Σαμψών: «Ζω στη σιωπή και νοσταλγώ την αγάπη του κόσμου»
Ενα μικρό και ταπεινό προσφυγικό σπίτι στη Νέα Ιωνία κλείνει στους τέσσερις τοίχους του τη λαμπρή πορεία προς τη δόξα ενός από τους πιο δημοφιλείς λαϊκούς ήρωες,
που έγραψε με χρυσά γράμματα το όνομά του Σαμψών στη συνείδηση των απλών ανθρώπων με τα κατορθώματά του.
Τσακισμένος πια από τα χρόνια και την κακή υγεία του, ζει πια με μόνη συντροφιά τις αναμνήσεις και τη νοσταλγία.
«Νιώθω μοναξιά... Από τότε που έχασα τη γυναίκα μου, το στήριγμά μου, αφέθηκα. Ζω για να ζω. Η μόνη παρηγοριά μου πλέον είναι τα παιδιά και τα εγγόνια μου. Νοσταλγώ όσα έζησα όταν ο κόσμος με χειροκροτούσε στις αλάνες και τις πλατείες. Με αγάπησε ο κόσμος και τον αγάπησα πολύ. Ολα αυτά, όμως, είναι παρελθόν. Πλέον... σιωπή» λέει ο ίδιος στην espresso.
«Εδώ και ενάμιση χρόνο, από τότε που “έφυγε” εντελώς ξαφνικά η μητέρα μου, ο πατέρας μου κατέπεσε. Δεν έχει κουράγιο για τίποτα...» λέει o γιος του.
«Για μένα το χειροκρότημα ήταν τα πάντα. Ηταν μια δικαίωση και μια αναγνώριση. Ο κόσμος με λάτρεψε. Γύρισα όλη την Ελλάδα δεκάδες φορές, προσφέροντας θέαμα. Το ίδιο γύρισα και την Ανατολή. Πήγα παντού. Πόνεσα, μάτωσα, έσπασα σπόνδυλο, όμως άντεξα γιατί έπρεπε να επιβιώσει η οικογένειά μου. Πλέον, κλείστηκα σπίτι. Δεν αντέχω...», λέει ο θρυλικός Σαμψών και καταλήγει:
«Κυκλοφορεί μια φήμη ότι ο Σαμψών δεν απέκτησε ποτέ σύνταξη. Είναι ψέμα. Ηταν πολύ νοικοκύρης, οικονόμος και φρόντισε να βγάλει σύνταξη και να μας σπουδάσει. Για 60 χρόνια ήταν αυτασφαλιζόμενος και περισσότερο μας στήριξε παρά τον στηρίξαμε οικονομικά. Δεν μας έλειψε τίποτα στη ζωή μας. Ακόμα και σήμερα, ο μπαμπάς δίνει στα εγγόνια του μικρά δώρα» λέει.