Κοντσέρτο για πολυβόλα: Η πολεμική ταινία που στάθηκε η αφορμή να γεννηθεί ένας μεγάλος έρωτας
Ούτε η ίδια η Τζένη Καρέζη δεν θα μπορούσε να φανταστεί το 1966, όταν ξεκινούσε τα γυρίσματα της ταινίας «Κοντσέρτο για πολυβόλα» πως ο ζεν πρεμιέ που θα εμφανιζόταν μπροστά της και θα ενσάρκωνε τον ρόλο ενός γοητευτικού λοχαγού του ελληνικού στρατού, με τον οποίο η ηρωίδα της, η Νίκη μια πολιτική υπάλληλος του ΓΕΣ, που -παραμονές του πολέμου του ’40- παραδίδει στρατιωτικά έγγραφα στους Ιταλούς, καθώς την εκβιάζουν, κρατώντας όμηρο τον αδελφό της, θα γινόταν μετέπειτα ο άντρας της ζωής της και ο άνθρωπος που θα στεκόταν μέχρι το τέλος στο πλευρό της. Ήταν ο Κώστας Καζάκος.
Ένας έρωτας γεννιέται στις… στάχτες ενός πολέμου
Όπως είχε αποκαλύψει ο σκηνοθέτης της ταινίας Ντίνος Δημόπουλος στο βιβλίο του «Ένας σκηνοθέτης θυμάται» καθώς είχε ζήσει από πρώτο χέρι τη γέννηση αυτού του ειδυλλίου:
«Ύστερα από κανά μήνα θαρρώ, σ’ ένα διάλειμμα μεσημεριάτικο, εκεί στον Ισθμό Κορίνθου, παίζαμε τάβλι με την Τζένη. Έριχνε τα ζάρια άκεφα, ήταν αμίλητη με τα μάτια της κατεβασμένα. Κι ο νους της φευγάτος.
- Τι έχεις; τη ρωτάω.
Χωρίς να σηκώσει το κεφάλι, μου λέει μαζεμένα:
- Μου φαίνεται πως την πάτησα.
• Δηλαδή;
• Να, έμπλεξα μ’ έναν από δαύτους.
• Ποιους;
• Αυτούς ντε, τους χουντικούς.
• Τι εννοείς «έμπλεξες»;
• Να, πως το λένε παιδάκι μου, δηλαδή… εγώ…
• Τον ερωτεύτηκες;
Μούγκρισε. Το μούγκρισμα σήμαινε πως έλεγε «ναι». Ήταν ένα παιδί, που ομολογεί τη ζαβολιά του. Και χωρίς να γυρίσει, μου έδειξε, με το χέρι απλωμένο, τον Καζάκο που όρθιος πιο κει, με την στολή του, πετούσε πέτρες στο κανάλι να κάνει γκελ. Φυσικά, κάθε άλλο παρά χουντικός ήταν ο Κώστας Καζάκος.
Η Τζένη έκανε χιούμορ. Ήταν αναγκαίο γι’ αυτήν, εκείνη την εποχή το χιούμορ για να συμβιβάσει τούτο το αιφνίδιο και φαινομενικά ασυμβίβαστο πάθος της για τον Κώστα. Έδειχναν τόσο διαφορετικοί χαρακτήρες οι δυο τους, τότε…»
Ένα χρόνο αργότερα, αυτός ο έρωτας είχε happy end αφού οι δύο πρωταγωνιστές, στις… στάχτες μιας πολύ επιτυχημένης πολεμικής ταινίας, η οποία μάλιστα βραβεύτηκε με δύο κρατικά βραβεία από την Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου: βραβείο Σκηνοθεσίας για τον Νίκο Φώσκολο και βραβείο Ερμηνείας για τον Κώστα Καζάκο.
Για την ιστορία να πούμε ότι η ταινία είχε κάνει πρεμιέρα στους κινηματογράφους Αθήνας-Πειραιά στις 27 Φεβρουαρίου 1967 και είχε κόψει, στην πρώτη μέρα προβολής 427.698 εισιτήρια, νούμερο… ανήκουστο για την εποχή.
Δείτε παρακάτω απόσπασμα από την εμβληματική ταινία:
Διαβάστε επίσης:
.jpg?t=UeRNrb6daTU0YnDQKNZKnA)
.jpg?t=wWqQzgdOvxt_tiI3U99SXw)
2.jpg?t=RGXT-veNxxIXlBxNB1HBPw)
