Η Μαρία Ιωαννίδου μιλάει στο gossip-tv και στέλνει το δικό της μήνυμα

Η Εθνική μας χορεύτρια έδωσε τη δική της μεγάλη «μάχη» και κατάφερε να βγει νικήτρια. Όπως παραδέχεται, με αφοπλιστική ειλικρίνεια, πέρασε δύσκολα, όμως στάθηκε όρθια για να μπορέσει να χορέψει ξανά και όπως τονίζει, έβγαλε τη... γλώσσα στον καρκίνο.

«Ο καρκίνος πέθανε, εγώ ζω, ζήτω η ζωή. Πήρα μία μακό μπλούζα, το έγραψα πάνω και τη φορούσα μέρα νύχτα», λέει η αγαπημένη ηθοποιός

Έπαιξε στον κινηματογράφο δίπλα στα μεγαλύτερα ονόματα της εποχής και σίγουρα υπήρξε μία από τις ομορφότερες ηθοποιούς της γενιάς της. Σήμερα παραμένει εντυπωσιακή και κομψή, παρόλο που υποστηρίζει πως έχει κακή σχέση με το χρόνο. Μία από τις τηλεοπτικές της εμφανίσεις που μας εξέπληξε ευχάριστα και ανυπομονούσαμε να δούμε ήταν στην κωμική σειρά του ΑΝΤ1 «Μην ψαρώνεις» όπου υποδύθηκε μια σούπερ γιαγιά, στο πλευρό της Μαρίας Λεκκάκη και του Θοδωρή Αθερίδη.

Η Μαρία Ιωαννίδου μιλάει σήμερα, 25 Οκτωβρίου, που έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια ημέρα πρόληψης κατά του Καρκίνου του μαστού στο gossip-tv για τη δική της μάχη και στέλνει το μήνυμά της, δίνοντας ελπίδα και κουράγιο σε όλες τις γυναίκες που δίνουν τη δική τους μάχη με τη νόσο.

Παγκόσμια ημέρα για τον καρκίνο του Μαστού. Θα ήθελα να μου πείτε ποιες είναι οι σκέψεις σας όταν έρχεται αυτή η μέρα.

Καμία σκέψη, ούτε τότε, ούτε τώρα. Έτσι, με αυτή τη δύναμη, γιατί το θεωρώ δύναμη, να ξεπερνάς το γεγονός ότι πέρασες έναν αρκετά σοβαρό καρκίνο. Μου είχε πει ο γιατρός να κάνουμε μαστεκτομή και του είπα να κάνεις εσύ μαστεκτομή. Τόσο πολύ, ας πούμε, έγινα και αναιδής, διότι δεν ήθελα να το πάρω σοβαρά. Έχουν περάσει δέκα χρόνια, δεν το σκέφτομαι, δεν ενοχλήθηκα ξανά, κάνω τις εξετάσεις μου, μια χαρά. Βέβαια ήταν δύσκολο. Είχε πει στον σύντροφό μου, ο γιατρός, ότι κινδύνευε ακόμα και η ζωή μου.

Τι θυμάστε από τη στιγμή που έγινε η διάγνωση;

Ήταν φοβερή στιγμή. Εγώ πήγα για μια εξέταση που κάνουν οι γυναίκες για το μαστό. Πήγα, λοιπόν, για εξέταση μαστού, μια απλή εξέταση μαστού. Μάλιστα, προηγουμένως, χωρίς να φοβηθώ τίποτα, ήμουνα στη θάλασσα και έπιασα με το χέρι μου ασυναίσθητα ένα γρομπαλάκι πάνω στο στήθος. Ούτε πήγαινε το μυαλό μου ότι μπορεί να είναι κάτι. Λέω, αφού πάω να κάνω την εξέταση, να το δει κιόλας. Πάω λοιπόν να το δει. Περίμενα το αποτέλεσμα γεμάτη χαρά να φύγω και ξαφνικά ακούω μια κραυγή από τον γιατρό. "Αααα, τι κάνατεεεε!". Είχα παραλείψει να κάνω την εξέταση του μαστού και είχα όγκο στο στήθος. Μου πρότεινε έναν ειδικό γιατρό, χειρουργό ειδικό για τον καρκίνο του μαστού. Μου είπε, δεν θα το ξεχάσω αυτό, -εκεί το πήρα λίγο σοβαρά- ότι ''δεν θα ήθελα να γνωρίσω τη Μαρία Ιωαννίδου σε τέτοιες συνθήκες''. «Είναι αρκετά σοβαρός ο καρκίνος σου, ίσως χρειάζεται να κάνεις αυτό που είπαμε και παραπάνω» και του είπα ''να κάνεις εσύ''. Είμαι νέα γυναίκα ακόμα, είμαι ηθοποιός, δεν κάνω. Πρέπει να βρεις κάτι. Βασικά, πολύ γενναία αντιμετώπισα τους πόνους, γιατί είχα τρομερούς πόνους, όταν όμως με βάλανε στο χειρουργείο, ήμουν πολύ γενναία. Αποχαιρέτησα όλους τους φίλους με χαρά, χαμογελαστά, οι άλλοι τρομαγμένοι, φοβισμένοι, ο σύντροφός μου, όλοι. Το έκανα και όντως, δεν βρήκε, καθάρισε το μαστό μου, και από εκείνη τη στιγμή άρχισε το πρόβλημα. Εγώ, για να καταλάβετε, μετά από μία εβδομάδα, χόρεψα. Είχα τις εξετάσεις παράστασης της σχολής χορού και χόρεψα κανονικά, παρά την απαγόρευση.

Υπήρξαν και στιγμές που λυγίσατε;

Μια στιγμή μονάχα. Τρόμαξα πολύ όταν με έπιασαν τρομεροί πόνοι και εμετοί. Τελικά ήταν λάθος του γιατρού γιατί μου είχε δώσει μεγαλύτερη δόση φαρμάκου από αυτή που έπρεπε. Ήταν άγριο, εκεί φοβήθηκα και λύγισα αλλά γενικά το αντιμετώπισα με δύναμη.

Όταν ο άνθρωπος γενικά έρχεται αντιμέτωπος με μια τέτοια κατάσταση, κάνει και ένα ξεκαθάρισμα όσον αφορά τους ανθρώπους που είναι δίπλα του;

Είναι τρελό αλλά εγώ από φιλαρέσκεια, δεν ήθελα να δω κανέναν. Δεν ήθελα παρέα. Δεν δέχτηκα κανέναν. Μόνο ο σύντροφός μου ήταν δίπλα μου. Και βέβαια ήμουν ταλαιπωρημένη, ήμουν κάπως χάλια. Εγώ όμως δεν το έβαλα κάτω και σκεφτόμουν το πότε θα πάω να χορέψω. Αυτό ήταν το θέμα μου.

Το μήνυμα που θέλετε να στείλετε μία τέτοια σαν τη σημερινή, έχοντας βγει νικήτρια από μία τόσο μεγάλη μάχη;

Ο καρκίνος πέθανε, εγώ ζω, ζήτω η ζωή. Πήρα μία μακό μπλούζα, το έγραψα πάνω και τη φορούσα μέρα νύχτα. Έβγαλα γλώσσα στον καρκίνο και τον κέρδισα. Δεν είναι να σε πάρει από κάτω, θέλει δύναμη και καλή ψυχολογία, γιατί είναι ψυχοσωματική ασθένεια. Είχαν πει στους δικούς μου ότι το κοριτσάκι μπορεί και να πεθάνει. Έβγαλα τη γλώσσα στον καρκίνο. Θέλει δύναμη, ψυχολογική. Να μην το σκέφτεσαι, να μην του δίνεις σημασία και να κάνεις σχέδια για το μέλλον. Εγώ χόρεψα και ακόμα δεν είχα γίνει τελείως καλά.