Γκλέτσος: «Η κόρη μου λέει πως όταν φτάσει στα σαράντα, θα βάλει κι εκείνη για Δήμαρχος Στυλίδας»

«∆εν έχω περάσει
πείνα, αλλά στο πατρικό μου σπίτι δεν υπήρχαν παιχνίδια και ανέσεις, αφού ο πατέρας μου ως μισθοσυντήρητος έπαιρνε τρεις κι εξήντα. ∆ουλεύω από τη Γ' ∆ημοτικού έχοντας κάνει πολλά επαγγέλματα, προκειμένου να έχω την αυτονομία μου και να μην επιβαρύνω τους γονείς μου. Έχω κάνει σχεδόν όλα τα επαγγέλματα: από σιδεράς μέχρι ζαχαροπλάστης. Σε κάποια φάση της ζωής μου το άγχος κυριολεκτικά με σκότωσε. Έπαθε η καρδιά μου. Μια μέρα, χωρίς να ξέρω πώς, βρέθηκα στην Εντατική. ∆εν σου κρύβω ότι, όταν συνειδητοποίησα τι μου συμβαίνει, ένιωσα φόβο και έκανα προσευχές. Ήθελα να ζήσω...» τόνισε στο Πρώτο Θέμα.
- Η προσωπική ζωή του δημόσιου προσώπου «στραγγαλίζεται»;
«Aς είμαστε ειλικρινείς: όταν είσαι ο πρώτος πολίτης (μεταξύ ίσων φυσικά) μιας πόλης, οφείλεις να είσαι το παράδειγμα. Όχι ψεύτικα, αλλά γιατί το νιώθεις. Η εποχή μας έχει ανάγκη από πρότυπα.»
- Ποιες περιόδους θεωρείς κομβικές στη ζωή σου;
«Όταν ήρθα τετ α τετ με τον θάνατο και όταν γεννήθηκε η κόρη μου. Τότε ένιωσα συναισθήματα που δύσκολα περιγράφονται με λόγια. Οταν γεννήθηκε το παιδί μου αισθάνθηκα απέραντη χαρά αλλά και ευθύνη. Κομβικό σημείο ήταν όμως και η γνωριμία μου με τη γυναίκα που είναι σύντροφός μου εδώ και τρία χρόνια».
- Είναι σημαντικό για τον άνθρωπο της πρώτης γραμμής να έχει έναν σύντροφο συνοδοιπόρο;
«Αυτό είναι εντέλει το ζητούμενο.»
- Η κόρη σου τι σου είπε για την επιτυχία σου;
«Μπράβο, μπαμπά!».
- Έχεις παραδεχτεί ότι είναι η μεγάλη αδυναμία της ζωής σου και ότι θα ήθελε να γίνει κάποτε κι εκείνη δήμαρχος.
«Με την κόρη μου περνάμε μαζί τις διακοπές των Χριστουγέννων, του Πάσχα και του καλοκαιριού στη Στυλίδα. Έτσι έχω καταφέρει να της μεταφέρω την αγάπη για τον τόπο μου. Είναι 12 ετών και όλα της τα τετράδια γράφουν: «I love Stylida». Συνηθίζει μάλιστα να λέει ότι όταν μεγαλώσει, σπουδάσει, δουλέψει και φτάσει στα σαράντα, θα βάλει κι εκείνη για δήμαρχος Στυλίδας»