Μαρία Λαθούρη: «Από το 2006 ως σήμερα έχουν αναφερθεί στη W.I.N. Hellas 28.021 περιστατικά βίας»
Παγκόσμια Ημέρα Εξάλειψης της βίας κατά των γυναικών: Η Μαρία Λαθούρη, ως επικεφαλής του νομικού τμήματος της W.I.N. Hellas, έρχεται σχεδόν καθημερινά σε επαφή με γυναίκες που βιώνουν ενδοοικογενειαή βία ή σεξουαλική παρενόχληση.
Η γνωστή δικηγόρος η οποία ασκεί μάχιμη και συμβουλευτική δικηγορία ως νομικός σύμβουλος σε μη κυβερνητικές οργανώσεις για την πρόληψη και αντιμετώπιση της βίας κατά των γυναικών και των παιδιών, ανάμεσά τους και η W.I.N Hellas έχει αφοσιωθεί σε αυτό το σπουδαίο έργο.
Η Μαρία Λαθούρη παραδέχεται πως αισθάνεται αφόρητη δυσφορία, λύπη ή ακόμα και οργή κάθε φορά που ακούει να της διηγούνται θύματα περιστατικών βίας τα όσα βιώνουν, όμως όπως λέει, θέλει να ξεπερνάει άμεσα όλα αυτά τα συναισθήματα ώστε να κάνει απρόσκοπτα και απόλυτα αφοσιωμένη τη δουλειά της προκειμένου να βοηθήσει αυτές τις γυναίκες.
Μιλώντας αποκλειστικά στο gossip-tv, παραθέτει στατιστικά στοιχεία που σοκάρουν για τις γυναίκες που έχουν αποταθεί στη W.I.N. Hellas προκειμένου να βρουν τη βοήθεια που χρειάζονται, ενώ εξιστορεί με πόνο ψυχής μία ιστορία που έχει χαρακτεί στη μνήμη της για τη σκληρότητα που βίωσε μία έγκυος γυναίκα από τον κακοποιητικό σύζυγό της.
Στατιστικά, παραθέστε μας στοιχεία σχετικά με το πόσες καταγγελίες γίνονται στην ΜΚΟ με την οποία ασχολείστε.
Από το 2006, έτος ιδρύσεως της W.I.N. Hellas, έχουν αναφερθεί στην Οργάνωσή μας έως σήμερα 28.021 περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας και σεξουαλικής παρενόχλησης. Στα περισσότερα από αυτά, τα θύματα αναζήτησαν από εμάς τόσο ψυχολογική υποστήριξη όσο και νομική συμβουλευτική, με αρκετές, ωστόσο, γυναίκες να ζητούν μόνο ένα από τα δύο.
Θυμάμαι ήταν τόσοι έντονοι οι ξυλοδαρμοί εναντίον της, με κάθε ασήμαντη αφορμή, που της είχαν προξενήσει μόνιμες βλάβες (είχε χάσει μέρος και της ακοής της). Κι όλα αυτά ενώ κυοφορούσε το παιδί τους...
Υπάρχει περιστατικό που το «κουβαλάτε» μέσα σας όλα αυτά τα χρόνια;
Υπάρχουν δυστυχώς αρκετά περιστατικά που έχουν εντυπωθεί έντονα στη συνείδησή μας, το κάθε ένα για διαφορετικούς λόγους. Θα αναφέρω ενδεικτικά την υπόθεση μιας νεαρής εγκύου γυναίκας που δεχόταν συστηματικά σωματική βία από τον σύζυγό της. Ο θύτης τής είχε αποστερήσει κάθε δυνατότητα εργασίας αλλά και οικονομικών απολαβών ώστε να την ελέγχει απόλυτα, ενώ την είχε αποξενώσει πλήρως από όλους τους δικούς της ανθρώπους. Θυμάμαι ότι ήταν τόσοι έντονοι οι ξυλοδαρμοί εναντίον της, με κάθε ασήμαντη αφορμή, που της είχαν προξενήσει μόνιμες βλάβες (είχε χάσει μέρος και της ακοής της), ενώ κάθε φορά που πήγαινε σε νοσοκομείο συνοδευόμενη από τον άντρα της, ανέφερε πως τα χτυπήματα προήλθαν από πτώση στις σκάλες ή από γλίστρημα στο μπάνιο. Κι όλα αυτά ενώ κυοφορούσε το παιδί τους.
Μιλώντας με αριθμούς. Ποιες είναι οι ηλικίες που κάνουν τις καταγγελίες; Μια νεαρή γυναίκα τολμά περισσότερο από μια γυναίκα μεγαλύτερης ηλικίας ή το αντίστροφο;
Δεχόμαστε αρκετές κλήσεις από κοπέλες στην ηλικία των 20-25 ετών αλλά και γυναίκες πάνω από 40 ετών. Αρκετές κλήσεις δεχόμαστε κι από γυναίκες με μικρά παιδιά, ή που μόλις έχουν γεννήσει, περίπου στην ηλικία των 30-35 ετών. Αυτό που, ωστόσο, έχουμε παρατηρήσει είναι ότι η νεαρή γυναίκα θα μας καλέσει για να ρωτήσει πληροφορίες αναφορικά με το τι μπορεί να κάνει για να προστατευθεί από τον βίαιο σύντροφό της, ο οποίος συνήθως την απειλεί ότι θα της κάνει κακό αν τον χωρίσει, αλλά σπανίως εώς ποτέ προχωράει σε επίσημη καταγγελία εναντίον του στις αστυνομικές ή δικαστικές αρχές. Το ίδιο ισχύει και για τις νέες μανούλες. Εκείνες που δείχνουν πιο σίγουρες και σταθερές στην απόφασή τους να απεμπλακούν από μια κακοποιητική σχέση είναι, συνήθως, γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας, που έχουν υπομείνει πολλά χρόνια την κακοποίηση και περίμεναν την ενηλικίωση των παιδιών τους για να φανταστούν μία ελεύθερη ζωή μακριά από τον χρόνιο κακοποιητή τους.
Στο τέλος της ημέρας πώς καταφέρνει μία γυναίκα νομικός που ασχολείται με υποθέσεις κακοποίησης να αποβάλει το βάρος όσων διαχειρίζεται;
Πρέπει να παραδεχτώ ότι δεν είναι κάτι εύκολο. Με το πέρασμα όμως του χρόνου υποχρεούσαι να βρεις μηχανισμούς για να καταφέρεις, όχι να μη σε επηρεάζει η εκάστοτε τραγική ιστορία -διότι αυτό, κατ’εμέ, είναι ακατόρθωτο-, αλλά να μη σε στοιχειώνει ολοκληρωτικά, όπως συνέβαινε με όλες τις υποθέσεις το πρώτο χρονικό διάστημα της συνεργασίας μου με τη W.I.N. Hellas.
Τόσο εγώ όσο και όλη η ομάδα Δικηγόρων της Οργάνωσης, έχουμε αισθανθεί πολλάκις αφόρητη δυσφορία κατά την περιγραφή περιστατικών βίας από το θύμα, ενώ μας γεννώνται έντονα συναισθήματα λύπης ή/και οργής. Επιδιώκουμε, όμως, να το ξεπερνάμε άμεσα ώστε να καταφέρουμε να είμαστε λειτουργικές και συνεπείς και στις άλλες μας επαγγελματικές ή μη δραστηριότητες αλλά κυρίως για να είμαστε σε θέση να κατευθύνουμε με επαγγελματισμό και διαύγεια το θύμα προς την καλύτερη δυνατή βάσει νομοθεσίας επιλογή, χωρίς συναισθηματικές φορτίσεις. Η αγωνία, βέβαια, μένει πάντα, και ο φόβος ξυπνά μέσα μας κάθε φορά που ακούμε μια είδηση γυναικοκτονίας, και ευχόμαστε να μην είναι αυτή η δική μας ανώνυμη συνομιλήτρια, εκείνη που μας είπε τη δική της ιστορία εχθές…