Ο γιος του Ανδρουλάκη ανεβάζει τη δική του θεατρική παράσταση
Από τις σπουδές στα οικονομικά, στο ραδιόφωνο, τη δημοσιογραφία και από εκεί στο θέατρο.
Ο Νικόλας Ανδρουλάκης, αγαπημένος γιος του γνωστού πολιτικού Μίμη Ανδρουλάκη, προσπαθούσε για καιρό να βρει ποιον δρόμο θέλει να ακολουθήσει. Παράλληλα με τις σπουδές του στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Πειραιά, τελείωσε τη δραματική σχολή Θεοδοσιάδη, εργάστηκε ως δημοσιογράφος, «βούτηξε» στα νερά της υποκριτικής και αυτόν τον καιρό υπογράφει μία από τις πιο επιτυχημένες παραστάσεις, το «Μπαμ».
Ο ίδιος εξηγεί στη Real γιατί γύρισε την πλάτη στα οικονομικά. «Στην ουσία, μέσα μου, δεν τα είχα πιάσει ποτέ. Ανεκτίμητες οι σπουδές μου στα οικονομικά ως εφόδιο γνώσης κι εμπειρίας, όμως, όπως αποδείχθηκε, ήταν ένας... υποσυνείδητος ρόλος και αυτά. Πιτσιρικάς -προ κρίσης- φαντασιωνόμουν βίο "Λύκου της Wall Street". Από μικρό παιδί, όταν έπλαθα για ώρες δικούς μου -δίχως οδηγίες- κόσμους με Lego και μασκαρευόμουν με τα ρούχα των γονιών μου, ήξερα ότι το μοναδικό επάγγελμα που θα με γέμιζε είναι το αληθινό παραμύθι. Το θηλυκό μυστήριο που λέμε τέχνη».
Αλήθεια, πώς είναι να μεγαλώνεις σ' ένα σπίτι με τον... εμπρηστικό Μίμη Ανδρουλάκη; «Εντός σπιτιού δεν θυμάμαι και πολλά. Μένω μόνος μου σε εργένικο ρετιρέ στο Παρίσι από το... προνήπιο. Ξέρω καλά ότι λατρεύει τις γαβάθες με μπόλικη πρασινάδα και τα όσπρια, κοιμάται αργά, ξυπνάει νωρίς, κάνει κάθε ημέρα διατάσεις, διαβάζει ακόμα κι όταν δεν διαβάζει, παιδεύει με αγάπη τη μάνα μου κι έχει για φετίχ τον κριθαρένιο ντάκο και τα λευκά φανελάκια. Νιτσεϊκός και μερακλής ταυτόχρονα. Εκτός σπιτιού είναι ο χειμαρρώδης, χιουμορίστας, σοφός, σημειολόγος της χώρας που όλοι ξέρετε», λέει στοιχειοθετώντας μια χιουμοριστική περιγραφή του πατέρα του.
Ο πολυσχιδής Νικόλας μπορεί να μην ακολούθησε τα χνάρια του και να μην ασχολήθηκε με τα κοινά, ωστόσο συχνά πυκνά στα social media αρκετά από τα σχόλιά του έχουν να κάνουν με τον χώρο της πολιτικής. Αραγε θα τον ενδιέφερε κάποια στιγμή να ασχοληθεί με τα κοινά; «Ετοιμάζω κόμμα, γύρω στο 2245. Θα... καταψυχθώ σε κώμα από το 2045 για να προλάβω. Θα έχει ως βασικές αρχές την ενότητα και την έμπνευση για δημιουργία, καθώς και την αποκαθήλωση της σοβαροφάνειας και των επίπλαστα μεγάλων προσδοκιών. Με βασικές προτεραιότητες την παιδεία και την αλληλεγγύη. Λογικά, θα αποτύχει». Αντίθετα με τα οικονομικά και την πολιτική, ο Ανδρουλάκης jr φαίνεται πως έχει βρει στο θέατρο την... Ιθάκη του. Το «Μπαμ», το οποίο κέρδισε το πρώτο βραβείο στο Scratch Festival 2014, ανεβαίνει με την ομάδα «Μπλε Ιστορίες» στο θέατρο Cartel και παράλληλα, όπως λέει, «σιγοβράζουν μπόλικα πρότζεκτ μεταξύ μυαλού και λάπτοπ. Το πιθανότερο είναι να τολμήσω την ολοκλήρωση του δεύτερου θεατρικού μου έργου με διαφορετικό ύφος αλλά ίδια ουσία νοημάτων, με το "Μπαμ". Ένα έργο με επιρροές από Ντίκενς, Αλμπι και Αριστοφάνη. Τώρα, τι από αυτά θα καταλήξει στο χαρτί και τι θα μπορέσω ν' ανεβάσω στο σανίδι είναι μια άλλη υπόθεση», επισημαίνει, ενώ τον Δεκέμβριο θα κυκλοφορήσει στο ίντερνετ, ελεύθερη και δωρεάν, η πρώτη μικρού μήκους ταινία του με τίτλο Not Medea. «Πρόκειται για μια αλληγορική ελεγεία στη δική μου γενιά», καταλήγει.