα λόγια οποιοσδήποτε τρόπος εμείς επιλέγουμε. Όσο πιο δυνατές αισθανόμαστε, όσο πιο καλά πατάμε στα πόδια μας, όσο πιο πολύ χτίζουμε γύρω μας ένα πλέγμα που εμείς θα αισθανόμαστε ασφαλείς, τόσο δυσκολότερο δεν είναι να μας πλησιάσουν, είναι να μπορέσουν να μας κλονίσουν και τόσο πιο εύκολα μπορούμε να απαντήσουμε και να φωνάξουμε, να βγούμε έξω και να καταγγείλουμε οτιδήποτε μπορεί να μας συμβεί.
Είναι ένας συνδυασμός από το πως χτίζουμε τον χαρακτήρα μας, που για αυτό πρέπει να φροντίσουν οι γονείς, αλλά ακόμα και αν δεν μας έχουν μεγαλώσει έτσι, να φροντίσουμε τον εαυτό μας, το πιο σημαντικό πράγμα που έχουμε μεγαλώνοντας οι νέες γυναίκες. Τον εαυτό μας, όσο το δυνατόν να ενδυναμώσουμε τον εαυτό μας.
Ποια είναι για εσάς μια γυναίκα πρότυπο;
Τώρα πια είμαι στην ηλικία εκείνη που αναγνωρίζω το τι περάσανε οι δικοί μας οι γονείς και έχοντας χάσει την μητέρα μου, θα ήθελα να σας πω ότι η μόνη γυναίκα στη οποία θα ήθελα να έχω μοιάσει και θέλω να πιστεύω ότι έχω κοινά στοιχεία ήταν η δική μου η μαμά, η οποία θα ήταν, αν ζούσε τώρα, 84 ετών, πράγμα που σημαίνει ότι όταν δούλευε και ταξίδευε και άφηνε ένα παιδί πίσω πρέπει να ήταν τρομερά δύσκολο. Παρόλα αυτά δεν είχα ποτέ την αίσθηση ότι κάτι λείπει ή ότι δεν είμαι ασφαλής. Άρα δεν θα μιλήσω για μια γυναίκα που την βλέπω κάπου και την παρακολουθώ, θα μιλήσω μόνο για αυτή τη γυναίκα που ελπίζω ότι έχω κάποια κομμάτια της και νιώθω περήφανη για εκείνη.