Ο Μιχάλης Αεράκης στο gossip-tv: «Στο φινάλε του Σασμού νικητής θα είναι σίγουρα το φως»

Ο καταξιωμένος Έλληνας ηθοποιός μπαίνει στα σπίτια των τηλεθεατών καθημερινά μέσα από την δραματική σειρά του Alpha, Σασμός με τον ρόλο του Παπα-Μιχάλη.

Για 17 χρόνια ήταν καλλιτεχνικός Διευθυντής του Δημοτικού Περιφερειακού Θεάτρου Κρήτης. Γεννήθηκε στα Ανώγια του Ρεθύμνου της Κρήτης και ζει μόνιμα στα Χανιά της Κρήτης.

Όταν ήταν 6 ετών ο πατέρας του έφυγε από την Κρήτη και πήγε μετανάστης στη Γερμανία. Ο παππούς του ήταν παπάς και έχει πάρει το όνομά του. Έφυγε από τη γενέτειρα του, τα Ανώγεια στα 11 του χρόνια και πήρε στο Ηράκλειο ενώ από 12 ετών πωλούσε λαχεία στους δρόμους του Ηρακλείου.

Πήρε την απόφαση να γίνει ηθοποιός σε ηλικία 25 ετών. Είναι παντρεμένος και έχει έναν γιο τον Σπύρο Αεράκη που παντρεύτηκε το 2017 με τη Σοφία Ρεξάκη.

Λίγες ημέρες πριν από το συγκλονιστικό φινάλε της σειράς Σασμός, ο Μιχάλης Αεράκης μιλάει αποκλειστικά στο gossip-tv για την πορεία του, την δραματική σειρά που μας καθήλωσε, το συγκλονιστικό φινάλε και για τον τρίτο κύκλο.

Δεύτερη επιτυχημένη σεζόν στη σειρά Σασμός. Θα ήθελα να μου πείτε δυο λόγια για αυτή την τεράστια επιτυχία και να μου μιλήσετε για το πόσο μεγάλη χαρά σας έχει φέρει αυτό το ταξίδι.

Το ότι έχει πάρει απόφαση το κανάλι να πάει και τρίτη χρονιά επιβεβαιώνει ότι η αγάπη του κόσμου ήταν τόσο μεγάλη. Τόσο θερμή η υποδοχή αυτής της σειράς που αναγκαζόμαστε όλοι μας με την καλή έννοια του όρου να πάμε και για τρίτη χρονιά. Δηλαδή ο ίδιος ο κόσμος, τα νούμερα τηλεθέασης όπως τα λέτε, σε οδηγούν στο να συνεχίσεις, να μην αφήσεις αυτή τη σειρά. Εάν έκανα ένα μίνι απολογισμό των δύο χρόνων, τελειώνουμε γύρω στις 14 Ιουλίου νομίζω, είναι ότι ήταν επίσης μια πολύ επιτυχημένη δεύτερη χρονιά.

Αναδείχθηκαν στον υπέρτατο βαθμό ήθη, έθιμα και παραδόσεις της Κρήτης. Τα καλά και τα κακά. Τα μηνύματα τα οποία θέλαμε να περάσουμε, εκτιμώ ότι πέρασαν απόλυτα. Θα σας πω μόνο ένα παράδειγμα το οποίο προσωπικά εμένα με συγκλόνισε. Ένα μήνυμα που πήρα πριν από δύο μέρες. Έχω λάβει εκατοντάδες μηνύματα από όλα τα μήκη και πλάτη της γης όμως αυτό μένει βαθιά χαραγμένο μέσα μου. Επιθυμώ πραγματικά να σας το διαβάσω όπως ακριβώς μου ήρθε στο Instagram. Είναι μια πονεμένη μάνα, η οποία μου λέει ότι πριν από λίγες ώρες αγκάλιασα για τελευταία φορά το παιδί μου, 35 χρονών. Με έχει ταυτίσει απόλυτα με έναν παπά, έναν άγιο άνθρωπο ας πούμε και με παρακαλεί να προσευχηθώ για τον γιο της.

Εκατό φορές αν ξαναγεννιόμουνα θα σας έλεγα, θα γίνω ηθοποιός γιατί ένα πράγμα κέρδισα μέσα από αυτή τη δουλειά. Έμαθα τον εαυτό μου

Αυτό με άφησε πραγματικά άφωνο, δεν θα πω, επειδή έχει πάρει μεγάλη έκταση επικοινωνιακή αυτό που συνέβη στην πονεμένη μάνα, δεν μπορώ να το αναφέρω καν. Αλλά θέλω να πω με αυτό το παράδειγμα ότι ο κόσμος έχει ταυτιστεί τόσο πολύ με όλους τους ρόλους και ειδικότερα με το ρόλο που υποδύομαι του παπά, ο οποίος παπάς είναι ένας λαϊκός παπάς και ο οποίος θέλει την ομόνοια και την ειρήνη σε αυτό το μικρό χωριό και κατέχει όλα τα μυστικά. Περνάει τον δικό του Γολγοθά αν θέλετε, μέσα σε αυτή την ταραγμένη κοινωνία. Αυτό μας έχει βάλει σε πολύ μεγάλες ευθύνες, αν θέλετε, στο να διατηρήσουμε αυτή την ποιότητα, αυτής της σειράς, και να δούμε τι καλό θα έρθει για τρίτη χρονιά, που ομολογώ ότι δεν ξέρω ούτε εγώ, ούτε κανένας μας, που θα οδηγηθεί την τρίτη χρονιά.

Έχουμε όμως εμπιστοσύνη και στο κανάλι, αλλά και στην παραγωγή, τον κ. Καραγιάννη στο Studio Καπα, ότι το ενδιαφέρον θα συνεχιστεί και την τρίτη χρονιά.

Άρα δεν γνωρίζετε αν θα είναι πάνω κάτω στο ίδιο μήκος κύματος ή υπόθεση; Το τηλεοπτικό ρεπορτάζ λέει... ότι όλα ανατρέπονται, όσα έχουμε δει μέχρι τώρα.

Δεν ξέρω, ειλικρινά δεν γνωρίζει κανένας μας τίποτα, δηλαδή που θα οδηγηθεί η τρίτη χρονιά. Δεν ξέρουμε τίποτα. Ξέρουμε ότι μέχρι τώρα είναι μια σειρά με συνεχόμενες ανατροπές που όμως το ζητούμενο είναι ο τίτλος της σειράς μας, ο Σασμός, συμφιλίωση, δηλαδή η αγάπη, η ομόνοια, να επέλθει μια ειρήνη μέσα στο χωριό. Αλλά από εκεί και μετά δεν ξέρουμε τίποτα το πως θα διαχειριστούν σεναριακά και όχι μόνο την τρίτη περίοδο της σειράς μας.

Είναι μια σειρά που ακροβατεί ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι

Στο τελευταίο επεισόδιο του 2ου κύκλου θα υπάρξουν κι άλλοι θάνατοι; Θα έχουμε ανατροπές;

Ανατροπές ναι, αλλά όχι με την έννοια των σκοτωμών και των θανάτων. Θα έρθουν κάποια αναπάντεχα γεγονότα που θα κρατήσουν σε πολύ υψηλό ενδιαφέρον, έτσι ώστε να υπάρχει μια αναμονή για τη νέα σεζόν, που θα είναι από τον Οκτώβρη, για να δει ο κόσμος τη συνέχεια.

Θα επικρατήσει το φως στο φινάλε;

Κοιτάξτε να δείτε, είναι μια σειρά που ακροβατεί ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι, αν έχετε παρακολουθήσει όλα αυτά τα δύο χρόνια. Αλλά ό,τι νικητής θα είναι σίγουρα το φως, αυτό είναι βέβαιο. Όπου υπάρχει αγάπη, θέληση, κατανόηση, κυρίως η αγάπη, νομίζω ότι στο τέλος έρχεται η δικαίωση, έρχεται το φως. Αλλά για να δει ο άνθρωπος το φως, ακόμα και σε προσωπικό επίπεδο, που ο καθένας κουβαλάει τον δικό του σταυρό, δεδομένο είναι ότι κάποια στιγμή θα το δει γιατί πάντα έρχεται και η ανάσταση και το φως.

Αποφασίσατε να ακολουθήσετε το όνειρό σας σε 25 ετών. Μέχρι τότε σκεφτόσασταν να ακολουθήσετε κάποιον άλλο δρόμο;

Μέσα από συμπτώσεις υπάρχω εγώ. Όχι, όχι. Μέχρι τα 25 μου δεν γνώριζα τίποτα. Είχα κάνει ό,τι δουλειά μπορείς να φανταστείς. Από 12 χρονών ήταν το πρώτο μου επάγγελμα πουλώντας λαχεία στην Κρήτη. Από εκεί και μετά είχα μια αγάπη για τον κινηματογράφο. Αναγκαζόμουν να πουλάω λεμονάδες, πατάτες, τσίπς, μόνο και μόνο για να βλέπω τις ταινίες. Όσο μεγάλωνα πήγαινα σε πιο δύσκολες δουλειές, οικοδομές, μπαρ, ό,τι μπορείς να φανταστείς. Ακόμα και τη δραματική σχολή την έβγαλα δουλεύοντας σε ένα πάρκινγκ που έπιανα δουλειά 11 ώρα το βράδυ μετά τη δραματική σχολή μέχρι το πρωί στις 7. Το θέατρο μπήκε τυχαία στη ζωή μου, τελείως τυχαία. Αλλά όταν για πρώτη φορά άκουσα αυτόν τον άνθρωπο, μετέπειτα αγαπημένος μου φίλος, αδερφός μου θα έλεγα, που χάθηκε πριν από δύο χρόνια ο Γιάννης Καραχησαρίδης, κι άρχισε να μιλάει για θέατρο, εγώ μαγεύτηκα.

Ο Πατέρας μου ήταν βοσκός και το όνειρό του ήταν να με κάνει διάδοχο του.

Εκατό φορές αν ξαναγεννιόμουνα θα σας έλεγα, θα γίνω ηθοποιός γιατί ένα πράγμα κέρδισα μέσα από αυτή τη δουλειά. Έμαθα τον εαυτό μου μέσα από διαδρομές διαμέσου του θεάτρου, ρόλων, προσωπικών ανησυχιών, διαβασμάτων κτλ έμαθα άγνωστες πτυχές του εαυτού μου που αν έκανα μια οποιαδήποτε άλλη δουλειά ενδεχομένως και να μην τις ανακάλυπτα ποτέ. Αυτό ήταν το κέρδος μου. Και βεβαίως προσθέτοντας μετά και την αγάπη του κόσμου σε οτιδήποτε έχω κάνει. Ένας σημαντικό σταθμός της καριέρας μου ήταν όταν ήμουν καλλιτεχνικός διευθυντής στο ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης για 17 χρόνια, ίσως να είμαι και ο μακροβιότερος καλλιτεχνικός διευθυντής μαζί με τον φίλο μου τον Κώστα Τσιάνο στο Θεσσαλικό από 2000 μέχρι το 2017. Το έχω πει κάποιες φορές ότι εισέπραξα περισσότερη αγάπη από αυτή που άξιζα. Και το λέω με εντιμότητα και καθαρότητα, ούτε για να εντυπωσιάσω κανέναν ούτε τίποτα. Εισέπραξα πάρα πάρα πάρα πολλή αγάπη από όλο τον κόσμο που ήρθα σε επαφή όλα αυτά τα χρόνια. Ακόμα και μια κατανόηση απίστευτη από την ίδια μου την οικογένεια. Ξέρετε, δεν είναι εύκολο πράγμα να κάνεις αυτή τη δουλειά. Μια δουλειά με πολύ μεγάλη ανασφάλεια, με πολλά πράγματα. Αν δεν είχα δίπλα μου την οικογένεια μου δεν ξέρω αν θα άντεχα.

Έλεγα στον γιο μου οποιαδήποτε δουλειά επιλέξει να κάνει, θα χαιρόμουν να ακούω ότι ο γιος σου κ. Αεράκη, είναι ο καλύτερος σκουπιδιάρης των Χανίων

Οι γονείς σας ήταν θετικοί στο να ακολουθήσετε το όνειρό σας;

Ο Πατέρας μου ήταν βοσκός και το όνειρό του ήταν να με κάνει διάδοχο του. Τη δεκαετία του 1960 πήρε την απόφαση να πάει στη Γερμανία και για 5-6 χρόνια τον στερήθηκα. Φύγαμε αμέσως μετά για να πάμε στο Ηράκλειο, τέσσερα παιδιά, εγώ μεγαλύτερος. Αναγκάστηκα να μπω και εγώ σε αυτό που λέμε παραγωγή για να βοηθήσω το σπίτι μου, έστω με 20 δραχμές τότε τη μέρα. Να φύγω μετά από εκεί, να έρθουμε Αθήνα. Ήταν μια διαδρομή πολύ ταραγμένη και χαραγμένη βαθιά μέσα στη ψυχή μου. Που όμως κάνοντας... Γιατί αρχίζω να κάνω ταμείο πια, είμαι 68 ετών. Όλη αυτή η διαδρομή ήταν μια προίκα φανταστική και ωφέλιμη για τον εαυτό μου στο να γίνω και μέσα από την πορεία, μέσα από το θέατρο, στο να γίνω, έτσι θέλω να λέω και πιστεύω, καλύτερος άνθρωπος, να διαχειρίζομαι καλύτερα τα συναισθήματά μου και οτιδήποτε είναι αυτό το οποίο με χαρακτηρίζει.

Είμαι ευγνώμων για όλα αυτά που πέρασα και έχω μάθει να είμαι ευγνώμων γενικά στη ζωή μου για ό,τι έχω, το λίγο ή το πολύ.

Ο πατέρας μου δεν ήθελε να ακούσει όταν του είπα ότι θέλω να γίνω ηθοποιός δεν μου μιλούσε ο άνθρωπος τρία χρόνια, διότι οι άνθρωποι τότε πίστευαν, όπως και σήμερα, δεν έχουν αλλάξει πολύ τα πράγματα, ότι οποιοσδήποτε θέλει να ασχοληθεί με την τέχνη αυτό συνδυάζεται και με τις σεξουαλικές του εσωτερικές του διαθέσεις.

Με τον πατέρα μου μέναμε στο ίδιο σπίτι και δεν μιλούσαμε για 3 χρόνια. Είχα όμως την τύχη να κάνω μία σειρά στην ΕΡΤ μετά από τις σπουδές μου και τότε αισθάνθηκε υπερήφανος. Δούλευε στο μαιευτήριο Έλενα και κάποια στιγμή άκουσα τη φωνή του να λέει αύριο να έρθεις από το μαιευτήριο θέλουν να σε γνωρίσουν κάποιοι γιατροί. Πήγα την επόμενη ημέρα και έγινε ολόκληρη διαδήλωση, εκείνος έστριβε το μουστάκι του και έλεγε ο γιος μου.

Εσείς υπήρξατε παρεμβατικός ως πατέρας;

Καθόλου. Καθόλου, καθόλου. Έλεγα απλά στο γιο μου, έχω ένα γιο που είναι 36 χρονών σήμερα, έχει τελειώσει το οικονομικό πανεπιστήμιο, απλά του έλεγα, οποιαδήποτε δουλειά επιλέξει να κάνει, θα χαιρόμουν να ακούω ότι ο γιος σου κ. Αεράκη, είναι ο καλύτερος σκουπιδιάρης των Χανίων. Με ενδιέφερε να ακούω ότι είναι πολύ καλός σε αυτό που κάνει.

Διαβάστε επίσης:

Μιχάλης Αεράκης: Το σπάνιο κοινό φωτογραφικό στιγμιότυπο με την επί 42 χρόνια σύζυγό του!

Μιχάλης Αεράκης: Πήγε στη Γερμανού αλλά βιαζόταν να φύγει μη χάσει την πτήση του!

Μιχάλης Αεράκης: «Κολασμένος άνθρωπος είμαι και εγώ»