Ο Γιάννης Εγγλέζος από τη Νύχτα στο gossip-tv: Είναι επίπονο να βλέπεις τον εαυτό σου στην τηλεόραση
Ο Γιάννης Εγγλέζος ή αλλιώς ο τηλεοπτικός Αλέξανδρος από τη σειρά Αυτή η νύχτα μένει, είναι ο έμπιστος του Στέλιου Διαμάντη, έχει περάσει όλη του τη ζωή μόνος. Διδάχθηκε, όμως, να πιστεύει στο σωστό. Αυτό είναι που δεν τον αφήνει να αποδεχτεί και το ποιος πραγματικά είναι… Μιλώντας στο gossip-tv όμως μας αποκαλύπτει ποιος είναι στην πραγματική του ζωή και είναι απολαυστικός!
Αδιανόητα ταλαντούχος και φοβερά έξυπνος με μια προσωπικότητα που δύσκολα μπορείς να διαχειριστείς – η αλήθεια είναι- καθώς συνομιλώντας μαζί του καταλαβαίνεις πως υπηρετεί αυτό που λέμε Τέχνη από το δικό του μετερίζι που έχει ορίσει ο ίδιος με αρχή, μέση και συνέχεια που προβλέπεται υπέροχη.
Ο Γιάννης Εγγλέζος ήρθε για να μείνει, ήρθε για να προσφέρει, να δημιουργήσει, να διαπρέψει και όπου χρειάζεται να «τσαλακωθεί» και να ξεδιπλώσει είτε μέσα από την μικρή οθόνη, είτε πάνω στο σανίδι, είτε μέσα από το κινηματογραφικό «πανί» ό,τι έχει λάβει από τις σπουδές του στο Εθνικό θέατρο.
Ο ρόλος του «Αλέξανδρου» στην επιτυχημένη σειρά του Alpha «Αυτή η νύχτα μένει» είναι ένας ρόλος «μάθημα» με πολλά στοιχεία από την προσωπικότητα του Γιάννη, γεγονός που κάνει το «πάντρεμα» ακόμη πιο σπουδαίο.
Και δεν θα μπορούσα εξαρχής να μην αναρωτηθώ πώς από το Μετσόβιο Πολυτεχνείο και τις σπουδές του στη μουσική, αποφάσισε να ξετυλίξει το κουβάρι μέσα του και να ασχοληθεί με την υποκριτική.
«Δεν έχω τελειώσει ακόμη τις σπουδές μου αλλά φέτος το πήρα απόφαση. Όταν ξεκινάς να ασχοληθείς με την υποκριτική, δεν υπάρχουν περιθώρια να έχεις δεύτερες σκέψεις κι επειδή δεν θέλω να κάνω μισά πράγματα, το Μετσόβιο έμεινε πίσω και αποφάσισα να κάνω focus σε αυτό που θέλω να ακολουθήσω. Η απόφαση να ασχοληθώ με την υποκριτική ξεκίνησε από μια απλή σκέψη. Σκέφτηκα πως αν φτάσω τα 40 και δεν το έχω κάνει, μπορεί να το μετάνιωνα κι έτσι το δοκίμασα».
Και οι δικοί άνθρωποι πώς αντέδρασαν σε αυτήν την απόφαση;
«Όπως οι περισσότεροι Έλληνες γονείς, με ανησυχία, αλλά με στήριξαν. Είχα την στήριξη που ήθελα από τους γονείς μου σε αντίθεση με άλλα νέα παιδιά που δεν έχουν».
Πώς ένιωσες την πρώτη φορά που ανέβηκες στο θεατρικό σανίδι και άκουσες το χειροκρότημα του κοινού;
«Διαφέρει πάρα πολύ η προσέγγιση που έχεις πριν και μετά τις σπουδές. Ξεκινάς έχοντας μια ημιμαθής αντίληψη του τι εστί υποκριτική και όταν περνάνε τα χρόνια τι εστί Τέχνη. Μετά τη σχολή αρχίζεις να το αντιμετωπίζεις με περισσότερη μεθοδικότητα και όχι με τόση αφέλεια, πιο πρακτικά ας πούμε. Κάθε φορά αυτό που προσπαθείς είναι να «χτίζεις» έναν διαφορετικό χαρακτήρα. Για μένα είναι ακόμη νωρίς. Μαθαίνω, αλλά ναι, αυτό είναι η ουσία. Το κοινό πάντα σε χειροκροτάει, το θέμα είναι εσύ πώς νιώθεις όταν σβήνουν τα φώτα και κατεβαίνεις από τη σκηνή. Εγώ θέλω να σκέφτομαι και να αναλογίζομαι τι μπορώ να κάνω διαφορετικά, καλύτερα. Τι έδωσα σήμερα, τι συνέβη και τι όχι. Αυτό είναι κάτι που σε κάνει να μείνεις σε αυτό το επάγγελμα».
Και παρότι αυτή η σειρά είναι η πρώτη σου συμμετοχή στην τηλεόραση, έχεις ήδη συμμετάσχει σε μια τεράστια κινηματογραφική παραγωγή, στην ταινία «Σμύρνη μου αγαπημένη»...
«Σε αυτή την ταινία είχα τον πρώτο μου μεγάλο ρόλο και ήταν κάτι το μοναδικό σαν εμπειρία. Ήταν μια υπέροχη δουλειά και ήταν η πρώτη φορά που αυτός ο ρόλος με έβαλε στη διαδικασία να δημιουργήσω έναν χαρακτήρα με αρχή, μέση και τέλος. Επιπλέον κάνοντας μια μεγάλη έρευνα, συνειδητοποίησα πως έχει ένα επιπλέον «βάρος» για την ιστορία της χώρας. Όταν καταγράφεις κάτι το οποίο είναι πολύ κοντά σε πολλούς συνανθρώπους, συνειδητοποίησα πως πάρα πολλοί κοντινοί μου άνθρωποι έχουν ρίζες από τη Μικρά Ασία, και αυτό είχε μια παραπάνω σημασία. Ήταν ένα μαγικό ταξίδι και εύχομαι να υπάρξουν κι άλλες τέτοιες δουλειές και να είναι και παράδειγμα και για άλλες παραγωγές στην Ελλάδα».
Ποιος είναι ο λόγος που δεν τον ήθελαν πίσω στο Αγρίνιο;
«Θα το δούμε αυτό στην πορεία. Είναι μια τεράστια ανατροπή για αυτόν τον χαρακτήρα στο πλαίσιο που ζει».
Αυτό το αίσθημα δικαίου που διακρίνει τον ήρωά σου πόσο κοντά είναι σε σένα; Είσαι από τους ανθρώπους που ψάχνεις τις αλήθειες της ζωής;
«Ναι. Με διακατέχει ένα αίσθημα δικαίου, καθήκοντος και ευθύνης. Το πώς αυτό πηγάζει από κάτι υγιές ή από κάποιο τραύμα στη ζωή μου, το ανακαλύπτω. Αυτό είναι κάτι το οποίο τώρα προσπαθώ να αλλάξω. Το πώς έχεις μεγαλώσει αυτό μπορεί να είναι συνυφασμένο με ενοχές, ότι αν δεν το κάνω θα έχω ενοχές. Αλλά είναι σημαντικό να το δουλέψεις ώστε να περάσεις στην απέναντι όχθη».
Πώς νιώθεις που συνεργάζεσαι με ένα τόσο σπουδαίο καστ ηθοποιών;
«Αυτός είναι ένας από τους βασικούς λόγους που είπα «ναι» σε αυτή την δουλειά, όταν έμαθα για τους συνεργάτες. Νιώθω μια ασφάλεια και για τις μεταξύ μας σκηνές και γενικά για το αποτέλεσμα. Είναι σχολείο και θυμάσαι πού είναι ο πήχης. Εμπνέεσαι και παίρνεις ένα παράδειγμα. Είναι απαραίτητο στην εποχή μας να παραδειγματιστούμε λίγο από τους παλιούς. Είναι μια υγιής μετάβαση γνώσης και εμπειρίας. Κι εδώ υπάρχει και η διάθεση να γίνει γιατί εκτός από σπουδαίοι ηθοποιοί είναι και σπουδαίοι άνθρωποι. Είναι όλοι πολύ ανοιχτοί στο να δώσουν».
Και μπορεί εμείς να παρακολουθούμε πολύ δράμα στη σειρά, σίγουρα όμως παρασκηνιακά… γελάτε πολύ
«Άμα μαζέψεις ένα συνάφι ηθοποιών και τους κλείσεις σε ένα δωμάτιο θα επικρατήσει μια τρέλα. Εγώ την παρακολουθώ αυτή την τρέλα και γελάω. Καμία φορά γίνομαι κι εγώ μέρος. Η ατμόσφαιρα σε έναν τέτοιο χώρο γίνεται εκρηκτική».
Χρειάστηκε να μελετήσεις την εποχή ώστε να μπεις πιο «βαθιά» στον ρόλο;
«Για μένα αυτή η απόσταση της εποχής από την ηλικία μου έχει ένα ενδιαφέρον. Κάνοντας μια έρευνα για εκείνη την εποχή πιο πολύ εμπνεύστηκα μέσα από ταινίες, τραγούδια, ντυσίματα και από συζητήσεις με ανθρώπους εκείνης της εποχής, όπως οι γονείς μου. Ήταν και το βιβλίο βέβαια ένας τεράστιος «θησαυρός». Διαβάζοντάς το κατάλαβα πώς μέσα από μια σκοτεινή φάση με βρωμιά και σαπίλα μπορεί να βγει μια μαγεία και μια «ποίηση». Οι άνθρωποι τότε γλεντούσαν χωρίς ενοχές, ζούσαν πολύ περισσότερο τη ζωή τους. Ήταν πιο απελευθερωμένοι και πολιτικά και κοινωνικά και σεξουαλικά. Βλέπεις ένα εκρηκτικό μείγμα του συγχρόνου Έλληνα, βγάζει πολύ νόημα του πώς είμαστε σαν χώρα».
Εσύ τις δυσκολίες στη ζωή σου πώς τις αντιμετωπίζεις;
«Αυτή την περίοδο προσπαθώ να παλέψω τα προβλήματά μου. Προσπαθώ να μην περιμένω να λυθούν μόνα τους. Είναι ένα πρώτο βήμα. Δεν εγκαταλείπω».
Ριζικές αλλαγές στην εμφάνισή σου για έναν ρόλο θα έκανες;
«Το μουστάκι έχει μείνει από τον ρόλο στη Σμύρνη αλλά κάποια στιγμή θα το ξεφορτωθώ όταν ξεμπερδέψω από τα γυρίσματα. Αν με ενέπνεε ο ρόλος ναι, θα έκανα. Αυτό δεν συμβαίνει πολύ στην Ελλάδα αλλά έγκειται πολύ και στον ηθοποιό. Θαυμάζω τους ηθοποιούς που μπαίνουν στη διαδικασία να το κάνουν γιατί σέβονται τον ρόλο τους πολύ περισσότερο από τη δική τους «ταλαιπωρία». Αυτό είναι το επάγγελμα μας όμως και είναι μέρος της δουλειάς μας».
Τηλεόραση παρακολουθείς; Βλέπεις τον Αλέξανδρο στην μικρή οθόνη;
«Ναι παρακολουθώ. Επειδή άρχισα να δουλεύω στην τηλεόραση θέλω να παρατηρώ τι γίνεται. Να βλέπω τους συναδέλφους, να «κλέβω» ιδέες. Όταν αρχίζεις να παίζεις στην τηλεόραση, το βλέπεις αλλιώς. Με ένα μάτι διαφορετικό πιο τεχνικό και αναλυτικό. Και τη σειρά μας βλέπω. Επειδή είναι η πρώτη μου δουλειά στην κάμερα θέλω να με παρατηρώ και να ξέρεις αυτό είναι πολύ επίπονο για έναν ηθοποιό να το κάνει αυτό. Όταν ο ηθοποιός βλέπει τον εαυτό του παρατηρεί μόνο τα αρνητικά, αλλά πρέπει. Είναι ένας από τους βασικούς τρόπους για να γίνεις καλύτερος».
