Άρωμα γυναίκας: Οι γυναίκες που άλλαξαν την ιστορία του κόσμου

Το gossip-tv.gr, γιορτάζει σήμερα και υμνεί τη γυναικεία φύση, φέρνοντας στη μνήμη όλων τις γυναίκες που άλλαξαν την ιστορία του κόσμου. Πάμε να θυμηθούμε τη ζωή και το έργο γυναικών που κατάφεραν να κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα αλλά και να αλλάξουν τον ρου των γεγονότων, η κάθε μία από το δικό της μετερίζι...

Κοκό Σανέλ: Η διάσημη σχεδιάστρια μόδας που κατάφερε να κάνει το όνομά της συνώνυμο της κομψότητας και του στυλ γεννήθηκε στη Γαλλία από όχι και τόσο εύπορη οικογένεια και μεγάλωσε σε ορφανοτροφείο. Οι αυστηρές και κουραστικές ποδιές του ορφανοτροφείου κατάφεραν να την εμπνεύσουν ώστε να αρχίσει να δημιουργεί κομψά καπέλα τα οποία στην αρχή φορούσε η ίδια. Έτσι άρχισε να τα λανσάρει, όταν άρχισε να ασχολείται με το θέατρο. Εκεί απέκτησε το παρατσούκλι «Κοκό», όμως και πάλι η ίδια ένιωθε ότι δεν είναι και πολύ δημιουργική. Έτσι, άρχισε να ασχολείται με τη δημιουργία καπέλων καταφέρνοντας από την αρχή κιόλας το μεγάλο ταλέντο και την έμπνευσή της. Σύντομα άρχισε και το σχεδιασμό ρούχων τα οποία ξετρέλαναν τον γυναικείο πληθυσμό. Η Κοκό Σανέλ έφυγε από τη ζωή το 1971 ζώντας μόνη στη Λωζάνη της Ελβετίας.

Σάρα Μπερνάρ: Η μεγάλη Γαλλίδα ηθοποιός η οποία είχε το παρατσούκλι «Η θεϊκή Σάρα» λόγω του αστείρευτου ταλέντου της πάνω στο θεατρικό σανίδι άλλαξε για πάντα τη θέση της γυναίκας στο θέατρο και τον καλλιτεχνικό κόσμο γενικότερα με τη φήμη που απέκτησε τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Αμερική. Ως ηθοποιός του δράματος, κατάφερε να κατακτήσει κοινό και κριτικούς και να γίνει μία από τις μεγαλύτερες αρτίστες της εποχής της (1844-1923).

Σιμόν Ντε Μποβουάρ: Μία ακόμα Γαλλίδα υπήρξε έμπνευση για εκατομμύρια γυναίκες ανά τον κόσμο και κατάφερε να «φέρει» τον φεμινισμό στη λογοτεχνία και να εκφράσει τη δική της γνώμη με σθεναρότητα και δύναμη. Η Σιμόν Ντε Μποβουάρ, σύντροφος για πολλά χρόνια σε ελεύθερη σχέση του Ζαν Πωλ Σαρτρ, δικαίως απέκτησε τον χαρακτηρισμό «Μητέρα του φεμινισμού» λόγω της συγγραφικής της δεινότητας σε τέτοια θέματα, ειδικά με το βιβλίο της «Το δεύτερο φύλο» που της χάρισε δημοφιλία παγκοσμίως.

Κατίνα Παξινού: Η μεγάλη Ελληνίδα ηθοποιός ήταν η μοναδική που κατάφερε να κατακτήσει βραβειο Όσκαρ Β' γυναικείου Ρόλο. Έγινε το 1944 για τον ρόλο της στην ταινία «Για ποιον χτυπάει η καμπάνα» όπου κατάφερε να βγάλει προς τα έξω όλο της το ταλέντο. Η Κατίνα Παξινού γεννήθηκε στον Πειραιά αλλά όταν ήρθε η ώρα των σπουδών, έφυγε για τη Γενεύη όπου σπούδασε στο Ωδείο αλλά και σε σχολές του Βερολίνου και της Βιέννης. Η καριέρα της ξεκίνησε ως ηθοποιός του λυρικού θεάτρου, συνέχισε με ερμηνείες σε κλασικά έργα ενώ έπαιξε και στον κινηματογράφο. Κέρδισε δεκάδες σημαντικά βραβεία ενώ ασχολήθηκε και με την μετάφραση και απόδοση σημαντικών έργων του θεάτρου. Έφυγε από τη ζωή το 1973 προσφέροντας στην Ελλάδα ένα σπουδαίο έργο στον χώρο της υποκριτικής.

Έλλη Λαμπέτη: Η Έλλη Λούκου όπως ήταν το πραγματικό της όνομα είχε απορριφθεί από το Εθνικό Θέατρο όταν είχε δώσει εξετάσεις λαλά η Μαρίκα Κοτοπούλη που διέκρινε το ταλέντο της, την πήρε κοντά της και έγινε τελικά η καλύτερή της μαθήτρια. Ο πρώτος της γάμος ήταν με τον μετέπειτα σύζυγο της Κάτιας Δανδουλάκη, τον Μάριο Πλωρίτη, ο οποίος όμως κατάφερε να κρατήσει μόλις τρία χρόνια. Στη ζωή της μπήκε ξαφνικά ο Δημήτρης Χορν με τον οποίο έλαμψαν υποκριτικά, δημιουργώντας και τον δικό τους θίασο. Το 1959 χώρισαν οριστικά ένώ η ηθοποιός προέβη στον επόμενο γάμο της με τον Αμερικανό συγγραφέα Γουέικμαν με τον οποίο έζησε μέχρι το 1976. Στην προσωπική της ζωή δεν ευτύχησε, όχι μόνο λόγω των διαζυγίων της αλλά κυρίως λόγω των απωλειών αγαπημένων προσώπων που είχε όπως τη μητέρα και τα αδέλφια της ενώ έχασε και ένα μωρό που επρόκειτο να αποκτήσει με τον Δ. Χορν. Η λαχτάρα της να γίνει μάνα έφερε μερικά χρόνια αργότερα και πάλι την πικρία και την απογοήτευση στη ζωή της αφού το κοριτσάκι, η Ελίζα, που είχε υιοθετήσει έφυγε μέσα από τα χέρια της καθώς οι βιολογικοί της γονείς θέλησαν να την πάρουν πίσω. Και ύστερα ήρθε και το πιο μεγάλο χτύπημα, αυτό του καρκίνου που της στέρησε τη φωνή της. Εντέλει, έφυγε από τη ζωή το 1983, σε αμερικανικό νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν.
Μαρία Κάλλας: Η γυναίκα μύθος της κλασικής μουσικής είχε ελληνικό αίμα και έκανε διάσημη την Ελλάδα σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Υψίφωνος και με τεράστιο ταλέντο στο κλασικό τραγούδι, η Μαρία Κάλλας, μετά τον γάμο της με τον Ιταλό βιομήχανο Τζιανμπατίστα Μενεγκίνι είδε την καριέρα της να απογειώνεται. Κάθε επαγγελματικό της όνειρο, συμπεριλαμβανομένου και εκείνου να τραγουδήσει στη Σκάλα του Μιλάνου, έγινε πραγματικότητα. Αν και χάρισε στο κοινό της ερμηνείες που δεν ξεπεράστηκαν ποτέ, το 1958 άρχισε η καθοδική της πορεία. Όλα ξεκίνησαν από μία εξαντλητική δίαιτα στην οποία είχε υποβληθεί που σε συνδυασμό με τους φωνητικούς ακροβατισμούς που έκανε συχνά σε εμφανίσεις της, οδήγησαν στην απώλεια της ποιότητας της φωνής της, κοινώς δεν μπορούσε να τραγουδάει σε υψηλές νότες. Έναν χρόνο μετά σε πρεμιέρα της στο Κόβεντ Γκάρντεν του Λονδίνου γνώρισε τον μεγάλο έρωτα της ζωής της, τον Αριστοτέλη Ωνάση με τον οποίο έζησε έναν θυελλώδη έρωτα. Οκτώ χρόνια μετά άφηνε την τελευταία της πνοή, σε ηλικία 54 ετών, στο διαμέρισμά της στο Παρίσι όπου είχε αποσυρθεί μετά τον χωρισμό της από τον Έλληνα κροίσο.

Μελίνα Μερκούρη: Σε μία τέτοια ενότητα με τις γυναίκες που άλλαξαν την ιστορία, τουλάχιστον για την Ελλάδα, δεν θα μπορούσαμε να μην αναφέρουμε την αξέχαστη Μελίνα η οποία υπήρξε μεγάλη ηθοποιός, μαχητική πολιτικός και πραγματική Ελληνίδα. Η Μελίνα από πολύ μικρή, πέντε χρονών μόλις, ήξερε πως θα γίνει ηθοποιός, όπως βέβαια και οι γύρω της. Και πράγματι έτσι έγινε αφού πέρασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου πανηγυρικά από την επιτροπή, μέλος της οποίας ήταν ο Αιμίλιος Βεάκης. Αποφοίτησε το 1944 υπό την επίβλεψη του Δημήτρη Ροντήρη ο οποίος υπήρξε και μέντοράς της. Τότε ήταν ήδη παντρεμένη με τονΠάνο Χαροκόπο με τον οποίο όμως χώρισαν λίγα χρόνια μετά. Ακολούθησαν τεράστιες επιτυχίες τόσο θεατρικές όσο και κινηματογραφικές. Σε μία από αυτές και συγκεκριμένα στη «Στέλλα» του Μιχάλη Κακογιάννη για την οποία θα βρεθεί στο Φεστιβάλ Καννών (1956), θα γνωρίσει τον Ζιλ Ντεσέν με τον οποίο θα ζήσει μέχρι και την τελευταία της πνοή. Μαζί θα κάνουν τεράστιες κινηματογραφικές επιτυχίες ενώ η Μελίνα μετά την 21η Απριλίου του 1967 που θα γίνει το στρατιωτικό πραξικόπημα στην Ελλάδα ενώ η ίδια βρίσκεται μαζί με τον Ντασέν στη Νέα Υόρκη, θα ξεκινήσει έναν απίστευτο αγώνα για τη δημοκρατία στην πατρίδα της. Θα καταδιωχθεί πολύ σκληρά αλλά τελικά θα καταφέρει να επιστρέψει μετά την πτώση της χούντας στην Ελλάδα και θα ασχοληθεί με την πολιτική, αναδεικνύοντας την 'βαριά βιομηχανία' όπως έλεγε η ίδια, της Ελλάδας που δεν είναι άλλη από τον πολιτισμό της. Ο μεγαλύτερος αγώνας που έδωσε και που την έκανε παγκοσμίως γνωστή ήταν η επιθυμία της να επιστρέψουν στην Ελλάδα τα Ελγίνεια Μάρμαρα και θα φύγει από τη ζωή με αυτόν τον καημό, στις 6 Μαρτίου του 1994, δύο μόλις μέρες πριν τον εορτασμό της παγκόσμιας ημέρας της γυναίκας που γιορτάζουμε και σήμερα.