O Σταμάτης Μαλέλης
O Σταμάτης Μαλέλης στο gossip-tv: «Η τηλεόραση θα είναι πάντα η βασίλισσα των Μέσων»
Το success story του Σταμάτη Μαλέλη θα το ζήλευε κάθε νέος που ξεκινάει την καριέρα του στη δημοσιογραφία.
Γιατί είναι αυτό που λέμε αυτοδημιούργητος με όλη τη σημασία της λέξης αφού αν και σπούδασε Οικονομικά, το «μεράκι» του υπήρξε πάντα η δημοσιογραφία. Όταν δε, ήρθε σε επαφή με τον μαγικό κόσμο της τηλεόρασης, απλώς επρόκειτο για κεραυνοβόλο έρωτα! Και γι’ αυτό ο σημερινός Γενικός Διευθυντής Ειδήσεων και Ενημέρωσης του MEGA είναι ο πλέον κατάλληλος για να μιλήσει για την τηλεόραση του χθες, του σήμερα αλλά και του αύριο μιας και ένα από τα χαρίσματά του είναι ότι οραματίζεται πράγματα που είναι πάντα σίγουρο πως θα στεφθούν με επιτυχία.
Ως άλλος Μίδας που με το άγγιγμά του ό,τι και αν πιάνει, γίνεται χρυσός, ο Σταμάτης Μαλέλης έφερε πολλές καινοτομίες στην ελληνική τηλεόραση καθιερώνοντας τη δεκαετία του ’90 τα τηλεοπτικά «παράθυρα», κάνοντας πιο ελκυστικά τα βίντεο που «έπεφταν» στα δελτία ειδήσεων με τίτλους, φυσικούς ήχους και μουσική και οδήγησε τους μεγαλύτερους τηλεοπτικούς σταθμούς στην κορυφή της τηλεθέασης.
Είναι λοιπόν και ο πλέον κατάλληλος για να μιλήσει με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Τηλεόρασης για όλα αυτά που θα έπρεπε να περιμένουμε από τη μικρή οθόνη στη χώρα μας. Ο ίδιος απαντάει και στο καίριο ερώτημα αν τελικά έχουμε ως τηλεθεατές την τηλεόραση που μας αξίζει…
Η τηλεόραση είναι πιο στεροτυπική σε σχέση με το παρελθόν;
Νομίζω ότι η τηλεόραση έχει έναν δυναμισμό, μιλάει μία διαφορετική γλώσσα και αφουγκράζεται όλες τις κοινωνικές και τεχνολογικές εξελίξεις. Βλέπουμε σιγά σιγά μία καινούργια τηλεόραση να γίνεται, η οποία ψάχνει να βρει το καινούργιο. Γι’ αυτό μάλιστα και στις σειρές και σε εκπομπές, είμαστε σε μία φάση που η τηλεόραση ψάχνει να βρει το καινούργιο και ουσιαστικά και στις νέες τεχνολογίες με το digital.
«Βλέπουμε σιγά σιγά μία καινούργια τηλεόραση, ψάχνει να βρει το καινούργιο στις νέες τεχνολογίες»
O Σταμάτης Μαλέλης
Η επιστροφή εκπομπών του παρελθόντος σημαίνει έλλειψη ιδεών ή φόβος αποτυχίας; Υπάρχει εντέλει παρθενογένεση στην τηλεόραση;
Ναι, υπάρχει και οφείλουμε να βγάζουμε και καινούργια πράγματα. Αλλά και να ξαναπαίζουμε παλιά και να παίρνουμε σε κάποια παλιά ναι, νομίζω ότι πρέπει να γίνει. Είναι ο καιρός που η τηλεόραση πρέπει να γεννήσει το νέο. Νομίζω τα παιχνίδια ότι έχουν κάνει ένα κύκλο, έχει κλείσει αυτός ο κύκλος και τώρα τα ξαναβγάζουμε, χρειάζονται νέες ιδέες. Δεν είμαι υπέρ της εμφάνισης των παλιών παιχνιδιών τα οποία ξαναφτιάχνουμε και ξαναπαίζουν, χρειάζονται καινούργια. Καινούργια προϊόντα. Εγώ δεν ήμουν ποτέ υπέρ των παιχνιδιών έτσι και αλλιώς. Ήμουν κατά των ριάλιτι, όχι των τηλεπαιχνιδιών. Τα τηλεπαιχνίδια μία χαρά.
«Ενδιαφέρει πολύ τον τηλεθεατή, τον ακροατή, να μάθει λεπτομέρειες για το πώς έγινε μια τραγωδία»
Η κακή είδηση «πουλάει» περισσότερο από την καλή γιατί παρακολουθούμε ότι «παίζονται» ως επί το πλείστον κακές ειδήσεις.
Πολλές φορές η είδηση συνδυάζεται με κάτι αρνητικό, κάτι που σημαίνει πως είναι δυσάρεστο κλπ. Αλλά εγώ είμαι και της άποψης ότι και ένα πολύ καλό και ευχάριστο γεγονός μπορεί εξίσου να πουλήσει. Αν αύριο λήξει ο πόλεμος, για παράδειγμα, στην Παλαιστίνη, θα είναι μια μεγάλη είδηση. Ή να γίνει κάτι πολύ θετικό και σημαντικό στη ζωή ενός ανθρώπου, για παράδειγμα να πάρει κάποιος ένα Νόμπελ, να βραβευτεί. Υπάρχουν πάρα πολλές μεγάλες θετικές ειδήσεις, θα έλεγα. Αλλά τώρα τι να κάνουμε. Υπάρχουν τραγωδίες.
Είναι μια τραγωδία. Υπάρχουν αποτυχίες από όλες τις πλευρές. Ενδιαφέρει πολύ τον τηλεθεατή, τον ακροατή, να μάθει λεπτομέρειες για το πώς έγινε αυτή η τραγωδία. Για παράδειγμα, σήμερα που μιλάμε, έχουμε έναν σεισμό. Έχουμε πάει να τον βρούμε από όλες τις πηγές, να επιζητήσουμε τον σεισμολόγο. Αυτή η είδηση κατατάσσεται πρώτη, αλλά μπορεί να βγει και μία δεύτερη σεισμολόγος οπότε έχει και το θετικό στοιχείο μέσα.
«Είμαι της άποψης ότι και ένα πολύ καλό και ευχάριστο γεγονός μπορεί εξίσου να πουλήσει. Αν αύριο λήξει ο πόλεμος, για παράδειγμα, στην Παλαιστίνη, θα είναι μια μεγάλη είδηση»
Επειδή είσαστε ο άνθρωπος που φέρατε τα «παράθυρα» στην ενημέρωση, και αυτό καθιερώθηκε, πώς βλέπετε την τηλεόραση, μάλλον την ενημέρωση; Υπάρχει κάτι που θα μπορούσε να γίνει καινοτόμο στο άμεσο μέλλον, που θα το δούμε και θα συνεχίσουμε για πολλά-πολλά χρόνια να το πάρουμε σαν συνήθεια, γιατί τα παράθυρα συνεχίζουν να υπάρχουν.
Ναι, συνεχίζουν να υπάρχουν και έχουμε δει πλέον και τα live και τα virtual. Η AΙ, η εικονική πραγματικότητα, έχουν μπει και τα βλέπετε και στις εκπομπές και στις ειδήσεις. Παίζουν πάρα πολύ με το προσθετικό reality, το οποίο γίνεται και στο στούντιο. Έχουμε αξιοποιήσει πιο πολύ τα green. Δηλαδή, νομίζω ότι αυτή η περίοδος της τηλεόρασης συνδυάζει τον ηλεκτρονικό «τοίχο», το «barco» που λέγαμε και τα παράθυρα, είναι ένα βήμα μπροστά. Δηλαδή, αν δει κάποιος τις εκπομπές σήμερα και τις ειδήσεις, σε σχέση με παλιά, βγαίνουν τελείως διαφορετικά. Άλλο ένας παρουσιαστής που καθόταν σε ένα τραπέζι και βλέπαμε παράθυρα, και άλλο ένας παρουσιαστής όρθιος, που μέσα στην εικονική πραγματικότητα μπορεί να παρουσιάσει ένα δελτίο ειδήσεων. Δηλαδή, έχουμε κάνει ένα βήμα μπροστά. Το επόμενο βήμα, νομίζω, θα είναι πιο πολύ το interactive, δηλαδή η επικοινωνία με τον τηλεθεατή, η οποία θα γίνεται πιθανόν και μέσω των social media και θα το δούμε, θα το παντρέψουμε. Θέλω όσο μπορώ και όσο αντέχω να προσπαθώ να δω το αύριο. Δηλαδή, να προσπαθώ να συνεισφέρω και εγώ στο αύριο. Δηλαδή, πάντοτε μου αρέσει να τελειώνω, να κλείνω έναν κύκλο και να ξεκινάω έναν καινούριο.
Σας τρομάζει το ΑΙ (Τεχνητή Νοημοσύνη);
Όχι, δεν με τρομάζει, γιατί είμαι υπέρ της εξέλιξης. Θέλω να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε την εξέλιξη στα ίσια, να καρπωθούνε τα θετικά, να μετριάσουμε τα αρνητικά. Κοιτάξτε, δεν είμαστε πια με τον αραμπά, κυκλοφορούμε με το αυτοκίνητο. Και θυμάμαι, όταν ήμουν μικρός, όταν στη Μυτιλήνη απαγόρευσαν τις πλατφόρμες αραμπάδες που είχε ο παππούς μου, και τους είπαν υποχρεωτικά να πάρετε φορτηγό ή κάτι άλλο τότε, είχαν δει και οι παππούδες μας ότι η ζωή προχωράει, εξελίσσεται. Και η τεχνητή νοημοσύνη είναι το επόμενο βήμα και πρέπει να μπει στη ζωή μας, να το καταλάβουμε όλοι. Και στην τηλεόραση, και στη ζωή μας, και στην κοινωνία, παντού. Όχι, δεν το φοβάμαι.
Γιατί έχουμε έλλειψη πολιτικών εκπομπών από την τηλεόραση σε σχέση με το παρελθόν;
Θα το πω ευθέως, οι πολιτικές εκπομπές δεν ενδιαφέρουν, τον τηλεθεατή, τον πολίτη. Ή τον ενδιαφέρουν λίγο. Καλώς ή κακώς, δεν υπάρχει τίποτα ενδιαφέρον. Είναι γιατί ο κόσμος δεν τον ενδιαφέρει. Και όπως σήμερα νομίζω, ότι η πολιτική έχει μείνει λίγο πίσω. Δεν μπορεί να εξελιχθεί όπως έπρεπε να εξελιχθεί. Έχει μείνει πίσω. Κι αυτό το πίσω δεν ενδιαφέρει. Για φανταστείτε τώρα ένα νέο, 20 ετών, με τη γλώσσα που μιλάει, με τα ενδιαφέροντά του, με το κινητό τηλέφωνο στο χέρι, με τα social, με το tik tok και τα λοιπά, να ασχοληθεί και να ακούει τη ξύλινη γλώσσα των πολιτικών. Υπήρξαν ένας δύο πολιτικοί, δεν θέλω να πω ποιοι, που έκαναν ένα βήμα μπροστά, ξέφυγαν, κάτι έδειξαν. Νομίζω ότι πρέπει να υπάρξουν αλλαγές. Κανένας πολιτικός δεν «πουλάει», δεν ενδιαφέρει ιδιαίτερα τη νέα γενιά. Ό,τι πολιτική εκπομπή και να κάνουμε, δεν θα τη δει ο πολίτης. Τι, να τη δούμε μόνοι μας;
«Για φανταστείτε τώρα ένα νέο, 20 ετών, με τη γλώσσα που μιλάει, με τα ενδιαφέροντά του, με το κινητό τηλέφωνο στο χέρι, με τα social, με το tik tok και τα λοιπά, να ασχοληθεί και να ακούει τη ξύλινη γλώσσα των πολιτικών»
Κοιτώντας μπροστά
Πώς θα θέλατε να είναι η τηλεόραση του μέλλοντος;
Θέλω να καλύπτονται όλες οι ανάγκες, όλα. Μην ξεχνάμε ένα βασικό πράγμα, που είναι η τηλεόραση και γι' αυτό θα είναι πάντοτε βασίλισσα των Μέσων, ο βασιλιάς των Μέσων. Είναι ότι είναι συντροφιά, η τηλεόραση είναι ανοιχτή μέσα στο σπίτι και εσύ μπορεί να κάνεις δουλειές, να ασχοληθείς με άλλα πράγματα.
Αυτό δεν πρόκειται ποτέ να χάσει. Λέγαμε ότι η τηλεόραση θα μικρύνει την επιρροή της και θα μεγαλώσει η αντίστοιχη του digital. Αυξήθηκε το digital, αυξάνονται καθημερινά αλλά δεν μειώνεται η τηλεόραση. Γίνεται παράλληλα. Άρα, λοιπόν, αυτό το παράλληλα σκέφτομαι εγώ. Πώς παντρεύουμε τελικά την τηλεόραση με το digital; Νομίζω ότι αυτό είναι και το μέλλον.
Πιστεύετε ότι το ελληνικό τηλεοπτικό κοινό έχει την τηλεόραση που του αξίζει;
Νομίζω ότι όλοι πρέπει να προσπαθήσουμε ακόμα περισσότερο για να δώσουμε στο κοινό την τηλεόραση που του αξίζει. Αλλά τώρα πρέπει να δούμε και τι είναι το τηλεοπτικό κοινό. Δηλαδή, πολλές φορές λέμε η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα; Πώς επηρεάζει η τηλεόραση το κοινό και πώς το κοινό επηρεάζει την τηλεόραση. Υπάρχει κοινό στην τηλεόραση που βλέπει σκουπίδια και αναρωτιέσαι: «Γιατί βλέπει σκουπίδια ρε παιδιά;»... Και βλέπεις ποιοτικά προγράμματα τα οποία δεν τα βλέπουν οι τηλεθεατές. Είναι μία σχέση και του τηλεθεατή και της τηλεόρασης. Θέλω να πω ότι χρειάζεται να ανεβαίνουν παράλληλα και το επίπεδο, δηλαδή χρειάζεται και παιδεία περισσότερο και καλύτερη τηλεόραση και τα δύο.