Χάρις Αλεξίου: «Δεν είμαι αισιόδοξη με όσα γίνονται στη χώρα μας»

Η Ελλάδα βρίσκεται σε δεινή θέση, µε πολλά τραύµατα, πολιτικά, οικονοµικά, κοινωνικά κ.λπ. Παρακολουθείς όσα γίνονται; Πόσο αγχώνεσαι µε τα όσα συµβαίνουν και πόσο αισιόδοξη είσαι ότι µπορεί να βγούµε κάποια στιγµή από το τούνελ;

«∆εν είµαι αισιόδοξη γιατί δεν έχω κανέναν λόγο να είµαι. Ξέρει κανείς, δηλαδή, να µας πει πού πάει ο δρόµος; Ποιο τούνελ; Πιστεύει κανείς πως κάποτε θα βγει από ένα τούνελ σε κάποιο όµορφο λιβάδι; Αυτό που ζούµε µας ξεπερνάει. ∆εν µιλάµε πια για καλές και κακές φάσεις στην ιστορία της διακυβέρνησης της χώρας. Είναι σαν να έχει ξεφύγει το τρένο και τρέχουµε να προσθέσουµε ράγες για να καθυστερήσει το δυστύχηµα. Λες να γίνει το θαύµα; Μακάρι! Ζούµε µια παράνοια. Από τη µια ο κόσµος δεν έχει να φάει ή να πάει στον γιατρό και από την άλλη κάποιος σου διαφηµίζει πώς θα αλλάξει η ζωή σου αν θα έχεις πιο γρήγορο ίντερνετ. Ο κόσµος ξεριζώνεται, πνίγεται, κρυώνει, πεινάει και κυρίως φοβάται να ελπίζει».

Πώς βλέπεις τον Τσίπρα στο τιµόνι;

«Βλέπω έναν άνθρωπο που πήγε να µάθει οδήγηση πάνω σε χαλασµένο όχηµα. Αλλιώς τα νόµιζε, αλλιώς του βγήκε. Τον συµπονώ από µια πλευρά, γιατί τώρα ξέρει πια µε ποιους τα έχει βάλει, όπως θα συµπονούσα κάθε νέο άνθρωπο που θα έπαιρνε στις πλάτες του ένα τέτοιο φορτίο. Αυτό δεν σηµαίνει πως δεν έχω θυµώσει µε την αλαζονεία της νεότητάς του. Όταν υποχρεώνεται, όµως, κανείς να κάνει πολιτικές αντίθετες µε την ιδεολογία του, υποχρεώνοµαι κι εγώ να σκεφτώ «γιατί πρέπει να γίνει έτσι;». ∆εν ξέρω, είµαι µπερδεµένη. Το παρελθόν µου ανήκει στην Αριστερά, αλλά σήµερα πιστεύω µόνο στους έξυπνους και έντιµους φυσικά µάνατζερ. ∆εν παλεύεται η πραγµατικότητα αλλιώς. Η πολιτική µε ξεπερνά».

Ποια είναι η... πολιτική της Χαρούλας για τη ζωή, αλήθεια;

«Η δικαιοσύνη. Η µη εκµετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Η αλληλεγγύη, να µη λέω πως πάντα φταίει κάποιος άλλος. Μοιάζει κλισέ; Ναι, το ξέρω, αλλά εδώ δεν υπάρχει ποιητικός λόγος παρά µόνο οι βασικές αρχές».

Πηγή: Real