Μάκης Σούλης: «Τα έχω κάνει κυριολεκτικά όλα: από δουλειά γραφείου μέχρι κλητήρας»

«Από μικρό παιδί πήγαινα στην επιχείρησή μας. Τα καλοκαίρια δεν έκανα διακοπές όπως τα υπόλοιπα παιδιά της ηλικίας μου, ήταν δεδομένο ότι θα δουλέψω στο εργοστάσιό μας. Ο πατέρας μου ήταν της νοοτροπίας ότι τα παιδιά του πρέπει να δουλέψουν σκληρά, να ξεκινήσουν από χαμηλά και μετά να καθίσουν στην καρέκλα της διοίκησης. Τα έχω κάνει κυριολεκτικά όλα: από δουλειά γραφείου μέχρι κλητήρας. Την εποχή που άρχισα να πρωτοβγαίνω με κορίτσια τη θυμάμαι ως εφιάλτη. Φοβόμουν ότι το σώμα μου είχε ρουφήξει τη μυρωδιά του αλουμινίου που υπήρχε διάσπαρτη στο εργοστάσιό μας και πλενόμουν με μανία για να μην κάνω κακή εντύπωση. Ποτέ δεν κυκλοφορούσα με πολλά χρήματα. Αν και γιος επιτυχημένου επιχειρηματία, το χρήμα δεν έρρεε. Μου έχει τύχει σε διακοπές στην Κέρκυρα να έχει τελειώσει το χαρτζιλίκι και επτά φίλοι να μοιραζόμαστε μια μακαρονάδα» τόνισε στο Πρώτο Θέμα.
Παρά την εντατική δουλειά, ο Μάκης Σούλης διαφέρει από τους επιχειρηματικούς γόνους της εποχής. «Ήταν πιο κοντά στο στυλ μου οι παρέες της Φωκίωνος Νέγρη όπου έζησα για χρόνια. Μεγάλωσα σε μια οικογένεια χαμηλών τόνων, η οποία παρά την επιχειρηματική της επιτυχία δεν διέφερε σε τίποτα από μια μέση ελληνική οικογένεια. Αυτό μου χάρισε αίσθηση ελευθερίας από πολύ νωρίς και σαφώς άφησε περιθώρια για να διαμορφωθεί ο ροκ χαρακτήρας μου. Η Κυψέλη στην οποία γαλουχήθηκα υπήρξε για εμένα μεγάλο σχολείο. Εκεί ήρθα σε πρώτη επαφή με την ντίσκο ''Κουίντα'', τον Παεζάνο και τις περίεργες μούρες της εποχής».
Μαθητής του σχολείου ακόμη, αποφασίζει να μείνει μόνος του και να κάνει την επανάστασή του δουλεύοντας τα βράδια ως dj στην ντίσκο «Bora-Bora». «Σπούδασα Οικονομικά γιατί έβλεπα ότι τα πράγματα με έσπρωχναν στην οικογενειακή μας επιχείρηση. Oταν έγινα 20 ετών ο πατέρας μου με έχρισε πρόεδρο. Ηταν όμως κάτι εντελώς τυπικό».
Η εταιρεία Σούλης επεκτείνεται και στο εξωτερικό, αλλά το 2005 πέφτει θύμα της κακής οικονομικής συγκυρίας που έχει αρχίσει ήδη να δείχνει τα πρώτα δυσοίωνα σημάδια. «Ήταν μια κρίση που έπληξε πολλές υγιείς επιχειρήσεις του τόπου μας. Την ημέρα που έκλεισε το εργοστάσιό μας βρισκόμουν εκεί νιώθοντας ότι οφείλω να συμπαρασταθώ στην οικογένειά μου. Αποχώρησα αφού έριξα μια τελευταία ματιά στον χώρο συμπυκνώνοντας μνήμες χρόνων μέσα σε μια εικόνα. Καθώς περπατούσα προς το αυτοκίνητο, ένιωσα κάτι σαν γλυκιά θλίψη αλλά συνάμα και απελευθέρωση. Ο αέρας με φυσούσε στο πρόσωπο και εγώ υιοθετούσα την άποψη ''πάμε γι' άλλα''. Τότε συνειδητοποίησα ότι το χρήμα μπορεί να σου προσφέρει καλό βιοτικό επίπεδο, αλλά όχι ευτυχία. Η καρδιά δεν μπορεί νασου δώσει καλό βιοτικό επίπεδο, αλλά μπορεί να σου προσφέρει απλόχερα ευτυχία».
Τότε αποφασίζει να ρισκάρει κάνοντας πρωτοπόρες για την εποχή επενδύσεις. Είναι από τους πρώτους που λανσάρουν την οικολογική παραγωγή ενέργειας φτιάχνοντας τα πρώτα φωτοβολταϊκά πάρκα. «Όταν πρωτοασχόληθα με το συγκεκριμένο αντικείμενο κάποιοι με θεώρησαν ουτοπιστή. Το μέλλον της ενέργειας, όμως, βρίσκεται εκεί, είτε αυτό ονομάζεται αιολική ενέργεια, είτε ηλιακή».