Λευτέρης Παπαδόπουλος: Ο «Πρόεδρος» του ελληνικού τραγουδιού σήμερα κλείνει τα 89 του χρόνια!
Θα μπορούσε κανείς να χαρακτηρίσει τον Λευτέρη Παπαδόπουλο «ζωντανό θρύλο» του ελληνικού τραγουδιού, αν και το πιο ορθό θα ήταν να πει πως είναι ο ίδιος το ελληνικό πεντάγραμμο μιας και ανάμεσα στα 1200 και πλέον τραγούδια που έγραψε, υπάρχουν εκείνα -αν όχι όλα- που θεωρούνται διαμάντια της μουσικής της χώρας μας.
Συνεργάστηκε με όλους τους... μεγάλους, τους κορυφαίους, τους σπουδαίους δημιουργούς και ανέδειξε τραγουδιστές που αν δεν είχαν τους στίχους που είχε γράψει, ίσως να μην είχαν καταφέρει να κάνουν τόσο μεγάλη καριέρα.
Λευτέρης Παπαδόπουλος για Μίμη Πλέσσα: «Ήταν σπουδαίος!Ήταν άνθρωπος που ήξερε πολύ από μουσική»
Στη μεγάλη συναυλία αφιέρωμα τον περασμένο Σεπτέμβριο στο Ηρώδειο, με την καλή του φίλη Χαρούλα Αλεξίου.
NDP Photo AgencyΜέχρι και τη Χαρούλα Αλεξίου έκανε να... παραβεί τον όρκο της αφού παρά το γεγονός ότι η ίδια είχε πει πως δεν θα ξανατραγουδήσει ποτέ δημόσια μετά την απόφασή της να αποσυρθεί από το τραγούδι, τελικά ανέβηκε στη σκηνή του Ηρωδείου τον περασμένο Σεπτέμβριο και τραγούδησε για εκείνον!
Τι να πρωτοπεί και τι να πρωτογράψει κανείς για τον αστείρευτο Λευτέρη Παπαδόπουλο και τα τραγούδια του;
Η διαδρομή του Λευτέρη Παπαδόπουλου ξεκίνησε από μία φτωχογειτονιά της Πλατείας Βικτωρίας! Με γονείς πρόσφυγες, από την Προύσα ο πατέρας του και από το Νοβοροσίσκ της Ρωσίας η μητέρα του, τα παιδικά του χρόνια στην καρδιά της Αθήνας όπου μεγάλωσε, ήταν πολύ δύσκολα. Κατάφερε όμως να μπει στο πανεπιστήμιο και να σπουδάσει στη Νομική Αθηνών. Όμως, η δημοσιογραφία ήταν αυτή που τον κέρδισε αφού σε ηλικία 24 ετών ήδη αρθρογραφούσε στα Νέα, μέχρι και το 2012 οπότε και ολοκληρώθηκε αυτή η συνεργασία.
Υπήρξε επίσης μέλος της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΣΗΕΑ), της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων ενώ διατέλεσε και πρόεδρος της Εταιρείας Μουσικοσυνθετών Ελλάδος.
Ανέλαβε δημοσιογραφικές αποστολές σε Αμερική, Ρωσία, Ευρώπη, Ασία και Αφρική. Τιμήθηκε με το Βραβείο δημοσιογραφικού διαγωνισμού ΕΣΑΤ (1965), το Βραβείο Μπότση (1995), το Βραβείο Παυσανία (2009) ενώ η ΕΣΗΕΑ τον τίμησε για την προσφορά του, απονέμοντάς του το ανώτατο βραβείο της «ΞΕΝΟΦΩΝ» το 2009. Βραβεύτηκε επίσης από τον δήμο Αθηναίων δύο φορές και είναι επίτιμος δημότης του δήμου Πατρέων και Μήθυμνας.
Παράλληλα βέβαια, όλα αυτά τα χρόνια, μεγαλουργούσε και ως συγγραφέας με τα εξής βιβλία του: «Επαρχίες της Αθήνας», «Η Τουρκία χωρίς φερετζέ», «Οι παλιοί συμμαθητές», «Ζω από περιέργεια», «Όλα είναι ένα ψέμα», «Μάνος Λοΐζος», «Εν αρχή ην ο Καζαντζίδης», «Είναι γλεντζές, πίνει γάλα», «Δώδεκα πόντους και μισό», «Να συλληφθεί το ντουμάνι», «Μάγκες πιάστε τα γιοφύρια» καθώς και τη μετάφραση του Άσματος ασμάτων.
Έγραψε όμως και τα θεατρικά έργα «Εν βρασμώ ψυχής» και «Ο γολγοθάς μιας ορφανής ανύπαντρης μητέρας» (σάτιρα) τα οποία συνέγραψε μαζί με τη σκηνοθέτιδα σύζυγό του, Ράια Μουζενίδου.
Υπήρξε και άψογος παρουσιαστής μουσικών -κατά κύριο λόγο- εκπομπών και βέβαια δεν ξεχνάει κανείς ότι από το 1981 έως το 1983 συμμετείχε στην κριτική επιτροπή νέων ταλέντων της εκπομπής «Να η Ευκαιρία» της ΕΡΤ, μαζί με τους Γιώργο Κατσαρό, Γρηγόρη Γρηγορίου, Ροζίτα Σώκου και Σάσα Ντάριο.
«Μου έδωσε παράσημα αυτή η γυναίκα. Την αγάπησα πάρα πολύ, αλλά μερικές φορές δεν της φέρθηκα όπως άξιζε» είχε παραδεχτεί για τη σύζυγό του Ράια σε συνέντευξή του ο Λευτέρης Παπαδόπουλος
Σε δημόσια εμφάνιση με τη σύζυγό του, Ράια
Επίσης έγραψε και στίχους για τραγούδια σε ταινίες και μιούζικαλ. Το «Γλυκιά Ίρμα» με την Έλλη Λαμπέτη και τον Νίκο Κούρκουλο, το «Εύθυμη χήρα» με την Αλίκη Βουγιουκλάκη, τα «Άννυ» και «Ο Δρόμος» ήταν μόνο μερικά από αυτά τα έργα που φέρουν την υπογραφή του στιχουργικά.
Κυκλοφόρησαν επίσης τρία βιβλία με τραγούδια του: «Τα τραγούδια γράφουν την ιστορία τους», «Εκατό ανέκδοτα τραγούδια» και «Τα τραγούδια μου».
Ένας καλός οικογενειάρχης
Με τη σύζυγο και τα παιδιά τους.
Με τη σύζυγό του, Ράια Μουζενίδου απέκτησαν δύο παιδιά, τον Νότη, δημοσιογράφο στο επάγγελμα και την Υακίνθη που είναι ηθοποιός και τρία εγγόνια, τη Μαρία-Νεφέλη, τον Λευτέρη και τη Μυρτώ.
«Αυτή είναι άλλης κλάσης. Είναι βιοχημικός και σκηνοθέτης του θεάτρου. Ξέρει πολύ περισσότερα γράμματα από εμένα… Είναι από οικογένεια υψηλής στάθμης, έκανε βιοχημεία στη Γενεύη, σπουδές στην Σορβόννη και έχει ανεβάσει απίστευτες παραστάσεις. Γνώρισε εμένα, παράτησε τη Θεσσαλονίκη που ζούσε, για να ζήσει μαζί μου. Αυτό δείχνει πόσο πλατιά αγκαλιά είχε. Μου έδωσε παράσημα αυτή η γυναίκα. Την αγάπησα πάρα πολύ, αλλά μερικές φορές δεν της φέρθηκα όπως άξιζε» είχε πει για τη γυναίκα της ζωής του ο Λευτέρης Παπαδόπουλος.
.jpg)
