Συγκλονίζει η κατάθεση ψυχής του Νικολόπουλου ένα μήνα μετά το θάνατο της 16χρονης κόρης του

«Η δωρεά οργάνων ήταν μια σκέψη της γυναίκας μου, η οποία εκείνη τη στιγμή είχε την αυτοκυριαρχία της κι έτσι βγήκε μέσα από τα μητρικά της αισθήματα η απέραντη αγάπη. Αυτή η απόφαση δεν ήταν εύκολη. Η Νίκη έμεινε μεταξύ ζωής και θανάτου περί τις 10 μέρες. Αυτό ήταν μια συζήτηση καθημερινή, μια συζήτηση που κάναμε με τα τρία μας παιδιά. Χρειάστηκε χρόνος για να το κυκλοφορήσεις, πολύ δε περισσότερο όταν έφτασε η στιγμή να συμβεί. Όταν, δηλαδή, πέρασε το παιδί από μπροστά σου και ήξερες ότι πηγαίνει ως πρόβατο επί σφαγή. Εκεί είναι όλες οι εικόνες που σε κάνουν να πονάς και να σκέφτεσαι. Ένιωσα αυτό, ένα κορμάκι δροσερό ήθελε να δωρίσει ότι πιο σημαντικό. Κάποιος να βρει το φως του, κάποιος τη ζωή του» «Η δωρεά οργάνων ήταν μια σκέψη της γυναίκας μου, η οποία εκείνη τη στιγμή είχε την αυτοκυριαρχία της κι έτσι βγήκε μέσα από τα μητρικά της αισθήματα η απέραντη αγάπη. Αυτή η απόφαση δεν ήταν εύκολη. Η Νίκη έμεινε μεταξύ ζωής και θανάτου περί τις 10 μέρες. Αυτό ήταν μια συζήτηση καθημερινή, μια συζήτηση που κάναμε με τα τρία μας παιδιά. Χρειάστηκε χρόνος για να το κυκλοφορήσεις, πολύ δε περισσότερο όταν έφτασε η στιγμή να συμβεί. Όταν, δηλαδή, πέρασε το παιδί από μπροστά σου και ήξερες ότι πηγαίνει ως πρόβατο επί σφαγή. Εκεί είναι όλες οι εικόνες που σε κάνουν να πονάς και να σκέφτεσαι. Ένιωσα αυτό, ένα κορμάκι δροσερό ήθελε να δωρίσει ότι πιο σημαντικό. Κάποιος να βρει το φως του, κάποιος τη ζωή του» είπε μεταξύ άλλων.

Ακόμα πρόσθεσε: «Εγώ πιστεύω ότι και εκεί η παρουσία του Θεού ήταν εμφανής. Το χέρι του Θεού που πήρε τη Νίκη όπως την πήρε, χωρίς κανένα κόπο. Την έκοψε όπως κόβουμε εμείς το ωραιότερο τριαντάφυλλο από ένα κήπο. Γιατί η Νίκη έφυγε μέσα σε λίγα λεπτά. Ενώ η Νίκη, γιατί δεν της γινόταν το χατίρι, ήταν έτοιμη να γκρεμίσει όλο το σπίτι. Δεν μπορεί να ήταν τυχαίο που ήταν Σάββατο μεσημέρι. Ήταν ο μπαμπάς στο σπίτι, είχε έρθει από το εξωτερικό η αδερφή που σπουδάζει, ήμασταν όλοι γύρω από το τραπέζι, φάγαμε όλοι μαζί. Η Νίκη ήθελε να πιει όλο το νερό που υπήρχε στο τραπέζι, άνοιξε και το ψυγείο κι εκείνη τη στιγμή είπαμε «μέχρι εδώ, δεν θα πιεις άλλο νερό, πήγαινε για ύπνο τώρα». Ήταν η τελευταία φορά που εγώ και τα παιδιά είδαμε τη Νίκη... Η μητέρα της την πήγε για ύπνο. Μετά από μισή ώρα ξύπνησε και έκανε εμετό. Νομίσαμε ότι ήταν επειδή είχε πιει πολύ νερό. Μετά, όπως γράφουν οι γιατροί στην ιατρική διάγνωση, επήλθε το εγκεφαλικό και στη συνέχεια το πνευμονικό οίδημα. Υπήρξε και ανακοπή της καρδιάς, όπου κράτησε 20 λεπτά ώσπου να ξαναμπεί σε λειτουργία. Από εκείνη τη στιγμή οι γιατροί είπαν ότι το παιδί είναι εγκεφαλικά νεκρό».

Και κατέληξε: «Δεν μπορούσαμε να το πιστέψουμε. Πώς να το πιστέψεις; Ένα παιδί που μέχρι πριν λίγο ήταν στο τραπέζι, γελούσε, έπαιζε, γκρίνιαζε... Εμείς είπαμε δεν μπορεί να έγιναν όλα τυχαία. Μάλιστα, ευχαριστήσαμε τον Θεό γιατί έφυγε την τελευταία μέρα του Χριστός Ανέστη. Η βεβαιότητα ότι νικάμε τον θάνατο ήρθε με αυτό το γεγονός της Νίκης που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ».