Συγκλονίζει η Μάντα Παπαδάκου: «Έφευγα και ξαναγυρνούσα στον κακοποιητή μου»
Η Παγκόσμια Ημέρα για την εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών όπως έχει ανακηρυχθεί η 25η Νοεμβρίου κάθε χρόνο, ήταν μία πολύ καλή αφορμή για να μιλήσουμε με τη Μάντα Τσαγκιά Παπαδάκου, μία γυναίκα που έχει αφιερώσει τη ζωή της για να υπερασπιστεί θύματα γένους θηλυκού, όπως υπήρξε και εκείνη κατά το παρελθόν.
Η Μάντα Τσαγκιά Παπαδάκου, πρόεδρος της W.I.N. Hellas, μίας από τις πιο ενεργές και αποτελεσματικές ΜΚΟ της χώρας μας στην εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών, εδώ και 17 χρόνια προσπαθεί καθημερινά για την πρόληψη και αντιμετώπιση ενός τόσο σοβαρού κοινωνικού προβλήματος.
Μέσω του δικτύου των επιστημονικών συνεργατών της (ψυχολόγων, συμβούλων ψυχικής υγείας, δικηγόρων κ.α.), η W.I.N. HELLAS προσφέρει ψυχο – κοινωνική στήριξη στις γυναίκες που υφίστανται οποιασδήποτε μορφής κακοποίηση, στο οικογενειακό, κοινωνικό και επαγγελματικό τους περιβάλλον.
Ως γυναίκα που έζησε τη φρίκη της κακοποίησης στο πολύ στενό κοινωνικό της περιβάλλον, η Μάντα Τσαγκιά Παπαδάκου μιλάει στο gossip-tv τόσο για την προσωπική της εμπειρία, όσο και για τον τρόπο που κατάφερε να βγει από αυτή την κακοποιητική σχέση. Επίσης, η πρόεδρος της W.I.N. HELLAS κάνει λόγο για μία ουλή που έχει χαρακτεί μέσα της την οποία όμως έχει καταφέρει με το πέρασμα του χρόνου να την κάνει δύναμή της!
Ως πρόεδρος της W.I.N. Hellas, της μη κυβερνητικής οργάνωσης που δραστηριοποιείται στον τομέα της πρόληψης και αντιμετώπισης της βίας κατά των γυναικών και την προώθηση της ισότητας των φύλων θα ήθελα αρχικά να μου πείτε τι πρεσβεύει η σημερινή ημέρα (25/11)...
Η 25η Νοεμβρίου είναι μια μέρα ορόσημο που έχει ανακηρυχθεί από τον ΟΗΕ ως Διεθνής Ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των Γυναικών για να υπογραμμίσει τη σπουδαιότητα του προβλήματος της έμφυλης βίας και να την αναδείξει ως ένα φαινόμενο με παγκόσμιες διαστάσεις. Συμβολίζει τον καθημερινό, αέναο αγώνα κατά της βίας εναντίον των γυναικών, κατά των έμφυλων ανισοτήτων και υπέρ της προάσπισης των δικαιωμάτων των γυναικών.
Περιγράψτε μας ένα περιστατικό που δυσκολευτήκατε να διαχειριστείτε ως άνθρωπος αρχικά κι έπειτα ως γυναίκα;
Κανένα περιστατικό δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμο, γιατί κινδυνεύει μια ανθρώπινη ζωή και πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί. Ωστόσο, υπάρχει κάποιο που εξακολουθεί να είναι στο μυαλό μου και ας έχουν περάσει αρκετά χρόνια. Στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής υπήρχε μια πανικόβλητη γυναίκα που είχε κλειστεί στο μπάνιο του σπιτιού της με τα δύο ανήλικα παιδιά της για να προστατευτεί από τον βίαιο σύζυγό της. Εμείς προσπαθούσαμε να την ηρεμήσουμε για να μας πει πού βρίσκεται, ώστε να καλέσουμε την αστυνομία. Κάθε δευτερόλεπτο που περνούσε μου φαινόταν αιώνας. Δεν μπορώ να ξεχάσω τις φωνές και τα κλάματα της ίδιας και των μικρών παιδιών. Με αγωνία προσπαθούσα να ενημερωθώ τις επόμενες ημέρες από τις αρχές για να βεβαιωθώ ότι ήταν πλέον ασφαλείς.
Έχετε υπάρξει στο παρελθόν θύμα κακοποίησης κι έχετε μιλήσει δημόσια για αυτό. Χρειάστηκε να μεταφέρετε την εμπειρία σας προκειμένου να δώσετε συμβουλή ή να απαλύνετε ανοιχτές πληγές;
Στην αρχή δυσκολευόμουν να μοιραστώ την ιστορία μου δημόσια. Φοβόμουν τον επανατραυματισμό, την έκθεση και την κριτική. Η επιθυμία μου όμως να βοηθήσω και άλλες γυναίκες που είχαν το ίδιο βίωμα με παρακίνησε, ώστε να κάνω το βήμα. Έκτοτε, με έχουν προσεγγίσει πολλές γυναίκες για να μου ζητήσουν βοήθεια, αλλά και να μου πούνε ότι αντλούν δύναμη και θάρρος από τα λόγια μου. Όταν μίλησα στο TEDx του Πανεπιστημίου του Πειραιά, εξακολουθούσε να μου είναι δύσκολο. Η ανταπόκριση, όμως, ήταν πέραν του αναμενόμενου. Γυναίκες από όλον τον κόσμο που παρακολούθησαν την ομιλία μου στα αγγλικά στο youtube, επικοινώνησαν μαζί μου για να ζητήσουν τη συμβουλή μου.
Στην αρχή δυσκολευόμουν να μοιραστώ την ιστορία μου δημόσια. Φοβόμουν τον επανατραυματισμό, την έκθεση και την κριτική.
Πώς βρήκατε τη δύναμη να ξεφύγετε από μία τέτοια σχέση;
Όπως πολλές γυναίκες-θύματα βίας, έτσι και εγώ έκανα πολλά πισωγυρίσματα. Έφευγα και ξαναγυρνούσα στον κακοποιητή μου. Κάποια στιγμή που έφυγα και δεν με κυνήγησε, αποφάσισα να μιλήσω για αυτό που μου συνέβαινε στην οικογένειά μου και στους κοντινούς μου φίλους. Αυτοί αποτέλεσαν και το υποστηρικτικό δίκτυο, απ’ όπου άντλησα δύναμη για να «σπάσω» τη συναισθηματική μου εξάρτηση από τον βίαιο σύντροφό μου. Η θέλησή μου για ζωή, για μια ευτυχισμένη ζωή, όπου θα μπορούσα να αγγίξω τα όνειρά μου, με βοήθησε στο να βάλω ένα οριστικό τέλος στη σχέση αυτή.
Κλείνει ποτέ η πληγή της κακοποίησης;
Είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε πέρα από το σωματικό και το ψυχικό τραύμα και να αναζητήσουμε βοήθεια για τη θεραπεία του. Με την ψυχο-θεραπεία και την αυτοφροντίδα, με βοηθό και τον χρόνο, απαλύνει ο πόνος και ξεθωριάζει η μνήμη. Υπάρχει βέβαια μια ουλή και η ύπαρξή της έχει τη σημασία της. Είναι εκεί για να μας θυμίσει ότι επιβιώσαμε, ξεπεράσαμε την κακοποίηση αλλά ταυτόχρονα υπάρχει και ως προειδοποιητικό σημάδι που μας προστατεύει από το ίδιο μοτίβο. Η ουλή μου είναι πλέον η δύναμή μου.
Τι πιστεύετε ότι πρέπει να αλλάξει συνολικά στην κοινωνία ώστε να ελαχιστοποιηθούν τα περιστατικά βίας;
Χρειάζεται να υιοθετήσουμε μέτρα, όπως για παράδειγμα βελτίωση των διατάξεων της ισχύουσας νομοθεσίας, άμεση εκδίκαση των υποθέσεων, βελτίωση των υπαρχουσών υποστηρικτικών δομών κ.α. Ωστόσο, το πιο σημαντικό είναι να επενδύσουμε στην πρόληψη και αυτό μπορεί να γίνει μέσω της ενημέρωσης, της γνώσης. Ξεκινώντας από την εκπαίδευση. Πρέπει τα παιδιά να διδαχτούν από τις μικρές ηλικίες αξίες, όπως ο σεβασμός στην ανθρώπινη ζωή, στη διαφορετικότητα και στην ισότητα των φύλων. Μόνο μέσω της άρσης των έμφυλων διακρίσεων μπορούμε να επιτύχουμε μείωση των περιστατικών βίας.
Ποια είναι η συμβουλή που έχετε δώσει στα παιδιά σας;
Υπάρχουν κοινές συμβουλές που δίνω τόσο στις δύο κόρες μου, όσο και στον γιο μου. Η πιο σημαντική είναι να είναι ευγενικοί με τις καρδιές των άλλων ανθρώπων. Τους συμβουλεύω επίσης, να σέβονται, να ακούνε τις ανάγκες του άλλου ανθρώπου και να σέβονται τα προσωπικά του όρια.
Ωστόσο, υπάρχει διαφορά ανάμεσα στα αγόρια και τα κορίτσια λόγω των χαρακτηριστικών του φύλου. Δεν μπορούμε να αγνοήσουμε ότι τα αγόρια υπερτερούν στη σωματική δύναμη. Γι’ αυτό, έχω μάθει στο γιο μου ότι η βία δεν αποτελεί λύση και ότι επ’ ουδενί δεν πρέπει να σηκώσει το χέρι του σε γυναίκα.
Στις κόρες μου εστιάζω στα προειδοποιητικά σημάδια. Συμπεριφορές που δείχνουν ζήλια, τάση για έλεγχο, ασέβεια, υποτίμηση είναι κόκκινες σημαίες.
Μια δυνατή γυναίκα όσο εσείς τί μήνυμα θέλει να δώσει για τη σημερινή ημέρα;
Όλες μας κάποια στιγμή στη ζωή μας μπορεί να αισθανόμαστε αδύναμες. Η κακοποίηση δεν μας καθορίζει σαν ανθρώπους. Υπάρχει δύναμη μέσα μας που μπορεί να μας οδηγήσει σε ψυχική και πνευματική ισορροπία. Η ενδυνάμωση έρχεται μέσω της αυτοφροντίδας.
.jpg)
