Η 81χρονη σέρφερ που δαμάζει τα κύματα αποκαλύπτει άγνωστες πτυχές της ζωής της (photos)

Αυτή την απόφασή της, κάποιοι την χαρακτηρίζουν ως άθλο, αλλά για εκείνη είναι ακόμα μια εμπειρία με τη σανίδα της.

«Γράφτηκα στον Ναυτικό Όμιλο γιατί χρειάστηκε να βγάλω ναυτική ταυτότητα τώρα, στα 81 μου. Μου ζήτησαν να κάνω κάποιες εξετάσεις, καρδιογράφημα, αιματολογικές. Γιατί για αυτό τον άθλο που θα κάνω , τον διάπλου Κεφαλονιάς-Κυλλήνης, θα πρέπει να είμαι υγιής. Πήγα στην καρδιολόγο και με ρώτησε «τι φάρμακα παίρνεις και πόσα την ημέρα». Της απαντώ «Μισό να τα μετρήσω» και έπειτα από λίγο της είπα πως δεν παίρνω κανένα. Της δίνω την αιματολογική και μου λέει «Α, εδώ έχουμε πολύ καθαρά πράγματα, δεν υπάρχει τίποτα, το χαρτί είναι πεντακάθαρο. Και ο πιο νέος άνθρωπος δεν έχει τέτοιες εξετάσεις, όχι οι μεγάλοι». Έγινε το καρδιογράφημα και η γιατρός τράβαγε τα μαλλιά της. «Δεν το πιστεύω κυρία Αναστασία, είστε ταύρος στην υγεία» εξήγησε στο people η 81χρονη που είναι έτοιμη να κάνει ακόμα ένα όνειρό της πραγματικότητα.

Τι είναι αυτό που την γοήτευσε στο σερφ;

«Με συνεπαίρνει να πηγαίνω με τη δύναμη του αέρα. Νιώθω πως κυβερνάω εγώ, όχι μόνο ο αέρας, δεν κάνει εκείνος ότι θέλει. Θα παλέψω, θα τον κυνηγήσω και θα πάω εκεί που θέλω. Αλίμονο αν πήγαινε όπου ο αέρα θέλει».

Η Αναστασία Γερολυμάτου έχει πάρει σημαντικές αποφάσεις στη ζωή της.

«Σε κάθε πρόβλημα που έβρισκα, αποφάσιζα να κάνω κάτι που θα με πήγαινε παρακάτω. Σκεφτόμουν πάντοτε τι θα κάνω και με ποιο τρόπο θα τα καταφέρω».

Πώς μπήκε το σερφ στη ζωή της;

«Ήταν στα 47 μου, όταν πίνοντας καφέ με τον σύζυγό μου στη λίμνη της Ζυρίχης, είδα κάποιους να κάνουν σερφ. «Αν είχα κι εγώ ένα θα ανέβαινα πάνω και θα έφευγα» του είπα «σώπα καλέ» μου απάντησε». Μετά από λίγο εκείνος της νοίκιασε ένα σερφ και όταν ανέβηκε πάνω έδειχνε να τα πηγαίνει πολύ καλά, μέχρι τι στιγμή που έκοψε ο αέρας και δεν ήξερε πως να γυρίσει. Ένας σέρφερ της είπε τι να κάνει και όταν κατάλαβε πως γίνεται όλα τα υπόλοιπα ήταν παιχνίδι για εκείνη.

Η Αναστασία Γερολυμάτου αναφέρθηκε στα παιδικά της χρόνια, τότε που αναγκάστηκε να φύγει από το σπίτι της για να δουλέψει στην Αθήνα, ενώ όταν αποφάσισε να επιστρέψει μετά από λίγα χρόνια πίσω το μετάνιωσε και έφυγε μέσα στη νύχτα.

«Στην Ελβετία είχα πληγωθεί πολύ που δεν είχα μάθει γράμματα. Μου μιλούσαν αρχαία ελληνικά κι εμένα με έπαιρναν τα δάκρυα. Μακάρι να ήξερα έστω καλά ελληνικά, όχι αρχαία ελληνικά που τα είχε ξεχάσει το σύμπαν. Κατάφερα να σπουδάσω τα παιδάκια μου κι αυτό είναι που μετράει για μένα πολύ. Ότι έχω κάνει μέχρι σήμερα το κατάφερα επειδή το αποφάσιζα εγώ. Λέω στους νέους και στις νέες να μην τα παρατάνε ποτέ. Να μην ξοδεύουν τον χρόνο τους μέσα στις καφετέριες και να χαλάνε την υγεία τους μέσα στους καπνούς»