.jpg?t=DVj0xSsjEi-ZDqsGwWYRmg)
Ένας χρόνος από τον πόλεμο στην Ουκρανία- Οι celebrities εξομολογούνται στο gossip-tv!
Στις 24 Φεβρουαρίου 2022, ξημέρωσε μια μαύρη μέρα παγκοσμίως, μιας και κορυφώθηκε η επί οκτώ χρόνια Ρωσο-ουκρανική διαμάχη. Ήταν η μέρα που ξεκίνησε και επίσημα ο πόλεμος μεταξύ των δυο χωρών, με εικόνες που, μέχρι και σήμερα, είναι πολύ δύσκολο να τις περιγράψει κανείς με λόγια.
Σήμερα, ένα χρόνο μετά, το σκηνικό στην Ουκρανία είναι ακριβώς το ίδιο: βομβαρδισμοί, καταστροφές και μια χώρα που από το φως βυθίστηκε εν μια νυκτί στο σκοτάδι, κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία ξεκίνησε επίσημα στις 24 Φεβρουαρίου 2022, ύστερα από την εντολή του Πρόεδρου της Ρωσικής Ομοσπονδίας Βλαντίμιρ Πούτιν, να προελαύσουν τα ρωσικά στρατεύματα εντός ουκρανικού εδάφους. Από την πρώτη στιγμή που έγινε γνωστή η έναρξη του πολέμου, οι Έλληνες στάθηκαν στο πλευρό των αμάχων και έκαναν -όπως και συνεχίζουν να κάνουν- ό,τι είναι δυνατό για να δείξουν έμπρακτα τη συμπαράστασή τους.
Ξένια: "Ήξερα ότι δεν μπορούσα να βοηθήσω, δεν μπορούσα να πάρω μια αγκαλιά τους ανθρώπους μου"
Η Ουκρανικής καταγωγής τραγουδίστρια του συγκροτήματος των REC, η Ξένια, μίλησε αποκλειστικά στο gossip-tv σε μια εξομολόγηση καρδιάς. Η οικογένειά της βρίσκεται εκεί και φυσικά είναι πολύ δύσκολο για εκείνη να είναι μακριά από τα αγαπημένα της πρόσωπα, γνωρίζοντας ότι κινδυνεύουν.
Η αγαπημένη τραγουδίστρια, την οποία και γνωρίσαμε πολύ καλύτερα μέσα από τη συμμετοχή της στο ριάλιτι επιβίωσης Survivor το 2018, είχε μιλήσει από τότε για το άγχος που βίωνε καθημερινά για την οικογένειά της, ενώ από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησε και επίσημα ο πόλεμος στην Ουκρανία, παραδέχτηκε ότι βλέπει συνεχώς εφιάλτες και προσπαθεί να διαχειριστεί την κατάσταση. Επιπλέον έχασε και τον παππού της από έναν βομβαρδισμό στο σπίτι όπου έμεναν και έμαθε το τι ακριβώς συνέβη μέσα από τις περιγραφές των δικών της ανθρώπων.
Ανοίγει την καρδιά της στο gossip-tv μιλάει για όλα όσα βίωσε αυτόν τον έναν χρόνο αλλά και πώς είναι η κατάσταση τώρα στην πατρίδα της, με τη σκιά του πολέμου να συνεχίζει να είναι πολύ έντονη για όλους τους κατοίκους της χώρας...
Ο πόλεμος στην Ουκρανία ξεκίνησε πριν από ένα χρόνο. Πώς βιώσατε εκείνη τη μαύρη μέρα εσείς;
Ίσως φανεί λίγο παράξενο αυτό που θα μοιραστώ μαζί σας και να ξαφνιάσει ενδεχομένως και τους αναγνώστες σας, όμως ο πόλεμος για εμάς τους πολίτες του Ντόνετσκ δεν ξεκίνησε με την εισβολή της Ρωσίας στη χώρα μας, αλλά πριν από εννιά χρόνια. Εμάς μας “πολεμούσε” η ίδια μας η πατρίδα, εδώ και δέκα και πλέον χρόνια. Μια τραγική κατάσταση που ζούσαμε και συνεχίζουν να ζουν καθημερινά όλοι οι άνθρωποι αυτή τη στιγμή πίσω στην πατρίδα μου, την Ουκρανία.
Έφυγα από την Ουκρανία πρώτη φορά για να σπουδάσω στη Μάλτα, όταν ήμουν ακόμη έντεκα (11) ετών. Η Ουκρανία στην μνήμη μου παραμένει μια πανέμορφη χώρα, με πολύ ζεστούς και φιλόξενους ανθρώπους, με μια πανέμορφη φύση. Είναι το σπίτι που μεγάλωσα, είναι η μεγάλη οικογένειά μου, είναι οι γιορτές, είναι το σχολείο που πήγαινα, είναι οι βόλτες στα πάρκα με τους γονείς μου, με τους φίλους μου, είναι ταξίδια… Αυτή είναι η Ουκρανία που θέλω θυμάμαι.
Είχατε εξομολογηθεί πως βιώσατε μια τραγική απώλεια λόγω του πολέμου, μιας και, λόγω ενός βομβαρδισμού, έφυγε από τη ζωή ο αγαπημένος σας παππούς. Πόσο δύσκολο ήταν για εσάς να το αντιμετωπίσετε αρχικά σαν γεγονός μιας και σε αυτήν τη δύσκολη στιγμή βρισκόσασταν μακριά από τη οικογένειά σας;
Εγώ δεν βρισκόμουν εκείνη την περίοδο εκεί, όταν μια βόμβα έπεσε στο σπίτι μας. Αυτό που θυμάμαι από τις περιγραφές των δικών μου ανθρώπων, ήταν ένας απίστευτος φόβος, ατελείωτος πόνος, που η καρδιά και η ψυχή δεν μπορούσε να βρει έναν τρόπο να ηρεμήσει ποτέ και ακόμα και τώρα που το ανακαλώ στη μνήμη μου αισθάνομαι αυτό το απερίγραπτο συναίσθημα που ανατριχιάζει ακόμη και την ψυχή σου.
Η απόσταση ήταν κάτι το οποίο το έκανε όλο ίσως ακόμα χειρότερο, γιατί ήξερα ότι δεν μπορούσα να βοηθήσω, δεν μπορούσα να πάρω μια αγκαλιά τους ανθρώπους μου να τους παρηγορήσω. Με τον παππού μου έχω μόνο καλές στιγμές να θυμάμαι και ξέρω καλά πως σε κανέναν άνθρωπο δεν αξίζει τέτοιος θάνατος. Είναι κάτι το οποίο εύχομαι να μην νιώσει ποτέ κανείς, ξέρω όμως πως δυστυχώς πλέον πολλοί άνθρωποι βιώνουν τέτοιες καταστάσεις.
Με τα άτομα από την οικογένειά σας που βρίσκονται αυτή τη στιγμή στην Ουκρανία, μπορείτε και έχετε επικοινωνία; Σε ποια πόλη διαμένουν και τι σας περιγράφουν;
Κατάγομαι από Ντόνετσκ. Αυτή τη στιγμή έχω τον μπαμπάκα μου με τη γυναίκα του, τη γιαγιάκα μου, τον θείο μου, τα ξαδέλφια μου εκεί. Ο μικρός μου ξάδελφος έχει επιστρατευτεί από τον στρατό του Ντόνετσκ και πολεμάει. Είναι ένα παιδί 22 ετών και καθημερινά ζούμε με τον φόβο για τη ζωή του. Η επικοινωνία είναι δύσκολη και είναι κάτι το οποίο δεν ελέγχεται ποτέ πλήρως.
Υπάρχουν μέρες που μπορούμε και μιλάμε ελεύθερα και μετά μπορεί να συμβεί κάτι και να μην έχουμε επικοινωνία για μέρες. Αυτά που μου περιγράφουν είναι τρομακτικές εικόνες και πολλές φορές, συγκεκριμένα ο μπαμπάς μου, δεν θα πει τι γίνεται στην πραγματικότητα, γιατί δεν θέλει να φοβάμαι. Προσπαθεί πάντα να μιλάει για όμορφα, μιλώντας για άσχετα πράγματα.
Είχαμε δει ότι και μέσα από τη συμμετοχή σας στο Survivor είχατε κάνει λόγο για την επικίνδυνη κατάσταση στην Ουκρανία και είχαμε δει και κάποια ξεσπάσματά σας για την πατρίδα σας. Νιώθετε θυμό για όλα όσα έχουν συμβεί και εξακολουθούν να ταλαιπωρούν τους συμπατριώτες σας;
Ναι, πολύ πριν ξεκινήσει ο πόλεμος αυτός που βιώνουμε, σε μια προσωπική συνέντευξη στο Survivor αναφέρθηκα στον φόβο μου για τα όσα μπορεί να συνέβαιναν όσο εγώ ήμουν σε αυτό το παιχνίδι πίσω στη χώρα μου.
Η έλλειψη επικοινωνίας πολλαπλασίασε, μάλιστα, αυτό το συναίσθημα. Αυτό που νιώθω για όλο αυτό που έχει συμβεί δεν είναι θυμός. Είναι πόνος, είναι ένα “γιατί"; Γιατί να συμβεί κάτι τέτοιο, γιατί να χάνονται οι ζωές έτσι, γιατί τα παιδάκια να γεννιούνται κάτω από αυτές της συνθήκες, να βλέπουν και να ζουν την ζωούλα τους μέσα σε όλο αυτό. Γιατί να μην έχουν επιλογή να ζήσουν μια κανονική ζωή; Δεν έπρεπε να έχει γίνει ποτέ όλο αυτό. Μακάρι να μην είχε γίνει ποτέ. Να μην συμβεί ποτέ ξανά σε κανέναν. Να μην το νιώσει κανείς. Να σταματήσει.
Η τελευταία φορά που βρέθηκα στην Ουκρανία ήταν πριν από 1,5 χρόνο. Πήγα να δω την οικογένειά μου, με κίνδυνο μάλιστα για τη ζωή μου. Είχα την μαμά μου με μια πολύ σοβαρή ασθένεια και φοβήθηκα ότι δεν θα την ξαναδώ και έτσι πήρα την απόφαση να πάω εκεί και να σταθώ δίπλα της. Της μετέφερα φάρμακα τα οποία δεν υπάρχουν στην Ουκρανία και στο τέλος κατάφερα να την βγάλω και από την χώρα.
Έχετε σκεφτεί να τους πάρετε κοντά σας στην Ελλάδα, ώστε να είναι ασφαλείς και να ξεφύγουν από αυτήν την κατάσταση;
Το είχα σκεφτεί, για ένα διάστημα μάλιστα η μητέρα μου και ο αδελφός μου ζούσαν στην Ελλάδα. Η βίζα τους όμως έληξε, η προσαρμογή δεν ήταν εφικτή από τον αδελφό μου και οικονομικά ήταν αδύνατο να συνεχίσουν αυτόν τον τρόπο ζωής. Σήμερα η μαμά μου και ο αδελφός μου ζουν στην Ιταλία και είναι καλά.
Προσπαθούμε εδώ και παρά πολλά χρόνια να πείσουμε και την υπόλοιπη οικογένειά μου να φύγει από εκεί, αλλά είναι πολύ δύσκολο. Όταν έχεις όλη σου τη ζωή εκεί, το σπίτι σου, ό,τι έχτιζες τόσα χρόνια, να τα αφήσεις όλα και να φύγεις είναι κάτι το οποίο μπορεί να μη χωράει στο μυαλό. Εγώ δεν τους κρίνω. Καταλαβαίνω, και θα είμαι δίπλα τους ό,τι και αν συμβεί.
Δείτε στην παρακάτω gallery:
Την Ξένια την γνωρίζουμε εδώ και πολλά χρόνια μέσα από την καριέρα της.
Είναι η τραγουδίστρια των REC και πριν από μερικά χρόνια είχε συμμετάσχει και στο Survivor με την ομάδα των Διασήμων.
Η οικογένειά της βρίσκεται στην Ουκρανία και μιλώντας αποκλειστικά στο gossip-tv συγκλονίζει με την εξομολόγησή της και για τα συναισθήματά της.
Καθημερινά ζει με τον φόβο για την οικογένειά της που βρίσκεται εκει.
Από βομβαρδισμό στο σπίτι της, έχει χάσει τη ζωή ο αγαπημένος της παππούς.
Θεωρείτε εφικτό κάποια στιγμή να ομαλοποιηθούν τα πράγματα στην πατρίδα σας;
Εύχομαι με όλη μου την καρδιά να σταματήσει όλο αυτό που συμβαίνει και να κυλήσει η ζωή στους κανονικούς ρυθμούς όπως ήταν παλιά. Και εννοείται πως θεωρώ πως είναι εφικτό να γίνει, όπως και νιώθω και εύχομαι να γίνει πολύ σύντομα. Το μόνο σίγουρο είναι πώς όλοι επιθυμούν την ειρήνη και την ασφάλεια, όχι μόνο για την αποκλιμάκωση της κατάστασης, αλλά και για να μην χαθούν άλλοι άνθρωποι, στο βωμό ενός πολέμου, που πραγματικά δεν έχει τέλος.
Λία Τσουζντάν: "Εδώ και ένα χρόνο ταράζομαι αν κάποιος δικός μου δεν σηκώνει το τηλέφωνο"
Την Λία Τσουζνταν την γνωρίσαμε πριν από λίγα χρόνια μέσα από την συμμετοχή της στο ριάλιτι μοντέλων GNTM, που είχε δηλώσει συμμετοχή, για να αποδείξει ότι μπορεί να φτάσει πολύ ψηλά στο μόντελινγκ και η αλήθεια είναι πώς από εκεί και έπειτα τα κατάφερε και με το παραπάνω. Το νεαρό μοντέλο, με καταγωγή από την Ουκρανία, δεν μπορεί με τίποτα να σβήσει από τη μνήμη της όλες τις ωραίες στιγμές που έχει περάσει στη χώρα της, ενώ δεν μπορεί με τίποτα να πιστέψει πώς όλες εκείνες οι εικόνες ανήκουν πλέον στο μακρινό παρελθόν.
Η Λία, μιλώντας αποκλειστικά στο gossip-tv προχώρησε σε μια εξομολόγηση από καρδιάς σχετικά με τα συναισθήματά της που είναι μακριά από τους δικούς της ανθρώπους αυτές τις δύσκολες ώρες, ενώ κάθε μέρα που ξημερώνει, ξημερώνει για εκείνη ένας ακόμα φόβος ότι κάτι άσχημο μπορεί να συμβεί σε κάποιο αγαπημένο της πρόσωπο. Με ύφος αποκαλυπτικό, η ίδια δηλώνει πώς ο πόλεμος της έχει δώσει ένα πολύ μεγάλο μάθημα: Στη ζωή τίποτα δεν είναι δεδομένο...
Έναν χρόνο συνεχίζει αμείωτος ο πόλεμος στην Ουκρανία και έχουν χάσει τη ζωή τους πολλοί συνάνθρωποί μας. Φαντάζομαι θα είναι δυσκολότερο για εσάς που κατάγεστε από εκεί... Πότε ήρθατε στην Ελλάδα και ποια είναι η πιο γλυκιά ανάμνηση από τα χρόνια που ζήσατε στην Ουκρανία;
Ήρθα στην Ελλάδα στα 18 μου για σπουδές, το 2018. Η Ουκρανία για μένα είναι κάτι παραπάνω από σπίτι, είναι η χώρα που με έχει γεννήσει, η χώρα που με έχει μεγαλώσει και μου έχει μάθει τη ζωή. Αυτό ίσως να κάνει όλο αυτό που βιώνω ακόμα πιο δύσκολο και για πάντα θα κάνει αγαπημένη μου ανάμνηση την τελευταία που είχα από εκεί.
Πόσο δύσκολο για εσάς όχι μόνο να είστε μακριά από την οικογένειά σας, αλλά και να νιώθετε ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να κινδυνεύουν; Επικοινωνείτε μαζί τους και τι σας λένε για όσα βιώνουν;
Ο πόλεμος μου έχει μάθει ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο. Σε ακραίο βαθμό. Πλέον καταλαβαίνω ότι κάθε φορά που μιλάω με κάποιον μπορεί να είναι η τελευταία, όποτε προσπαθώ να επενδύω τον καλύτερό μου εαυτό στις ανθρώπινες σχέσεις. Ακόμα είναι σαν να έχω τύψεις που δεν είμαι εκεί για να σταθώ δίπλα τους…
Πολύ δύσκολο το να γνωρίζεις ότι η βοήθεια και η υποστήριξη που μπορείς να προσφέρεις είναι πολύ περιορισμένη. Εδώ και ένα χρόνο ταράζομαι αν κάποιος δικός μου δεν σηκώνει το τηλέφωνο, η καρδιά μου ραγίζει με όσα ακούω από εκείνους. Αλλά το χειρότερο είναι το να ακούς πως «όλα είναι καλά», αυτό σε ταΐζει με ελπίδα, η οποία, τις περισσότερες φορές, την επόμενη μέρα διαλύεται μόλις διαβάσω τις ειδήσεις.
Δείτε στην παρακάτω gallery:
Τη Λία Τζουσνταν την γνωρίσαμε μέσα από την συμμετοχή της στο ριάλιτι μοντέλων GNTM.
Με καταγωγή από την Ουκρανία, η ίδια μένει πλέον και εργάζεται μόνιμα στην Ελλάδα, ενώ όσο ο καιρός περνάει, ο φόβος για τους δικούς της ανθρώπους μεγαλώνει.
Η οικογένειά της βρίσκεται στην Ουκρανία, καθημερινά κινδυνεύουν.
Το νεαρό μοντέλο εξομολογείται αποκλειστικά στο gossip-tv ότι κάθε φορά που κάποιος δεν σηκώνει το τηλέφωνο, εκείνη ανησυχεί.
Η Λία Τσουζνταν.
Ποια ήταν η τελευταία φορά που επισκεφθήκατε την πατρίδα σας;
Το 2021. Και αυτό που με κάνει να μισήσω τις συνθήκες περισσότερο είναι το γεγονός ότι είχα να πάω Ουκρανία 3 χρόνια, από τότε που μετακόμισα στην Ελλάδα. Οι δικοί μου φοβόντουσαν πολύ να γυρίσω στην Ουκρανία έστω και σαν ιδέα για διακοπές. Σαν να το ένιωθαν ότι θα γίνει κάτι, και πολύ σύντομα. Θυμάμαι πως έχοντας φύγει στα 18 μου, απλά μια μέρα αποφάσισα να κάνω επιτέλους έκπληξη στους γονείς μου, και είμαι τώρα 21 και πετάω Ουκρανία χωρίς να ενημερώσω κανέναν.
Το πόσο είχε αλλάξει η πόλη μου, το Χαρκοβο, μέσα σε αυτό το σχετικά μικρό διάστημα, ήταν τρομερό. Το ερωτεύτηκα ξανά. Με το που πλησίαζε η επιστροφή μου στην Ελλάδα ήθελα να μείνω κι άλλο. Είχα αλλάξει 2 φορές τα εισιτήρια. Σα να ένιωθα κάτι, σαν να ήταν η τελευταία φορά που επισκεπτόμουν το σπίτι μου.
Πιστεύω ότι βρισκόμενη εδώ που είμαι, με τις συνθήκες που έχω, δεν θα μπορούσα να βρω τα κατάλληλα λόγια. Ακόμα τα ψάχνω. Το μόνο σίγουρο είναι ότι έχουμε να μάθουμε πολλά πράγματα από τους ανθρώπους που αυτή τη στιγμή ακόμα ζούνε στην Ουκρανία και δεν τα έχουν παρατήσει. Ότι έχουν κάτι που οι περισσότεροι από εμάς ακόμα ψάχνουν: το θάρρος, την αλληλεγγύη, την ελπίδα.
Το μόνο σίγουρο είναι πώς όλοι επιθυμούν την ειρήνη και την ασφάλεια, όχι μόνο για την αποκλιμάκωση της κατάστασης, αλλά και για να μην χαθούν άλλοι άνθρωποι, στο βωμό ενός πολέμου, που πραγματικά δεν έχει τέλμα.
