Διονύσης Σαββόπουλος: «Είναι αδύνατον να μη με ενδιαφέρει η πολιτική από τη στιγμή που είμαι Έλληνας»

Η αναγνωρισιμότητα σημαίνει ταυτόχρονα και εξουσία; Είναι τεράστια ευθύνη να αποτελεί κάποιος πρότυπο... «Είναι όμως και τεράστια έκθεση. Νιώθεις ότι είσαι επί μονίμου βάσεως αντικείμενο προς παρατήρηση»

Ένας καλλιτέχνης δεν πρέπει να το επιδιώκει;«Μόνο επάνω στη σκηνή. Όχι στην καθημερινότητα. Ο καλλιτέχνης θέλει να εκθέσει αυτό για το οποίο, κατά κάποιον τρόπο, είναι προετοιμασμένος. Εκείνο που έχει προκύψει από τη λαχτάρα του»

Το να εκφράζετε δημοσία την πολιτική σας άποψη έχοντας μάλιστα μεγάλο ρεύμα θαυμαστών σημαίνει ότι έχετε άγνοια κινδύνου ή ότι θέλετε να προκαλείτε; «Ανήκω σε μια γενιά η οποία δεν ήθελε να ξεχωρίζει την τέχνη από τη ζωή, την καθημερινότητα από τα πολιτικά προβλήματα. Είναι αδύνατον να μη με ενδιαφέρει η πολιτική από τη στιγμή που είμαι Έλληνας. Δεν μου αρέσει να προκαλώ. Πάντα μιλώ ως πολίτης. Δεν μιλώ ούτε ως καλλιτέχνης ούτε ως ειδικός. Μιλώ όπως μιλούν όλοι. Έχει συμβεί και σε μένα αυτό που ισχύει για κάθε άνθρωπο: δεν έχει υπάρξει περίπτωση ούτε ενός πολιτικού που να έχω υποστηρίξει και να μην το έχω σκυλομετανιώσει μετά»

Προσπάθησαν ποτέ να σας φιμώσουν ή έστω να μη σας αφήσουν να πείτε ακρι¬βώς όσα είχατε στο μυαλό σας; «Όχι. Σας ευχαριστώ που το επισημαίνετε. Δεν είμαι άνθρωπος που μασάει τα λόγια του. Δεν αξίζει καν τον κόπο να το κάνουμε. Γιατί να στρογγυλοποιούμε ή να γενικεύουμε τα λόγια μας και να προσπαθούμε να είμαστε τυπικά όρθιοι; Μου φαίνεται περίεργο», λέει στο περιοδικό Εγώ.