Ο Δημήτρης Κόκοτας στο gossip-tv: «Όσο περνάει ο χρόνος προσπαθούμε να συνειδητοποιήσουμε ότι έφυγε»

Ο Σταμάτης Κόκοτας άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 85 ετών στο Ασκληπιείο Βούλας όπου νοσηλευόταν μετά από ραγδαία επιδείνωση της υγείας του.

Ήταν γεννημένος στην Αθήνα στις 23 Μαρτίου του 1937.

Είχε σημαντική δισκογραφική παρουσία κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του 1960 και 1970, οπότε και συνεργάστηκε με ορισμένους από τους σημαντικότερους Έλληνες συνθέτες της εποχής, όπως ο Σταύρος Ξαρχάκος, ο Δήμος Μούτσης, ο Απόστολος Καλδάρας, ο Γιώργος Χατζηνάσιος, ο Γιάννης Σπανός, ο Γιώργος Ζαμπέτας, ο Αντώνης Κατινάρης, ο Χάρης Λυμπερόπουλος, ο Βαγγέλης Πιτσιλαδής, ο Λυκούργος Μαρκέας, ο Ανδρέας Καραγιαννόπουλος κ.ά.

Στο παρελθόν ασχολήθηκε με το μηχανοκίνητο αθλητισμό.

Θα ήθελα να ξεκινήσουμε την κουβέντα μας με τον αείμνηστο πατέρα σας, τον κύριο Σταμάτη Κόκκοτα. Συμπληρώνεται ένας χρόνος από τον θάνατό του και θα ήθελα να μου πείτε πως ήταν αυτός ο χρόνος για εσάς και την οικογένειά σας.

Τι μπορεί να πει κάποιος για τον άνθρωπο του που είναι τόσος... Τόσο μεγάλος και τόσο σπουδαίος. Είναι φρέσκο ακόμη και ας πέρασε ένας ολόκληρος χρόνος. Όσο περνάει ο χρόνος προσπαθούμε να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν είναι εδώ. Είμαστε κάθε μέρα μαζί, αν και κάθε μέρα είναι στη σκέψη μας, και στη δική μου και στην οικογένειά μου. Με λόγια, το μόνο που μπορώ να εκφράσω, σήμερα που μιλάμε, είναι η μεγάλη ευγνωμοσύνη που νιώθω απέναντι στον πατέρα μου. Ένα τεράστιο "ευχαριστώ" και στον πατέρα μου και στη μάνα μου, στους γονείς μου. Αυτά συλλογιέμαι παρόλο που έχει περάσει ένας χρόνος.

Ποια στιγμή που είχατε μέσα στην καθημερινότητα με τον πατέρα σας, σας λείπει περισσότερο;

Το... "Έλα που είσαι, έλα να φας. Έλα να φας και φεύγεις"! Αυτό που κάνουμε σε όλες τις οικογένειες, αυτό που λέμε και στα παιδιά μας. Εμένα αυτό μου λείπει περισσότερο από όλα. "Έλα, τι κάνεις, καλημέρα, καληνύχτα και να κάτσουμε να φάμε όλοι μαζί το μεσημέρι. Γιατί εκείνη την ώρα στο τραπέζι συζητούσαμε για διάφορα θέματα. Εκεί συζητούσαμε τα πάντα, προβληματισμοί, συμβουλές. Όλα αυτά τα θυμάμαι και ήταν μοναδικές στιγμές.

Η πιο σημαντική συμβουλή που σας έχει δώσει;

Είναι πολλές οι συμβουλές που έχω από τον πατέρα μου. Έχω κρατήσει στο μυαλό μου και δεν ξεχνάω το μότο του που έλεγε "σεμνά και ταπεινά". Μου είχε δώσει αμέτρητες συμβουλές, όπως κάνουν όλοι οι γονείς στα παιδιά τους.

Με την κόρη σας συζητάτε για τον εκείνον;

Με την κόρη μου πάντα συζητάμε για τον παππού και της αναφέρω πώς έβλεπε εκείνος διάφορα θέματα, δηλαδή όσον αφορά ξένες γλώσσες, γιατί μιλούσε ξένες γλώσσες. Ο πατέρας μου της μίλαγε πολλές ώρες και στα αγγλικά και στα γαλλικά.

Εσείς γιατί θελήσατε να πάρετε μια απόσταση από τα πράγματα όσον αφορά το επαγγελματικό κομμάτι;

Απλώς κάνω και άλλες δουλειές που απορρόφησαν αρκετό από τον χρόνο μου. Αναφέρομαι στο κομμάτι της εστίασης και πολλές φορές αυτό μου έπαιρνε περισσότερο χρόνο. Βέβαια εκτός από αυτό, στη δουλειά μας έχουμε και κάποια σκαμπανεβάσματα, δηλαδή κάποια δουλειά θα είναι επιτυχημένη άλλη θα είναι λιγότερο. Πάντα συμβαίνει αυτό, ένας καλλιτέχνης να είναι μπροστά στα φώτα, να ξεμακραίνει λίγο και να επανέρχεται.

Από τα τραγούδια του πατέρα σας ποιο είναι αυτό που ξεχωρίζετε;

Είναι πολλά τα κομμάτια του πατέρα μου που τα αγαπώ. Λατρεύω και κάποια που δεν ακούγονται συχνά και μου αρέσουν μόνο και μόνο που είναι η φωνή του πατέρα μου. Σίγουρα το «Πες Πως Μ' Αντάμωσες» είναι ένα από τα αγαπημένα μου.

Ακούστε το «Πες Πως Μ' Αντάμωσες»!

Θυμάστε τα τελευταία του λόγια;

Ο πατέρας μου δεν ήθελε να φύγει. Θυμάμαι τις πρώτες μέρες που ήταν στο νοσοκομείο. Του είπα "πατέρα με κάλεσαν για μία συναυλία εκτός Ελλάδος" και χάρηκε τόσο πολύ. Μου είπε, "και βέβαια θα πας". Του είπα πως "δεν υπάρχει περίπτωση να φύγω" και μου είπε πως πρέπει να πάω. Έλεγε "εγώ θα είμαι εδώ και θα σε περιμένω". Είχε πάντοτε όρεξη για όλα αυτά και κυρίως για τη δουλειά. Εμείς πιστεύαμε πως πως θα τελειώσει η εβδομάδα και θα φύγουμε όλοι μαζί από το νοσοκομείο.

Ήταν θετικός στο να ακολουθήσετε το τραγούδι;

Ήταν και του άρεσε στο ξεκίνημα μου που κάναμε μάθημα, κάναμε πρόβες μαζί, τραγουδούσαμε μαζί. Θυμάμαι του άρεσε όταν άρχισα να κάνω πρώτες, δεύτερες φωνές.

Εσείς τις πήρατε από εκείνον το οποίο εφαρμόσατε στο μεγάλωμα του παιδιού σας;

Αυτό που έκανε ο πατέρας μου πάντοτε ήταν να μας μιλάει πολύ. Ήταν και αυστηρός και φώναζε πολλές φορές αλλά τις περισσότερες από όλες τις φορές ήταν ένας άνθρωπος που συζητούσε. Έτσι κι εγώ αυτό που κάνω είναι να κουβεντιάζω πάρα πολύ με το παιδί μου.