Παντελής Μπούμπουρας: Κρατάει ζωντανή την Ελληνική φλόγα στην Οδησσό

Είστε πλέον πρόεδρος των ελληνικών επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στην Ουκρανία. Από αυτήν τη θέση όμως παρέχετε κι ένα έργο...

«Γυρίζοντας τις σελίδες αυτού του κόσμου και της ιστορίας του, δεν μπορείς παρά να τρομάζεις από την ανθρώπινη θηριωδία. Γι' αυτό και ως πρόεδρος και μέσω αυτού του συνδέσμου προσπαθούμε να νιώσουμε ξανά άνθρωποι, να απαλύνουμε πληγές και να τονώσουμε ταυτοχρόνως το όνομα της Ελλάδας στην Ουκρανία, γιατί ειδικά τον τελευταίο χρόνο οι σχέσεις των δύο χωρών έχουν πληγεί. Ξεκινήσαμε λοιπόν να δίνουμε φάρμακα σε νοσοκομεία που έχουν ανάγκη, εξαιτίας της πολεμικής καταστροφής που είχε συντελεστεί στη χώρα στο πολύ πρόσφατο παρελθόν» εξήγησε στο Τηλέραμα και συνέχισε: «θα σας το πω λαϊκά: νομίζω πως έχω ένα πάθος ανίκητο... Δεν είμαι πολύ πλούσιος, όμως έτσι κι αλλιώς στο τέλος της ημέρας δεν μένει τίποτε άλλο εκτός από την ανθρωπιά - τίποτε άλλο δεν παίρνεις μαζί σου σαν φύγεις. Αυτή είναι η μόνη σου αληθινή περιουσία και το μόνο για το οποίο θα σε θυμούνται. Δεν θα σε θυμούνται για τα λεφτά σου, ούτε για τα ταξίδια σου στη Ρώμη, στο Παρίσι και στη Βιέννη, αλλά για τα άλλα, τα πιο "μικρά", αλλά και για το τι σόι αποτύπωμα άφησες σε αυτόν τον κόσμο. Εγώ λοιπόν νιώθω βαθιά συγκίνηση, ρίγος και ευχαρίστηση για όσα κάνω, για όσα μπορώ να προσφέρω σε ανθρώπους, σε παιδιά που έχουν ανάγκη. Άλλοι θα προτιμούσαν μια εξωτική παραλία για να ξεκουραστούν. Εμένα αυτό το έργο με τα παιδιά, και όχι μόνο, είναι η ξεκούραση μου. Αυτό, ένας καφές στο καφενείο του χωριού μου, στη Λήμνο, και η οικογένεια μου: η γυναίκα μου η Θεοδώρα, την οποία γνώρισα κι ερωτεύτηκα κάποτε στα Εξάρχεια, με στήριξε σε όλη μου τη ζωή και κάναμε μαζί τον Βασίλη, την 'Ολγα και τον Σπύρο. Πλέον έχουμε κι έναν μικρό εγγονό, που έχει πάρει το όνομα μου, και είμαι, καταλαβαίνετε, ξετρελαμένος»,