Βάσια Τριφύλλη στο gossip-tv:«Όταν έμαθα ότι έχω καρκίνο του μαστού, πάγωσε το αίμα μου. Μουγκάθηκα»

Να διαχειρίζεται τον φόβο της, να κοντρολάρει τα συναισθήματά της, να αντιμετωπίζει με θάρρος κάθε δυσκολία, να πέφτει αλλά να βρίσκει τη δύναμη να ξανασηκώνεται, να γελάει δυνατά και να προκαλεί θόρυβο και κυρίως να μη χάσει το χιούμορ της!

Η Βάσια Τριφύλλη δεν θυμάται καν πότε νόσησε. Θυμάται όμως ότι τη στιγμή που της το ανακοίνωνε ο γιατρός της, Δημήτρης Λινός, ένιωσε σαν να πάγωνε το αίμα της. Όχι, στην αρχή δεν ήταν καθόλου ψύχραιμη. «Γονάτισε», ένιωσε φόβο, πόνεσε και έκλαψε μαζί για όλα αυτά που δεν είχε κάνει μέχρι τότε και όλα όσα ήθελε να κάνει στο μέλλον. Θα της δινόταν όμως αυτή η ευκαιρία; Και όμως! Της δόθηκε!

Και ως Survivor μίας τόσο σοβαρής περιπέτειας υγείας, η Βάσια Τριφύλλη παραδέχεται στο gossip-tv ότι τη σημερινή μέρα τη γιορτάζει. Μπορεί όχι με βεγγαλικά και τούρτες αλλά ουσιαστικά: Με πολλή όρεξη για ζωή και ακόμα περισσότερα χαμόγελα, αυτά που της χαρίζουν απλόχερα καθημερινά η υιοθετημένη κόρη της, Βερόνικα και ο εγγονός της, Βασίλης...

25 Οκτωβρίου – Έχει καθιερωθεί ως παγκόσμια μέρα κατά του καρκίνου του μαστού! Τι συναισθήματα σας προκαλεί η μέρα; Τη γιορτάζετε ως επιζήσασα ή ως μία μέρα που σας φέρνει μελαγχολία;

Βεβαίως τη γιορτάζω! Γιατί να μη τη γιορτάζω; Μη λέμε βέβαια και μεγάλες κουβέντες και το ακούσει και ξανάρθει ο μ@@@κας! Άστο!

Πότε ακριβώς αντιμετωπίσατε τον καρκίνο;

Δεν το θυμάμαι, οπότε θα σε απογοητεύσω!

Αυτό είναι καλό γιατί για να λέτε ότι δεν θυμάστε σημαίνει ότι έχετε προχωρήσει μπροστά που δεν θυμάστε αυτή τη σκοτεινή περίοδο για εσάς...

Δεν τη διάλεξα ως απάντηση! Ήρθε στο μυαλό μου αυθόρμητα. Δεν κρύβομαι άλλωστε...

Δεν ήθελα να κάνω τότε παιδί με καμία δύναμη. Ήταν επιλογή μου. Ήρθε η κόρη μου από τη Ρουμανία και με βρήκε... Και μόνο που με αντέχει και ζει μαζί μου, είναι ήρωας

Σας τρομοκράτησε η ασθένεια; Είχατε έντονο τον φόβο όταν τον αντιμετωπίζατε;

Θυμάμαι ότι πάγωσε το αίμα μου. Δεν μπορώ να θυμηθώ κάτι καλύτερο. Είχα και έχω πολύ ωραίο στήθος. Ήταν σήμα κατατεθέν το στήθος μου. Πάντως δεν πρόλαβα να κάνω δεύτερη σκέψη. Δεν μίλαγα καταρχάς, μουγκάθηκα.

Πώς το βρήκατε ότι κάτι συμβαίνει; Από εξετάσεις ρουτίνας;

Όχι, το βρήκα μόνη μου. Το τραγικό είναι αυτό. Το ψηλάφισα και κάποια στιγμή μου λέει ένας φίλος μου «Βασάκι, εντάξει, έπιασες ένα γρομπαλάκι. Πήγαινε παιδί μου σε κανέναν γιατρό». Και επακολούθησαν όλα τα υπόλοιπα. Με βοήθησε πολύ ο Δημήτρης Λινός, ο γιατρός μου. Τον αναφέρω γιατί του αξίζει. Δεν μου έκοψε και το στήθος έτσι, χωρίς δεύτερη κουβέντα. Μου είπε «κάτσε ρε παιδί μου, να το δούμε, μισό λεπτό». Αυτό το «μισό λεπτό», μου έσωσε τα β@@@κιά μου! (γέλια)

Βρήκα μόνη μου τον καρκίνο. Το ψηλάφισα και κάποια στιγμή μου λέει ένας φίλος μου ''Βασάκι, εντάξει, έπιασες ένα γρομπαλάκι. Πήγαινε παιδί μου σε κανέναν γιατρό''!

Έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε. Νιώθετε πιο σίγουρη πια ότι μπορείτε πλέον να χαλαρώσετε και να απολαύσετε τη ζωή ή είστε μόνιμα με τον ίδιο φόβο ακόμα και σήμερα;

Όχι, όχι. Ψυχραιμία. Ήδη έχω χαλαρώσει και ήδη χαίρομαι τη ζωή. Μου λείπουν κάποια πράγματα αλλά δεν φταίει ο καρκίνος του μαστού. Φταίει η κακή επιλογή μου.

Όπως; Τι σας λείπει δηλαδή;

Μου λείπει η τηλεόραση ως ασχολία.

Τι ήταν αυτό που σας βοήθησε να ξεπεράσετε την ασθένειά σας; Η εσωτερική σας δύναμη, η φροντίδα του γιατρού σας, η προσήλωσή σας στον στόχο; Όλα αυτά μαζί ή τίποτα από αυτά αλλά καθαρή τύχη;

Ήταν καθαρά το DNA που κληρονόμησα από τον μπαμπά μου και τη μαμά μου. Δεν τον γούσταρε τον καρκίνο το DNA μου και του είπε «άι χάσου!».

Είχατε μιλήσει παλιότερα για τη γνωριμία σας με τη Φώφη Γεννηματά. Μάλιστα σαν η ασθένειά σας να ήταν αυτή που σας είχε φέρει κοντά… Είναι έτσι;

Είναι αλήθεια. Είχαμε συναντηθεί και γνωριστεί εκτός καρκίνου.

Και έτυχε να είστε την ίδια περίοδο ασθενείς και οι δύο από τον καρκίνο του μαστού και όλο αυτό σας έφερε κοντά.

Ναι, το ξέραμε. Γνωρίζαμε η μία την άλλη αλλά δεν είχαμε γνωριστεί από κοντά. Γνωριστήκαμε και από κοντά όμως με την περιπέτειά μας.

Τι θα λέγατε σε μία γυναίκα που αντιμετωπίζει τώρα ένα ανάλογο πρόβλημα υγείας; Πώς θα πρέπει να οπλιστεί με υπομονή και επιμονή για να το ξεπεράσει;

Θα της έλεγα τον θυμό που θα νιώσει, γιατί αυτομάτως λες ''γιατί εγώ;'' και ''γιατί σε εμένα;'', δεν το κάνεις επίτηδες, να τον μετατρέψει σε τσαντίλα για τον καρκίνο και να τον κάνει να φύγει.

Δεν τον γούσταρε τον καρκίνο το DNA μου και του είπε «άι χάσου!»

Να υποθέσω ότι από τότε υποβάλλεστε με θρησκευτική ευλάβεια κάθε χρόνο στις απαραίτητες εξετάσεις για να τσεκάρετε ότι όλα πάνε καλά. Γιατί όπως είναι γνωστό, η πρόληψη σώζει ζωές...

Ναι, βεβαίως... Αν ούτε εγώ δεν αγαπάω τη Βάσια, να πάω να πνιγώ. Τι ελπίδα έχουμε μετά;

Μετά από αυτή τη σοβαρή περιπέτειά σας, νιώθετε να κλονίστηκε η πίστη σας; Πιστεύετε στον Θεό εν ολίγοις;

Θα πω κάτι που ίσως ακουστεί σαν ύβρις. Ο Θεός πιστεύει σε εμένα. Αυτό πιστεύω εγώ. Ο Θεός πιστεύει σε εμένα και με προστάτεψε.

Θεωρείτε ότι έχουν γίνει αρκετά πράγματα ώστε στην Ελλάδα του 2024 να νοσούν όλο και λιγότερες γυναίκες; Το πρόγραμμα «Φώφη Γεννηματά» για παράδειγμα, δημιουργήθηκε ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο. Θεωρείτε ότι είναι αρκετό;

Όχι, δεν το πιστεύω. Πιστεύω ότι ήταν ένα πολύ καλό promo. Τι να κάνουμε, τι να κάνουμε, μωρέ δεν κάνουμε αυτό μήπως μία στα 1000 γλιτώσει η γυναίκα;